สวัสดีคุณผู้อ่านทุกท่าน กลับมาอีกครั้งกับบทความ Read n' Review ที่ผู้เขียนจะมาแชร์หนังสือที่เคยอ่านไปให้คุณผู้อ่านทุกท่านค่ะ เผื่อว่ามีเรื่องไหนน่าสนใจที่อยากไปหาอ่าน จะได้เป็นการช่วยตัดสินใจ อีกทั้งยังเป็นการส่งเสริมการอ่านไปในตัวด้วยค่ะเรากลับมากับหนังสือเรื่อง The Shakespeare Secret: คำสาปเชกสเปียร์ เขียนโดย Jennifer Lee Carrell แปลโดย บุญญรัตน์ จัดพิมพ์โดย สำนักพิมพ์น้ำพุ ถือว่าประสบความสำเร็จมากเลยทีเดียวค่ะ เพราะทางผู้เขียนนั้นมีอีกเล่มออกมาในชื่อเรื่อง The Shakespeare Curse ไม่ทราบนะคะว่ามีฉบับแปลไทยมั้ย แต่ชื่อเรื่องแปลไทยของเล่มแรกดันเป็นคำแปลของเล่มสองซะนี่ บังเอิญจริง ๆ เลยค่ะเป็นหนังสือแนวแนวฆาตกรรมสืบสวน ตามหาเบาะแสเกี่ยวกับงานของเชกสเปียร์ค่ะ แค่นี้ก็น่าสนใจแล้วใช่มั้ยละคะ เชกสเปียร์นี่อยู่ทุกวงการจริง ๆเรื่องย่อตัวเอกของเราชื่อ เคท ค่ะ เป็นนักวิชาการผู้เชี่ยวชาญด้านเชกสเปียร์โดยเฉพาะ เธอมีละครที่กำลังจะขึ้นแสดงที่ The Globe หรือโรงละครเก่าแก่ที่เป็นโรงละครของตัวเชกสเปียร์เองเช่นกัน จู่ ๆ รอซ อาจารย์ที่ปรึกษาของเธอในอดีตก็โผล่มาพร้อมคำขอความช่วยเหลือจากเธอ พร้อมมอบกล่องปริศนาใบหนึ่งให้เธอ ยังไม่ทันถามที่มาที่ไปให้ะเอียด เขาก็กลายเป็นศพจากการวางเพลิงโรงละคร เคทจึงต้องหาคำตอบจากสิ่งที่รอซทิ้งไว้ให้ในกล่อง เข็มกลัดโอฟีเลียสิ่งที่รอซทิ้งไว้ให้นำพาเคทไปเจอกับเอกสารและผลงานเก่าแก่ของเชกสเปียร์ในหลายประเทศ โดยมี เบน หลานชายของรอซเป็นผู้ช่วยเหลือ และมีคนในเงามืดปริศนาตามขัดขวางเธอไปตลอดทาง ทั้งวางเพลิน ขโมยผลงานของเชกสเปียร์ จัดฉากฆ่าคนตามบทละครของเชกสเปียร์สุดท้ายแล้วเธอจะแก้ปริศนาลึกลับนี้ได้หรือไม่ ฆาตกรจะเป็นใคร ต้องไปอ่านดูกันค่ะ‘คำสาปเชกสเปียร์’ ถือว่าเป็นหนังสือนิยายที่แปลดีมาก ๆ อีกหนึ่งเรื่องของสำนักพิมพ์น้ำพุเลยค่ะ การนำเสนอเรื่องราวของผู้เขียนที่ซ้อนปมซ่อนปมจนทำให้ผู้อ่านอย่างเราต้องหัวหมุนติ้วเพื่อเรียบเรียงข้อมูลเสียใหม่อย่างมีมิติและมีชั้นเชิงจนคาดเดาอะไรไม่ได้ มีความรู้เรื่องวรรณกรรมของเชกสเปียร์, ดอน กิโฆเต้ และวรรณกรรมคลาสสิกอมตะตลอดกาลที่ขึ้นหิ้งระดับโลกมากมายอีกหลายเรื่อง ถือว่าเป็นนิยายที่ให้ความรู้เรื่องวรรณกรรมระดับโลกได้ดีทีเดียวค่ะ ต้องยกนิ้วให้ผู้เขียนเลยที่เขียนนิยายฉลาด ๆ ออกมาได้อย่างยอดเยี่ยมลงตัวแต่ด้วยความที่ข้อมูลทางประวัติศาสตร์วรรณกรรมเยอะแยะเต็มไปหมดแบบนี้อาจจะทำให้ผู้อ่านที่ไม่มีความรู้เรื่องพวกนี้มากนัก (และเป็นนักอ่านส่วนใหญ่เสียด้วยสิ) เข้าถึงได้ยากกว่าปกติ เพราะเราต้องมาทำความเข้าใจธรรมชาติของผลงานของศิลปินที่กล่าวถึงในเรื่องแต่ละคนไปพร้อม ๆ กับตัวเอกของเรื่องที่เรียนเฉพาะด้านมา เราก็คงจะตามทันยากนิดนึง การบรรยายฉากที่ยาวเฟื้อยเป็นหน้า ๆ (เข้าใจว่าผู้เขียนอยากจะเล่าให้ละเอียดทำให้เห็นภาพ แต่ด้วยความที่เราเรียนแปลมาก็ทำให้รู้ว่าการที่จะเก็บความจากภาษาต้นทางเป็นภาษาปลายทางให้ครบและสละสลวยนั้นเป็นเรื่องซับซ้อน) ทำให้ชวนง่วงอยู่บ้างเป็นบางตอน น่าเสียดายที่ความรู้สึกตื่นเต้นนั้นก็ค่อย ๆ หมดไปเพราะฉากบรรยายแบบนี้ก็ตัดอารมณ์การไล่ล่าหาคำตอบที่มีเวลาเป็นเดิมพันไปซะหมดอยู่เหมือนกัน ถ้าคนเขียนเขียนให้กระชับกว่านี้หน่อยก็คงจะทำให้เรื่องราวน่าตื่นเต้นมากขึ้น และความยาวของฉากบรรยายทำให้ลืมเนื้อเรื่องหลักไปซะครึ่งการตีความและสัญลักษณ์เยอะมากค่ะ ผู้เขียนเน้นเรื่องทฤษฎีว่าใครเป็นเชกสเปียร์ตัวจริงด้วย มีการตีความลักษณะนิสัยขุนนางกับเรื่องราวข่าวลือในสมัยนั้น รวมถึงการเล่นกับศาสนาการเมือง คนเขียนก็คงจะจับเล็กผสมน้อยจากตรงนู้นตรงนี้มาทำให้เนื้อเรื่องน่าสนใจมากขึ้นค่ะ คะแนน 4/5 เครดิตภาพ ภาพปก / ภาพที่ 1 / ภาพที่ 2 โดยผู้เขียน / ภาพที่ 3 โดยผู้เขียน