อื่นๆ
เลขาตัวร้ายกับเจ้านายสายเปย์ ตอน ร้ายพอกัน

“หิวหรือยัง?” ตอนนี้ชายหนุ่มเริ่มเปลี่ยนโหมด เพราะนึกสงสารสาวสวยที่มีวิญญาณเด็กน้อยเข้าสิงขึ้นมา เพราะตอนนี้ก็เกือบจะทุ่มนึงแล้ว เธอกับเขายังไม่ได้ทานมื้อเย็นและคิดว่าหญิงสาวก็คงจะหิวแล้วเหมือนกัน
“หิว” คนพยศตอบแต่เพียงสั้นๆ โดยไม่หันไปมองหน้าผู้เป็นนายแม้แต่น้อย
“อะไรกัน ตอนเที่ยงคุณทานไปตั้งเยอะ ยังหิวอีกเหรอ ผมนึกว่าคุณจะอิ่มไปถึงพรุ่งนี้เสียอีก” ตอนแรกเวริศก็มีความตั้งใจดีอยู่หรอกนะ เพราะเขารู้สึกเห็นใจหญิงสาวจริงๆ ที่วันนี้ออกมาทำงานกับเขาจนมืดค่ำเลยเวลางานและเวลาอาหารเย็น เขาก็เลยตั้งใจที่จะพาเธอไปทานมื้อค่ำอีกสักมื้อ แต่พอเห็นอาการของแม่เสือสาวก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกหนวดเบาๆ ให้พอระคายเคืองความรู้สึก
“นี่คุณ ฉันไม่ใช่งูเหลือมนะ ที่กินทีหนึ่งจะได้อิ่มไปเป็นสัปดาห์น่ะ” ได้ผล จากคนที่นั่งนิ่งโดยไม่ยอมมองหน้า กลับหันมาแยกเขี้ยวใส่เขาคล้ายกับกำลังจะขย้ำเขาด้วยความหิวโหย
Advertisement
Advertisement
“ก็นึกว่าใช่เสียอีก” คนเป็นเจ้านายก็ยังคงแกล้งไม่เลิก
“นี่” ปาริสาสะบัดหน้าพรืดมาจ้องคนหาเรื่องอย่างนึกโมโหจนคนถูกจ้องปิดปากเงียบแต่ก็พยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้ เพราะไม่อยากโดนแม่เสือสาวฉีกเนื้อเขากินแทนอาหารมื้อเย็น
“อะ อะ ผมไม่แกล้งคุณละ” พูดจบชายหนุ่มก็เลี้ยวรถเข้าไปในร้านอาหารหรูบรรยากาศดีทันที
“คุณจะไปไหนอ่ะ?”
“ก็ไปกินข้าวน่ะสิ ถามได้ คุณหิวไม่ใช่เหรอ?”
“ใช่ ฉันหิว แต่ฉันจะกลับไปกินที่บ้าน”
“แต่ผมทนรอไปกินที่บ้านไม่ไหวหรอกนะ ตอนนี้ผมหิวมาก”
“ฉันบอกว่าฉันจะกลับไปกินที่บ้าน คุณไม่ได้ยินหรือไง?”
