มองความรักเป็นคะแนน

       เชื่อว่าทุกคนเคยมีความรักและทุกคนมองความรักเป็นสิ่งสวยงามเสมอ ซึ่งถ้ามันเกิดขึ้นมาแล้วก็ยากที่จะออกห่างจากมัน ยิ่งคนที่มีความรักเกิดขึ้นครั้งแรกก็จะยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อคว้าความรักนั้นมาครอบครอง เช่น เสียเงิน เสียงาน หรือแม้กระทั่งพ่อแม่ ถ้าคนที่เรารักนั้นเป็นคนดีถือว่าเราถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง แต่ถ้าเราเลือกคนผิดก็ถือว่ามันเป็นกรรมของเรา

       วัยที่มักจะผิดหวังกับความรักมากที่สุดคงจะเป็นวัยนักเรียนหรือนักศึกษาเพราะถือว่าเป็นวัยเริ่มต้นที่อยากจะมีใครสักคนเข้ามาดูแลหรือแชร์ประสบการณ์ในแต่ละวันให้ฟัง แต่พอมันเกิดขึ้นฝ่ายหนึ่งทุ่มเทไปเต็มร้อย ส่วนอีกคนกลับทุ่มเทมาเพียงครึ่งเดียวของที่ฝ่ายให้ไปเต็มร้อย  แล้วอย่างนี้มันจะมีวันมาบรรจบกันได้อย่างไร 

        สิ่งหนึ่งที่เราต้องคิดและจดไว้ในใจว่าความรักถ้ามันเกิดแล้วเราต้องรู้จักศึกษาให้มั่นใจว่าเราและเขายอมที่จะเดินมาพบกันคนละครึ่งทางและยอมละความเป็นตัวเองทิ้งไปเสียบ้าง ถ้าคะแนนมันมีอยู่หนึ่งร้อยเต็ม เราและคนรักของเราก็แค่เดินมาเจอกันคนละห้าสิบความรักนั้นมันก็ยากที่จะสลายหายไป