10 เรื่องตราตรึงพ่อลูก 2020

ในยุคสมัยที่สังคมเปลี่ยนไปจากเมื่อ 20 ปีก่อนอย่างรวดเร็ว  สาเหตุหลักคือการพัฒนาด้านเทคโนโลยีสารสนเทศที่รวดเร็วเสียจนคุณพ่อบางคนตกยุคตกสมัยไปเลย    เรื่องราวหรือที่จะถ่ายทอดทั้งหมดเกิดขึ้นจากการได้พูดคุยกับคุณพ่อที่หลากหลายสถานภาพ  จนกลายมาเป็นเรื่องราวที่น่าจดจำและตรึงใจของคุณพ่อหลาย ๆ ท่าน  เราจึงอยากจะขอแชร์ไฮไลท์ 10 เรื่องราวที่ประทับตราตรึงใจระหว่างคุณพ่อกับลูก ๆ  ดังต่อไปนี่้

1. การเดินเล่น การเดินเล่นกับลูก ๆ เป็นกิจกรรมที่สามารถทำได้ง่าย ๆ แต่น่าจดจำมาก ๆ  ระยะทางที่เดินไปจะผ่านสิ่งของต่าง ๆ มากมาย เช่น ต้นไม้  ร้านค้า รถยนต์ เพื่อนบ้าน สัตว์เลื้ยงที่หลากหลาย  ถ้าคุณพ่อได้เดินเล่นไปกับลูก ๆ ในเส้นทางเดิม ๆ จะสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงที่น่าอัศจรรย์ของลูก ๆ  พ่อบางคนเล่าว่าการเดินเล่นกับลูก ๆ  นั้นช่วยส่งเสริมพัฒนาการของลูก ๆ ได้เป็นอย่างดี   และที่สำคัญมันเสริมกำลังใจให้กับคนเป็นพ่อได้อย่างน่าเหลือเชี่อ
2. การเล่านิทาน หากคุณพ่อท่านใดสามารถเล่านิทานได้เก่งและสนุกอยู่แล้วจะรู้ดีว่าการที่ได้รับการตอบกลับและการต่อล้อต่อเถียงของลูก ๆ   จะเป็นภาพที่ตรึงใจและน่าอัศจรรย์ใจที่ได้เห็นแนวคิด  แนวการพูด แนวการปฏิบัติตอบรับ  อย่างเป็นธรรมชาติของบรรดาลูก ๆ     แต่คุณพ่อท่านใดไม่ถนัดเล่านิทานหรือเล่าไม่เป็นเราขอแนะนำเป็นร้องกลอนสั้น เช่น คุณพ่อร้องว่า "ค้างคาวเอยจะไปสวนไหน......สวนไหนดีน้า......(รอให้ลูก ๆ แย่งกันตอบ) ไปสวนทุเรียนค่ะ(ลูกสาวคนรองตอบ)...ลูกชายคนเล็กอาจจะพูดแทรกว่าสวนทุเรียนมันอยู่ระยองต้องขึ้นรถไป บินไปไม่ไหวหรอก... เป็นการเล่าผ่านการถกเถียงแลกเปลี่ยนความคิดเห็นแบบไร้เดียงสา  คุณพ่อก็รับฟังแล้วแสดงความคิดเห็นและอธิบายอย่างอ่อนโยน ลูกอาจยังไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพ่ออธิบายอันนี้แหละสำคัญ  เพราะจะมีคำถามตามมาจากบรรดาลูก ๆ จนตอบไม่ทันกันเลยทีเดียว     การแลกเปลี่ยนพูดคุยหรือเล่าเรื่องจะทำให้คุณพ่อสังเกตเห็นอะไรหลาย ๆ อย่างในตัวลูก ๆ แต่ละคน  การร้องกลอนสั้นวนไปเรื่อย ๆ จากสวนทุเรียนก็ไปที่อื่น ๆ บ้าง   นี่แหละที่คุณพ่อท่านหนึ่งเล่าให้เราฟังและลูก  ๆ ของเค้าก็ชอบการร้องกลอนสั้นของพ่อคนเดียว  คนอื่นมาร้องให้ฟังก็ไม่เหมือนคุณพ่อร้อง
