“รู้ไหมว่ามีคนที่เฝ้าคอย เหม่อลอยในความผิดหวัง...” --: (เพลงคิดถึง โดยวง silly fools)“ขอบใจสักครั้งที่พยายาม อยากจะทำให้มันดูดีฐานที่รักกันมา…” --: (เพลงนักโทษประหาร โดยแมว จิรศักดิ์ ปานพุ่ม)“เจ็บจนได้กับวันนี้ ภูตผีตนใดกันสิงให้เธอมันเปลี่ยนไป…” --: (เพลงเรื่องขี้หมา โดยวง Y not 7)“เปิดฉากอย่างเร้าใจ เรื่องราวแห่งความรักระหว่างสองเรา…” --: (เพลงบัวช้ำน้ำขุ่น โดยวง FLY)“ผ่านไปแล้ว ทุกอย่างมันจบลงแล้ว และตัวฉันเองต้องไป...” --: (เพลงใจฉันอยู่กับเธอ โดยวง Blackhead)“จดจําว่าเคยนัดใครบางคน เพื่อลอยกระทงด้วยกัน…”--: (เพลงลอยกระทงวันสงกรานต์ โดย อ่ำ อมรินทร์ นิติพน) ท่านยังคงจำบทเพลงเหล่านี้ได้หรือไม่? หรือทายถูกต้องหรือเปล่า? ว่าท่อนแรกของบทเพลงที่กล่าวมาคือ บทเพลง ๆ ใด หากใครเกิดทันในยุคสมัยนั้น คงพอจะจำได้หรืออาจร้องได้อย่างแม่นยำ และอาจมีความทรงจำเกี่ยวกับบทเพลงต่าง ๆ ในช่วงเวลาเหล่านั้นยังจำกันได้หรือเปล่า?...ช่วงเวลาที่เราเก็บตังค์ เพื่อซื้อเทปสักม้วน ซื้ออัลบั้มของศิลปินที่เราชื่นชอบ และพอเราได้มันมาเราจะพลิกปกหน้าปกหลัง ดูแล้วดูอีก แล้วเราก็ฟังเพลงในอัลบั้มเดียวอัลบั้มนั้น วนไปวนมาประมาณชาติหนึ่ง และถ้ามีเพลงใดที่เราชอบเป็นพิเศษเราก็จะกรอเทปฟังวนไปวนมาจนอาจทำให้เทปยานความตื่นเต้น และความสุขที่ได้มาจากเทปแค่ม้วนเดียวนั้น มันทำให้เราอิ่มเอม นอนหลับฝันดี เหมือนมีคอลเลคชั่นเล็ก ๆ เป็นของตัวเองเมื่อไม่นานมานี้ ผมบังเอิญไปเจอเทปผลิตมาใหม่ ๆ แต่ข้างในเป็นเพลงเก่า ๆ ประมาณยุค 80-90 ได้ จึงซื้อโดยไม่ต้องคิด และเพราะไม่ทันคิดซื้อมาเลยไม่รู้จะเอาไปฟังที่ไหน ผมเลยไปหา Walk Man เก่า ๆ มาซ่อมทำความสะอาด ปรากฏว่ามันยังพอฟังได้ พอกดปุ่ม play เริ่มเล่นเพลง ภาพเก่า ๆ ความรู้สึกเก่า ๆ มันก็ย้อนมาทันที มันทำให้นึกถึงตอนเป็นเด็กคาบเกี่ยวกับช่วงเวลาย่างเข้าสู่วัยรุ่นที่เรามีความสุขกับเทปเพียงหนึ่งม้วน ทำให้นึกถึงตอนที่ไปร้านขายเทปไปนั่งคุยกับเจ้าของร้าน เพื่อรอข่าวคราวว่า ศิลปินคนนี้ คนนั้น เทปเขาจะวางแผงเมื่อไหร่…มันดีมากนะ ความรู้สึกแบบนั้นต่างจากเดี๋ยวนี้ อยากได้เพลงอะไรไม่ต้องไปไหน แค่นั่งอยู่กับที่ จิ้มหน้าจอแค่ไม่กี่ครั้ง เดี๋ยวเพลงมันก็มาให้ฟังเยอะแยะมากมาย จนไม่รู้ว่าจะฟังหมดหรือเปล่า...