อื่นๆ
ว. มรณะ !!!

(ชื่อบุคคลเป็นนามสมมติเท่านั้นนะคะ)
เรื่องจริงจากความประมาททำให้ถึงแก่ความตายที่ยังคงความหลอกหลอนมาจนถึงปัจจุบัน ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งเมื่อ 20 ปีที่แล้ว ทว่าไม่ว่าใครก็ตามที่เดินผ่านตึก A (ชื่อสมมติ) จะต้องพบเจอกับฉากอันน่ากลัวและแสนสยดสยองนี้อยู่เสมออย่างไม่วันลืมได้ลง !!!
เครดิตรูปภาพ : ภาพโดย Igor Ovsyannykov จาก Pixabay
เรื่องราวของเด็กหนุ่มสองคนเพื่อนซี้ที่ขึ้นไปเล่นวิทยุสื่อสารกันบนดาดฟ้า ซึ่งเป็นตึกเรียนของพวกเขาเอง
“ว.1 เรียกว.2” ต้นกล้านักเรียนชายม.ต้น กรอกเสียงเรียกปลายสายผ่านวิทยุสื่อสาร เท้าทั้งสองข้างก็พาสลับกันก้าวเดินเพื่อหาสัญญาญคลื่นวิทยุไปพร้อมกัน
“ว.1 เรียกว.2 ได้ยินไหมเพื่อน” ต้นกล้ากรอกเสียงเข้าไปในวิทยุสื่อสารอีกครั้งนึง เมื่อเห็นว่าปลายสายยังไม่ได้ตอบกลับมา
“ว.2 เรียกว.1 ฉันกำลังเดินขึ้นมา” ต้นกล้าหนุ่มน้อยรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เมื่อเพื่อนกำลังจะมาถึงบนดาดฟ้าในไม่ช้านี้ ส่วนเคก็รีบก้าวเท้าเดินขึ้นบันไดทีละขั้นก่อนจะผลักประตูดาดฟ้าออกไปพบกับต้นกล้าเพื่อนซี้ที่ยืนยิ้มแฉ่งรอต้อนรับอยู่หน้าประตู
Advertisement
Advertisement
“เรามาเล่นเจ้าเครื่องนี้กันเถอะ ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่ามันจะเจ๋งสักแค่ไหนกัน”
เครดิตรูปภาพ : ภาพโดย engin akyurt จาก Pixabay
ซ่า… เสียงคลื่นวิทยุสื่อสารกำลังรับสัญญาณใหม่อีกครั้งนึง
“ฉันจะเดินไปทางซ้าย ส่วนนายเดินไปทางขวานะ” ต้นกล้าบอกเพื่อนพลางชี้นิ้วไปทางซ้ายทีขวาที
“ตกลง” เคตอบรับ ก่อนจะเดินไปทางขวามือของดาดฟ้า ต้นกล้าก็หันหน้าเดินไปทางซ้ายมือซึ่งอยู่คนละฝั่งกับเคด้วยเช่นกัน
“วิวข้างบนสวยมากเลยว่ะ” เคกรอกเสียงใส่วิทยุสื่อสารบอกเพื่อน เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองคนขึ้นมาบนนี้ หลังจากที่เพิ่งเปิดเทอมเข้ามาเรียนม.ต้นที่โรงเรียนใหม่แห่งนี้
เครดิตรูปภาพ : ภาพโดย Free-Photos จาก Pixabay
ฟากต้นกล้าเหมือนได้ยินเสียงเคพูดบอกอะไรตนสักอย่างแต่ได้ยินไม่ค่อยชัด จึงค่อย ๆ เดินถอยหลังเพื่อหาสัญญาณคลื่นวิทยุสื่อสาร
Advertisement
Advertisement
“ว.1 เรียกว.2 เค…ฉันได้ยินเสียงนายไม่ชัดเลยว่ะเพื่อน” และแล้วก็เหมือนชะตาของต้นกล้าจะขาดลง
เมื่อจู่ ๆ เขากลับเดินถอยหลังโดยไม่มองข้างหลังเลยว่าสุดขอบดาดฟ้าแล้ว
“เหวอ…” ต้นกล้าหงายหลังตกลงไปกระแทกพื้นเบื้องล่างของตึก A ที่สูงนับสิบชั้นอย่างแรง
เครดิตรูปภาพ : ภาพโดย Michael Gaida จาก Pixabay
แผละ !