3. การร้องเพลง กิจกรรมร้องเพลงและเต้นเข้าจังหวะไปด้วยนั้นช่วยให้เด็กสนุกกับจังหวะและคำร้องที่สนุกสนาน  เป็นการพัฒนาพลังด้านบวกในตัวของเด็ก ๆ  ดังนั้นการร้องเพลงร่วมกันจึงเป็นกิจกรรมที่ดีมากสำหรับลูก ๆ    ใช่ครับการร้องเพลงคงไม่ใช่บัญหาของคุณพ่อสายเอนเตอร์เทนแน่นอน   แต่สำหรับคุณพ่อบางท่านต้องยอมรับครับว่าเรื่องร้องเพลงยากกว่าร้องไห้เสียอีก   แต่เราไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องการร้องเพลงให้มากนัก   เราไปดูข้อต่อไปกันเลย
4. การเล่นต่อคำ การเล่นต่อคำนั้นเป็นการเล่นที่ไม่มีสูตรหรือวิธีการที่ตายตัวมีหลากหลายแนวมากและปรับประยุกต์ได้หลากหลาย  แต่เราขอเสนอแนวที่น่าสนใจ   จากคุณพ่อท่านหนึ่งบอกเล่าให้เราฟังซึ่งดูแล้วเป็นแนวเฉพาะทางที่น่าสนใจ  วิธีการคือคุณพ่อจะบอกลูกว่าถ้าเราทำแบบนี้แล้วจะเกิดอะไรต่อไปบ้าง  เช่น จะสอนลูกเรื่องการแปรงฟันก่อนนอน  คุณพ่อก็จะพูดว่าถ้าเราแปรงฟันทุกวันจะดียังไง.....(เป็นคำบอกเล่ากึ่งคำถาม) พูดแล้วหยุดให้ลูกพูดตามความคิดของเค้าต่อไป  ไม่ว่าจะผิดหรือถูกคุณพ่อก็ต้องรับฟัง  ซึ่งสิ่งที่ลูกพูดต่อจะเป็นสิ่งที่คุณพ่อได้เรียนรู้หลาย ๆ อย่างในตัวลูก  และคุณพ่อสามารถนำไปเป็นแนวทางในการดูแลลูก ๆ ได้เป็นอย่างดี
5. การเล่นสระว่ายน้ำหรืออ่างอาบน้ำ คุณพ่อท่านหนึ่งชอบเล่นน้ำกับลูก ๆ ในสระว่ายน้ำเป็นประจำและได้เล่าว่าการเล่นน้ำก็เหมือนกับการเล่นของเล่นที่ปรับรูปแบบได้หลากหลายเนื่องจากน้้ำเป็นของที่เปลี่ยนสภาพไปมาได้มากมาย  แต่การเล่นในอ่างน้ำหรือสระน้ำคุณพ่อต้องใกล้ชิดมากเป็นพิเศษ เพราะมีข้อต้องระวัง เช่น  ลูก ๆ จมน้ำ ลื่นล้มขอบสระหรือขอบอ่าง  เล่นมากก็อาจมีไข้   ดังนั้้นคุณพ่อทั้งหลายต้องพึงระวังให้มาก ๆ
6. การเล่นชิงช้า คุณพ่อจากต่างจังหวัดท่านหนึ่งเล่าว่าลูก ๆ ชอบเล่นชิงช้ากับพ่อมาก ๆ โดยเฉพาะถ้าชิงช้านั้นทำขึ้นด้วยฝีมือคุณพ่อและอยู่ใต้ต้นไม้ที่ร่มรื่น   การได้เล่นชิงช้ากับลูกๆใต้ต้นไม้ข้างบ้าน  มันเป็นการทำกิจกรรมที่มีความสุขมากเพราะมีองค์ประกอบให้จดจำคือชิงช้าที่พ่อทำ  ต้นไม้ข้างบ้านเรา  คุณพ่อและลูก ๆ  องค์ประกอบทั้งหมดมันยอดเยี่ยมมาก   บางครั้งคุณพ่อต้องไปทำงานต่างจังหวัดหลายวัน     ลูก ๆ ยังคงเล่นชิงช้าของคุณพ่อเพื่อรอคอยการกลับมาของคุณพ่อทุกวัน  ครั้งหนึ่งลูกพูดกับคุณพ่อว่าเล่นชิงช้ากับใครก็ไม่สนุกเหมือนเล่นกับคุณพ่อ  นั่นคือความทรงจำที่ตราตรึงใจมากที่สุด  คุณพ่อท่านหนึ่งกล่าว