บางครั้งความง่ายเกินไป "ความหมาย"และ"คุณค่า" ยิ่งน้อยลงนับวันความอดทนของมนุษย์เรายิ่งน้อยลง ไม่ต้องรอคอย คิดปุ๊บ ต้องได้ปั๊บ ผมเลยไม่แน่ใจว่ามันจะทำให้เราห่างไกลความหมายและคุณค่าของสิ่งต่าง ๆ ออกไปทุกที ๆ หรือเปล่า...อยากคุย ก็โทร. ไม่ต้องเขียนจดหมาย ไม่ต้องรอโทรเลข อยากได้เพลงก็จิ้มเอาไม่ต้องรอวางแผง ไม่ต้องเดินทางไปที่ร้านอยากได้อะไร แค่ปลายนิ้วสัมผัสเดี๋ยวก็มาอยู่ในมือเราตามต้องการได้ไม่ยาก พอได้มันมาอย่างง่าย ๆ แล้ว ท้ายที่สุดผมรู้สึกเหมือนว่า มันเหมือนหายไปในอากาศ...และก็ดูเหมือนว่าความ "ง่าย" นี่เอง ทำให้เรามี "ความสุข" ยากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อง่ายที่จะแสวงหาเพื่อครอบครองมันทำให้เราอยากมากขึ้น และเพิ่มปริมาณความอยากไปเรื่อย ๆ จากเพลง 10 เพลง ในหนึ่งอัลบั้มกลายเป็น ร้อย พัน หมื่นและเป็นล้าน ๆ เพลงในโลกออนไลน์จากจดหมายฉบับเล็ก ๆ ที่เขียนถึงคนที่รักกลายเป็นถ้อยคำในโทรศัพท์ที่เลือนหายไปกับกาลเวลา ราวกับไม่มีหลักฐานว่าครั้งหนึ่ง "เราเคยรักกัน" ผมเคยอ่านจดหมายรักของพ่อกับแม่ แล้วแม่ก็เล่าถึงเรื่องเก่า ๆ ในอดีตของห้วงเวลาที่มีความสุขจากการรอคอย อย่างน้อยมันก็มีหลักฐานว่าผมเกิดมาได้อย่างไร ผมเกิดมาจากความรัก สายใย และถ้อยคำในจดหมายนั่น ในอดีตผมเองก็เคยเขียนจดหมายรักถึงผู้หญิง ผมเคยมีเทปคาสเซทและมีความสุขกับเทปเพียงม้วนเดียว เราทุกคนที่มีชีวิตในช่วงเวลานั้น ต่างเคยต้องรอคอยมากกว่าในปัจจุบันนี้ หลายสิ่งในอดีตจึงมีคุณค่าและความหมายมีความคลาสสิกในแบบของมันแต่มิใช่ว่าในปัจจุบันจะไม่ดีหรือเลวร้ายแต่อย่างใด เพียงแต่มันแตกต่างกันไปตามบริบทของสภาพสังคมที่เปลี่ยนแปลงไป โลกมันก็ต้องหมุนไป คนเราก็เช่นกัน หมุนเวียนและล้วน "แปรเปลี่ยน" ไปตามกาลเวลา…ในอีกมุมหนึ่งมันช่วยสร้างความสะดวกให้กับเรา ทำให้เราเข้าถึงบทเพลงต่าง ๆ ได้ง่าย และมีทางเลือกมากขึ้น เพียงแต่อย่าหลงลืมคุณค่าและความหมายของแต่ละบทเพลง ท้ายที่สุดผมเพียงแค่ชวนรำลึกถึงความหลังไปด้วยกัน ว่าแล้วก็ไปหาบทเพลงเก่า ๆ มาฟังกันบ้างดีกว่าเนอะ. ภาพประกอบบทความโดย: Thanit S. East Side (ผู้เขียน)