อื่นๆ
เรื่องเล่าต้นอินจันในสวนกล้วยบ้านของเรา

" ต้นอินจัน " หรือที่บ้านเรียก " ต้นบักจัน " ซึ่งที่บ้านผู้เขียนนั้นอยู่โซนของภาคอิสานแท้ๆแบบ ลาวคักๆ (ฮ่าๆๆ) เปิดมาแบบฮานะแต่เนื้อหาที่จะเขียนให้ผู้อ่านได้อ่านนี้เป็นเรื่องออกแนวลี้ลับ วิญญาณ...
เรื่องมีอยู่ว่า ที่บ้านของเราเป็นบ้านไม้เดี่ยวชั้นเดียวแบบโบราณ และข้างบ้านมีสวนกล้วยที่ตากับยายปลูกไว้เพื่อจะได้นำมากินและใช้ประโยชน์อื่นๆอีกมากมาย และกลางสวนมีต้นจันต้นใหญ่อยู่ ตาบอกว่าตอนที่เอาเมล็ดมาปลูกคิดว่าเอาเมล็ดแอปเปิ้ลมานะ พอมันโตขึ้นกลับเป็นต้นจัน (เราเลยคิดว่าตาเราคงเข้าใจผิดแน่ๆเลย)
เราก็ค้านว่าแล้วทำไมตาไม่เอาออก ตาบอกก็กว่าจะรู้ว่าเป็นต้นอะไร ตอนนั้นมันต้นใหญ่มากแล้วเลยเสียดาย เพราะกิ่งก้านมันเป็นร่มเงาเลยไม่เอาออก
และเรื่องมันก็เกิดขึ้นในเย็นวันหนึ่ง ในฤดูที่ต้นจันออกลูกออกผล ดกงาม และมีกลิ่นหอมที่แรงมาก มากจนเรานี่เอียนไปเลย เย็นวันนั้นมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาเก็บผลจันที่ตกอยู่ เก็บใส่ถุงพลาสติก ขนาดก็ใหญ่อยู่เหมือนกัน วันนั้นเราก็เห็นนะว่าน้องเข้าไปเก็บโดยที่ไม่ได้ขออนุญาติบ้านของเราเลย เราก็รู้สึกเคืองอยู่แต่ด้วยเห็นว่าน้องเป็นเด็ก ก็เลยไม่ได้ทักท้วงอะไร และเราก็ไปถามตาว่า ตา "ไอ้เด็กนั่นมันไม่คิดจะขอเราเลยหรอ " ตาก็บอก "เห็นมันมาเอาไปบ่อยแล้วนะ ตาเคยถามแล้ว มันบอกว่าเอาไปขายให้ครูที่โรงเรียน " เราก็ ( เอ่าล่ะตาไม่ว่ามันเล่า ถ้ามันเอาไปกินหรือให้คนที่บ้านก็ไม่โกรธหรอกนะนี่เอาไปขายเลยหรอ ) และเราก็ส่ายหัวพร้อมกับถอนหายใจ แล้วขณะเดียวกันนั้นเรากับตา และยายก็ได้ยินเสียงร้องดังมากว่า ผีหลอก!!! มาจากในสวน เราก็เห้ยอะไรอ่ะแล้ววิ่งไปที่กำแพง ชะโงกหัวมองไปที่สวนกล้วย เราก็เห็นถุงที่มีผลจันอยู่เกือบจะเต็มถุง แต่ไม่เห็นเด็กคนนั้นแล้ว เราก็ร้องเรียกนะแต่ก็ไม่เห็นใคร ณ ตอนนั้นตะวันก็เกือบๆจะลับขอบฟ้าแล้ว ตาก็ร้องมาถามว่า" ใครเป็นอะไร " เราก็ตอบไปว่า "ไม่เห็นมีใครเลยตา " ตาก็บอกว่า " สงสัยมันจะโดนดีซะแล้วไอ้เด็กคนนั้นน่ะ " เราก็ " ห๊ะสวนเรามีผีหรอตา "....... แล้วช่วงค่ำเราก็ไปบ้านไอ้เด็กนั่นแล้วก็ถามมันนะว่าเกิดอะไรขึ้น มันเล่าว่า " ตอนนั้นเก็บผลจันใกล้จะเต็มถุงแล้ว เลยได้ยินเสียงคนเดินเหยียบใบไม้กิ่งไม้แห้งมาข้างหลังก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะก็เหลือบๆดูเห็น ผ้าซิน ก็คิดว่ายายเข้ามาสวน เลยก้มเก็บผลจันต่อ พอก้มลงเก็บก็ได้ยินเสียงคนวิ่ง เลยหันไปแบบทั้งตัว คราวนั้นล่ะเกือบขิต มันบอกเห็นเป็นยายคนหนึ่งที่ไม่คุ้นเคย วิ่งแบบสี่ขาขึ้นไปบนต้นจันแล้วหันลงมามองมัน มันก็บอกตอนนั้นตกใจมากหลับหูหลับตาวิ่งแบบ ไม่รู้ทิศรู้ทางเลย " ซึ่งสวนนั้นมันก็มีลวดหนามล้อมไว้มันก็มุดไปแบบหนีตาย ตัวมีแต่แผล เราก็ถามมันว่าจริงหรอว่ะ พ่อน้องมันก็บอกว่านี่มันเพิ่งเลิกร้องไห้นะทีแรกที่วิ่งมาถึงบ้านมัน ไม่ยอมพูดอะไรเลยถามเท่าไหร่ก็เอาแต่ร้องๆนี่เพิ่งหยุดและก็เพิ่งบอกว่าเจ็บนะ มันก็คงเจอจริงอ่ะ..... และหลังจากวันนั้นมันก็กลัวจนไม่กล้าเดินผ่านสวนเราอีกเลย
Advertisement
Advertisement
ซึ่งเรื่องราวที่เกิดขึ้นนั้นผู้อ่านทุกท่านควรใช้วิจารณญาณและเป็นความเชื่อส่วนบุคคล และอ่านเพื่อความบันเทิงนะคะ
เครดิตภาพ : จากผู้เขียน
เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !
Advertisement
Advertisement
ความคิดเห็น