7. การวาดรูป การวาดรูปของเด็ก ๆ เกิดขึ้นตามจินตนาการที่ไม่มีการปรุงแต่งเป็นภาพวาดที่น่ารักที่สุดของลูก   คุณพ่อท่านหนึ่งซึ่งเป็นชาว ฮ่องกงเล่าให้เราฟัง  ภาพวาดเขียนเล่นด้วยดินสอสีตามผนังบ้านคือสิ่งที่คุณพ่อท่านนี้จดจำและประทับใจ  ต่อให้มีผลงานศิลปะราคาหลายล้านมากมายก็เทียบไม่ได้กับรอยขีดเขียนบนฝาผนังฝีมือลูก ๆ   คุณพ่อท่านนี้ปล่อยให้ลูก ๆ ได้ขีดเขียนตามผนังบ้านราคาแพง ๆ ได้ตามอำเภอใจ ซึ่งเค้าเองจะหาเวลาว่างมาร่วมขีดเขียนกับลูก ๆเสมอ  เมื่อเค้าย้อนกลับดูภาพเหล่านั้นเค้าจะนึกภาพทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้เสมอ  ทุกวันนี้คุณพ่อท่านนี้อายุ 60 ปี  ยังคงเก็บรอยขีดเขียนของลูก ๆ ที่ผนังบนห้องทำงานและห้องอื่น ๆ ไว้ตลอดมา
8. การทำอาหาร คุณเทียนคือคุณพ่อชาวพม่าที่มาทำงานอยู่ในประเทศเพื่อนบ้าน  เล่าให้ฟังเรื่องราวการทำอาหารให้ลูก ๆ ได้รับประทาน  มีอยู่ครั้งหนึ่งคุณเทียนกลับมาจากทำงาน  ถามลูก ๆ ว่ากินข้าวกันแล้วหรือยังและลูก ๆ ก็ตอบว่ายังไม่ได้กิน  เทียนสำรวจในครัวมีเพียงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเพียงสองห่อ  เค้าจึงต้มน้ำแล้วตั้งใจจะทำบะหมี่ให้ลูก ๆ ได้กินเป็นมื้อค่ำ  ขณะนั้นเองลูกชายคนโตอายุประมาณ 3-4 ขวบเดินเข้ามาในครัวพร้อมไข่ไก่ 3 ฟอง แล้วพูดว่า พ่อครับต้มไข่ด้วยนะครับ  ซึ่งคุณเทียนสังเกตเห็นรอยแม่ไก่จิกที่ข้อมือจึงเดาได้ว่าลูกชายคนโตคงไปแย่งไข่มาจากแม่ไก่ใต้ถุนบ้าน  จึงตอบกลับไปว่างั้นเรามาช่วยกันต้มบะหมี่ใส่ไข่ดีกว่านะ  ครับพ่อ ลูกชายคนโตขานรับแล้ววิ่งออกไปข้างบ้าน  สักพักวิ่งกลับเข้ามาพร้อมตำลึงและรอยหนามขีดข่วนที่ขา  สรุปแล้วมื้อนั้นเทียนกับลูกชายคนโตก็ช่วยกันทำบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ใส่ไข่และใบตำลึง  แม้เป็นเรื่องเล่าสนุก ๆ ของคุณพ่อกรรมกรชาวพม่าคนหนึ่งแต่เราสังเกตได้ถึงแววตาที่ปลื้มปิติที่ได้เล่าเรื่องราวนี้  เราคิดว่าคุณพ่อเทียนเองคงไม่มีวันลืมอาหารมื้อนั้นเช่นกัน
