ศิลปะในการสื่อสาร ความงดงามข้างถนน “การแสวงหา ความจริงและความงดงามเป็นกิจกรรมที่ทำให้เราสามารถ เป็นเด็กได้ตลอดชีวิต” คำพูดของบุคคลที่ขึ้นชื่อว่า ฉลาดที่สุดในโลก อย่าง อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ คำนี้ที่ผมได้พบเห็นจากการนั่งอ่านคำคมที่น่าสนใจเกี่ยวกับศิลปะ ในมือถือ มันจะกลายเป็นจุดเริ่มต้นของการตามหา ความจริงและความงดงามในครั้งนี้ “ศิลปะเป็นเรื่องที่อยู่รอบตัวเรา” ผมได้ยินคำพูดนี้จากคุณครูของผมในชั้นประถมในวิชาศิลปะ เมื่อคุณว่างมากพอคุณจะเริ่มคิดถึงสิ่งเก่า ๆ และมันได้เกิดเป็นตะกอนคำถามก้อนนึงที่ติดอยู่ในใจว่า มันจริงหรอ? จากจุดเริ่มต้นตรงนั้นมันทำให้ผมเริ่มต้นเดินทางค้นหาความงดงามของศิลปะที่พบได้ใกล้ตัวผมมากที่สุดนั่นคือ ศิลปะบนกำแพง หรือ กราฟิตี้ ที่ผมมักพบเจอมันบ่อยครั้งตามที่ต่าง ๆ โดยไม่ได้สนใจว่ามันคืออะไร สื่อถึงอะไร สิ่งเหล่านี้เองจึงเป็นสารตั้งต้นชั้นดีที่จะทำให้ผมออกจากบ้านและพาตัวเองไปพบกับสิ่งที่เราเห็นมันทุกวันแต่ไม่ได้มองมันดี ๆ หมุดหมายแรกที่ผมได้ไปถึงคือป้ายรอรถตรงข้ามกับไอทีโคราชหรือที่คนในพื้นที่เรียกว่า “นอริส” ณ ที่ตรงนั้น ผมได้พบกับผู้คนมากมายหลายกลุ่มอายุ แต่ข้างหลังของคนเหล่านั้น คือกำแพงสังกะสีขนาดใหญ่ที่ถูกพ่นสีด้วยสีสเปรย์ เป็นลวดลายแปลกตา บ้างก็มีคความโค้งมน บ้างก็มีลูกเล่นทำเป็นเงา บ้างก็เป็นแค่ตัวอักษรง่าย ๆ เมื่อใช้เวลาสักพักในการเพ่งมอง ผมจึงเข้าใจในสิ่งที่ต้องสื่อสารออกมานั่นคือ การแสดงตัวตนของตัวเอง พวกเขาเหล่านั้น แค่เขียนชื่อ หรืออาจเป็นฉายาของพวกเค้าลงไป แต่เป็นรูปแบบที่เป็นตัวของเขาเอง ผมเริ่มสนุกกับการตามหาผลงานเหล่านี้เหมือนกับว่า ผมได้เดินอยู่ในแกลอรี่ของนักศิลปะ เพียงแต่ว่ามันอยู่ริมทางเท่านั้นเอง อีกที่หนึ่งที่ผลงานมีความโดดเด่นมากขึ้นกว่าเดิม คือบริเวณเส้นทางที่อยู่ระหว่างซอยตรอกจันทร์ และ โรงเรียนสุขานารี ที่เรียกว่าตรอกเกษตร ในตรอกนั้นผมได้พบกับผลงานที่มีความแปลกตาเป็นอย่างมาก ผมได้พบกับ สัตว์ประหลาดรูปร่าง หน้าตา ผิดธรรมชาติ แต่ไม่รู้สึกว่ามันน่ากลัวหรือน่ารังเกียจแต่กลับพบว่ามันดูมีความอารมณ์ขันแอบแฝงอยู่ในนั้น สิ่งที่น่าทึ่งสำหรับงานศิลปะพ่นกำแพงเหล่านี้ มันคือการสื่อสารที่ทรงพลัง ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือ ผลงานชิ้นหนึ่ง บริเวณกำแพง ข้างตรอกสมอราย ตรงข้ามกับวัดสมอราย “กู เลิก บุหรี่ แล้ว” คำสี่คำขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างรูป หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ ขนาดใหญ่เกือบ 2 เมตร ที่ถูกบรรจงพ่นลวดลาย ทำให้สะดุดตาตั้งแต่แรกเห็น หรือจะเป็นผลงาน จากการแข่งขัน K Battle Thailand บริเวณหน้าโรงภาพยตร์ ไฟว์สตาร์มัลติเพล็กซ์ เป็นกำแพงยาวสุดสายตาที่บอกเล่าเรื่องราวความเป็นโคราชผ่านมุมมองของกลุ่มคนที่สร้างสรรค์เหล่านี้ผลงานที่ออกมาน่าค้นหาและน่าฉงนใจอย่างมากในบางผลงาน ซึ่งมีความแตกต่างจากงานที่ผมได้พบเห็นมาก่อนคือ รายละเอียด ไม่ว่าจะเป็นการเลือกใช้สี การวางตำแหน่ง หรือแม้กระทั้งลายเส้น ออกมาได้อย่างงดงามแต่แฝงไปด้วยความหมาย ที่นับว่าทำให้กำแพงที่ดูน่าเบื่อกลับมีชีวิตชีวาเลยก็ว่าได้ การเดินทางหาความงามและความจริง เกี่ยวกับศิลปะบนกำแพง ทำให้ผมเริ่มเข้าใจความงดงามของมันมากขึ้น มันคือ ช่องทาง การสื่อสารที่ดูเรียบง่ายแต่ดูแปลกตา ดูวุ่นวายแต่กลับสร้างสีสัน ด้วยทความโดดเด่นของมัน จึงทำให้สิ่งที่สื่อสารออกมากลับมีความเข้าถึงได้ง่ายอย่างน่าเหลือเชื่อ แต่ในทางกลับกันมันกับถูกจำกัดด้วยพื้นที่และความเหมาะสมของตัวมันเอง เพราะใช่ว่าทุกคนจะเข้าใจสิ่งที่สื่อเหมือนกันทุกคน บางคนอาจจะมองมันว่ามันดู ไม่สะอาดตา แต่ผมกลับรู้สึกถึงความสดใหม่ที่ไม่เหมือนใครของมัน ความงามข้างถนน