“ได้ยิน แต่ไม่ทำตาม ผมจะกินที่นี่ ลงมา” คนเอาแต่ใจพูดหน้าตาเฉยก่อนจะเปิดประตูรถออกไปโดยไม่สนใจคำทักท้วงของคนข้างๆ สักนิด
“อ้าว จะไปไหนคุณ?” เวริศร้องเรียกหลังจากที่เห็นหญิงสาวเดินจ้ำอ้าวออกไปยังริมถนนโดยไม่สนใจเขาสักนิด
Advertisement
Advertisement
“ก็กลับบ้านนะสิ”
“คุณจะกลับยังไง ก็ผมบอกแล้วไงว่าไปกินข้าวกันก่อน เดี๋ยวผมไปส่ง”
“คุณหิวก็ไปกินสิ ฉันบอกแล้วว่าฉันจะกลับไปกินที่บ้าน ไม่เข้าใจหรือไง?” คนดื้อยังคงเดินไปเรียกแท็กซี่โดยไม่ได้หันมามองหน้าเขาแม้แต่น้อย
“ก็ผมบอกว่าเดี๋ยวผมไปส่ง คุณนั่นแหละที่ไม่เข้าใจ”
“ไม่ ฉันจะกลับเอง เรื่องอะไรจะให้คนแปลกหน้าเข้าบ้าน” คนรั้นยังคงเดินมุ่งหน้าโดยไม่มีที่ท่าว่าจะหยุดตามคำเรียกร้องของเจ้านาย
“ผมบอกให้หยุด” มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่ต้นแขนเรียวเล็กกลมกลึงก่อนดึงให้เธอหันมาประจันหน้ากับเขา
“นี่คุณ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ อย่ามาแตะเนื้อต้องตัวฉันแบบนี้นะ ฉันไม่ชอบ” มือเล็กพยายามแกะมือของชายหนุ่มที่กำลังเกาะกุมแขนของเธออยู่อย่างไม่พอใจ
“ก็พูดจาดีๆ ไม่รู้เรื่องนิ” เขายังคงไม่ปล่อยมือถึงแม้ว่าหญิงสาวจะออกแรงทั้งแกะ ทั้งดิ้นสักแค่ไหน แต่มือใหญ่ของเขาดูจะแข็งแรงกว่าพลังงานทั้งหมดที่เธอปลดปล่อยออกมาต่อสู้เพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นจากพันธนาการของคนตรงหน้า
Advertisement
Advertisement
“คุณนั่นแหละที่พูดจาไม่รู้เรื่อง นี่มันไม่ใช่เวลางานแล้วนะ คุณจะมาบังคับฉันแบบนี้ไม่ได้” ปากอิ่มยังคงเถียงฉอดๆๆ ในขณะที่มือเรียวก็ยังคงพยายามแกะมือใหญ่ของเขาออกซึ่งก็ยังไม่สำเร็จ
“นี่คุณ! อย่าดื้อได้มั้ย คุณไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ คุณจะนั่งแท็กซี่กลับคนเดียวค่ำๆ มืดๆ แบบนี้ได้ไง มันอันตราย” ชายหนุ่มเอ็ดเธอเบาๆ
“แล้วกลับกับคุณสองต่อสองเนี่ยมันปลอดภัยนักหรือไง?” คนตัวเล็กยังคงยืนกรานตามความคิดของตัวเอง
“ผมไม่บ้ากามขนาดนั้นหรอกนะ มานี่เลย ห้ามดื้อ ห้ามขัดคำสั่ง ไม่งั้นผมจะปล้ำคุณตรงนี้เนี่ยแหละ” เวริศออกแรงดึงมือเล็กให้เดินตามเขาไปจนร่างบางแทบจะปลิวไปตามสายลมด้วยไม่อาจต้านทานความแข็งแรงของผู้ชายอกสามศอกคนนี้ได้เลยแม้แต่น้อย
>>.....................................................................................<<
..To be continue..
--Thank you--
ภาพทั้งหมดจาก pixabay
ภาพปก โดย prettysleepy1 จาก Pixabay">prettysleepy1
ภาพที่ 1 โดย fancycrave1 จาก Pixabay">fancycrave1
ภาพที่ 2 โดยJörg Peter จาก Pixabay"> jpeter2
ภาพที่ 3 โดย Mikes-Photography จาก Pixabay">Mikes-Photography
ภาพที่ 4Mikes-Photography จาก Pixabay"> โดยjwvein จาก Pixabay"> jwvein
ภาพที่ 5 โดย Iván Tamás จาก Pixabay">thommas68
เปิดประสบการณ์ความบันเทิงสุดหลากหลาย บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !

รีวิวอาหาร เครื่องดื่ม ท่องเที่ยว นวนิยาย เรื่องสั้น คมความคิดในแง่มุมต่างๆ
ความคิดเห็น
