เมื่อเพื่อนมาเยี่ยมถึงถิ่นปทุมธานี ก็เลยคิดว่าจะพากันไปไหนดี สรุปว่าเราจะไปวัดกันเพราะอยากไปไหว้พระเพื่อความเป็นสิริมงคลในชีวิต แต่มีโจทย์เพิ่มเติมคือ ต้องเป็นวัดที่อยู่ริมน้ำ มีตลาด เราไม่เคยไปมาก่อน และไม่ไกลมาก ดีนะที่สมัยนี้มีเทคโนโลยีสามารถช่วยค้นหาสถานที่ตามที่เราต้องการไปได้อย่างรวดเร็ว แล้วในที่สุดก็ได้ข้อมูลวัดที่ตรงกับโจทย์ที่ตั้งไว้ "วัดนังคัลจันตรี" บอกตามตรงผู้เขียนไม่คุ้นชื่อวัดนี้มาก่อนเลย แล้ววัดนี้น่าสนใจยังไงคงต้องลองไปดูให้เห็นกับตา ผู้เขียนตัดสินใจขับรถมาเรื่อย ๆ ตาม GPS จากรังสิตจนมาถึงลำลูกกาคลอง 7 แล้วก็เห็นป้ายวัดนังคัลจันตรีจนได้ เมื่อถึงจุดหมายสิ่งแรกที่ตั้งใจคือเข้าวัดไปไหว้กันก่อนสิคะ หลังจากไหว้พระเสร็จเราสองคนก็เดินออกมาด้านนอกใกล้ริมน้ำ ใช่ค่ะที่นี่มีตลาดเล็ก ๆ ซึ่งขายของกิน เสื้อผ้า และตามสูตรของปทุมธานีคือต้องมีร้านก๋วยเตี๋ยวเรือ อาจจะเป็นเพราะปทุมธานีมีคลองเยอะทำให้ก๋วยเตี๋ยวเรือเยอะตามไปด้วย เมื่อมองไปในคลองของที่นี่ก็จะเห็นเรือตามภาคจอดไว้กลางน้ำให้ดูด้วย ในรูปจะเป็นเรือภาคอีสานกับภาคใต้ค่ะ เมื่อเดินได้สักพักเราสองคนก็ได้ยินเสียงคนเชียร์กีฬาอะไรบางอย่างอยู่ จึงรีบเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ นี่เราไม่ได้เห็นกีฬาชนิดนี้มานานแค่ไหนแล้ว แต่ก็ดีไปอีกแบบนะที่ได้มายืนดูเขาเล่นตะกร้อลวดห่วง ซึ่งเป็นกีฬาไทย ๆ ที่เริ่มหาดูได้ยาก ที่นี่ไม่ได้มีแค่ตลาดริมน้ำที่เห็นก่อนหน้า เดินถัดมาอีกหน่อยก็พบกับตลาดโบราณ 100 ปี คลอง 7 ลำลูกกา ไม่คิดว่าวัดนี้จะมีถึงสองตลาดเลยทีเดียว ตลาด 100 ปี ของที่นี่มีอีกชื่อว่า ตลาดต้องชมริมน้ำลำลูกกา บรรยากาศของตลาดนี้ก็จะคล้าย ๆ กับตลาด 100 ปีทั่วไป ซึ่งจะมีขนมและของเล่นโบราณขาย แต่ขอบอกนะคะ เดินให้สุดตลาดคุณจะเจอจุดเช็คอินให้ถ่ายรูปเก๋ ๆ ผู้เขียนชอบจุดนี้มาก เพราะมันดูเก่าและมีกลิ่นไอโบราณซ่อนอยู่ ตรงนี้เราจะพบกับจุดเช็คอินที่เขียนว่าบานเฟี้ยมอายุ 100 ปี บานเฟี้ยมก็คือประตูบานพับนั่นเอง แถมตรงจุดใกล้ ๆ กันยังมีกำแพงไม้ที่เขาวาดภาพสวย ๆ ของสะพานอันเก่าแก่ของที่นี่ไว้อีกด้วย เมื่อเห็นภาพวาดแล้วของจริงก็อยู่ไม่ไกลหันมาก็เจอเข้ากับสะพานไม้ในภาพวาด ซึ่งสะพานนี้ถูกสร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2437 นานและเก่ามาก แต่คนที่นี่เขาดูแลรักษาและซ่อมแซมให้อยู่ในสภาพที่ดีจริง ๆ สิ่งที่ผู้เขียนรู้สึกและได้รับจากการที่ได้มาวัดนังคัลจันตรีในวันนี้ ก็คือได้ 3 อิ่มดังนี้ค่ะ อิ่มบุญ เพราะได้ไหว้พระและให้อาหารปลา อิ่มท้อง เพราะได้เดินซื้อของกินในตลาดไปเรื่อย อิ่มใจ เพราะได้เห็นและสัมผัสบรรยากาศและของเก่าบางอย่างที่หาดูได้ยาก และหวังว่าผู้อ่านจะพลอยอิ่มตามไปด้วยกันนะคะ รูปประกอบทั้งหมดในบทความโดยผู้เขียน