ทันทีที่ร่างกายกระทบพื้นเบื้องล่างกระดูกก็แตกแหลกเหลวในทันที เลือดพุ่งกระจายเต็มพื้นและเสียชีวิตในเวลาต่อมา เคที่ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายด้านล่างตึก จึงมองลงไปเบื้องล่างก่อนจะตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อเห็นร่างของต้นกล้าเละไม่มีชิ้นดีอยู่เบื้องล่าง เคหน้าถอดสีทันทีถอยหลังกรูดล้มลงก่อนจะรู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมาทันใด
“เค…” เสียงยานครางแสนคุ้นหูของเพื่อนซี้ไม่มีทางที่เคจะจำไม่ได้ หนุ่มน้อยเคนั่งกอดเข่าร้องไห้ด้วยความกลัว
Advertisement
Advertisement
“เค…ฉันเจ็บ…ฉันปวดเหลือเกิน” เคร้องไห้หนักกว่าเดิม ส่วนต้นกล้าก็เหมือนยังไม่รู้ว่าตัวเองได้ตายไปแล้ว
น้ำเลือดน้ำหนองไหลเยิ้มออกมาทั่วร่างกายของต้นกล้า ร่างบิดงอดูไม่สมประกอบ เนื่องจากกระดูกหักหลายจุด ค่อย ๆ คลานเข้ามาหาเคอย่างช้า ๆ ร่างกายอ่อนปวกเปียกเหมือนไม่มีกระดูกอยู่ในร่างเลยแม้แต่ท่อนเดียว หนุ่มน้อยเคสติแตกรีบลุกขึ้นยืนวิ่งหนีลงไปจากดาดฟ้าในทันทีอย่างไม่คิดชีวิต ส่วนศพของต้นกล้าทางปอเต็กตึ๋งก็ได้นำรถเข้ามารับศพออกไปจากโรงเรียนเป็นที่เรียบร้อย เหลือไว้เพียงรอยคราบเลือดแดงฉานไหลเจิ่งนองเต็มพื้นเบื้องล่าง
เครดิตรูปภาพ : ภาพโดย PublicDomainPictures จาก Pixabay
ถึงแม้จะไม่มีศพของต้นกล้าอยู่แล้วก็ตาม แต่วิญญาณของเขายังคงวนเวียนอยู่ในตึกแห่งนี้ไม่ไปไหน ไม่ว่าใครก็ตามที่เดินผ่านตึก A และแหงนมองขึ้นไปบนดาดฟ้าก็มักจะเห็นขาทั้งสองข้างของต้นกล้าที่ห้อยลงมาอยู่เสมอ ไม่ก็เห็นฉากอันน่าสยดสยองตอนที่ต้นกล้าหงายหลังตกจากตึกลงมากระแทกพื้นอย่างแรงจนร่างกายแหลกเหลวไม่มีชิ้นดี และเรื่องนี้ก็ยังคงเป็นเรื่องเล่าต่อไปไม่รู้ลืม ตึกนี้ก็ยังคงมีนักเรียนเดินขึ้นลง อาศัยอยู่ภายในตึกตามปกติ เพราะน้อยคนมากที่จะรู้เรื่องราวนี้เนื่องจากเหตุการณ์ผ่านมานานมากแล้ว สุดท้ายนี้ก็ขอให้ดวงวิญญาณของต้นกล้าไปสู่สุคติด้วยนะคะ และขอให้คุณผู้อ่านทุกท่านใช้ชีวิตอย่างมีสติไม่ประมาทแบบเหตุการณ์นี้กันนะคะ เพราะอะไรก็เกิดขึ้นได้แม้จะยังไม่ถึงที่ตาย แต่แค่เพราะ..."ประมาท" เท่านั้นเอง
====================
เล่าเรื่องโดย : Neemmy BK
เครดิตรูปภาพหน้าปก : ภาพโดย natura_photos จาก Pixabay
ความคิดเห็น