9. การปิคนิคนอกบ้าน แม้ว่าการที่เราพาลูก ๆ ไปรับประทานอาหารนอกบ้านในร้านอาหารดี ๆ สามารถเป็นการแสดงถึงการเป็นคุณพ่อที่ดีและเพียบพร้อม  ด้วยความสามารถในการหาปัจจัยต่างมารองรับความต้องการของลูกได้อย่างครบครันในปัจจุบัน    แล้วเมื่อย้อนมองอดีตตัวเองเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก  การที่พ่อพาเราและน้องชายนั่งรถซาเล้งเก่า ๆ เตรียมน้ำ ข้าว  ไข่เจียว น้ำพริกปลาร้า  และ แตงกวา  ออกจากบ้านไปทำงานที่ฟาร์มวัวนม  พอถึงช่วงพักกลางวันพ่อพาเราสองพี่น้องไปนั่งกินข้าวใต้ต้นไม้ในฟาร์ม  และพ่อก็เก็บกระถิน กับยอดมะยมข้างฟาร์มมากินแกล้มน้ำพริก  ความรู้สึกสมัยวัยเด็กมันดีจนอธิบายไม่ถูกจนถึงทุกวันนี้   ใช่แล้วมันคือการไปปิคนิคนอกบ้านที่น่าจดจำไม่มีวันลืมของคุณพ่อ น้องชาย และตัวเรานั่นเอง
10. การตั้งเต็นท์ก่อกองไฟ เจมส์คุณพ่อวิศวกรชาวอเมริกัน  เล่าให้ฟังถึงกิจกรรมสไตล์ผจญภัยของตัวเค้าและลูก ๆ  เจมส์เล่าว่าช่วงวันหยุดฤดูร้อนเค้าพาลูก ๆ ไปพักกลางเต็นท์ และก่อกองไฟย่านสวนป่าห่างจากบ้านประมาณ 4-5 ไมล์  โดยไม่รู้เลยว่าบริเวณนั้นเป็นถิ่นอาศัยของเสือคูก้า หรือสิงโตภูเขา  ในเวลาพลบค่ำเจมส์ได้ยินเสียงหวีดร้องของภรรยาดังมาจากข้างในเต้น  จึงรีบวิ่งไปดูทันใดนั้นเองเค้าเห็นภาพเสือคูก้าวัยรุ่นกำลังกระโดดตะปบหยอกล้อฟัดเหวี่ยงกับลูกชายคนเล็กอยู่  เค้ากล่าวว่าจริง ๆ แล้วมันเป็นการฝึกล่าเหยื่อของเสือวัยรุ่น  ทันใดนั้นเจมส์จับพลั่วสนามได้และทุบไปที่กลางหลังของเสือวัยรุ่น  เสือร้องดังลั่นวิ่งกระโจนหนีไปทางหลังเต็นท์  เจมส์กระโจนไปโอบกอดลูกไว้ โชคยังดีที่มีแค่รอยถลอกจากกรงเล็บที่หน้าเล็กน้อย  เหตุการณ์ในครั้งนั้นทำให้ลูก ๆ มองคุณพ่อเจมส์เป็นฮีโร่ที่ได้ต่อสู้กับเสือ   เพื่อพิทักษ์ครอบครัว  นั่นก็คือสิ่งที่ทำให้เค้าภูมิใจและไม่มีวันลืมแคมป์ปิ้งครั้งนั้นเลย  คุณพ่อเจมส์เล่าต่อว่าถ้าวันนั้นเปลี่ยนจากลูกเสือวัยรุ่นเป็นแม่เสือวัยฉกรรจ์แล้วล่ะก็  อะไรจะเกิดขึ้นก็ยากจะคาดเดาได้   และจริง ๆ จุดประสงค์การไปแคมป์ของเจมส์และครอบครัวคือการได้กระชับความสัมพันธ์ระหว่างเค้าและลูก ๆ ให้แนบแน่นมากขึ้น แต่ก็ควรจะต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของครอบครัวเป็นสิ่งแรก  เจมส์กล่าว