"ไม่แน่ใจว่า คุณเคยดูภาพยนตร์เรื่องนี้หรือยัง?".....“The Martian” หรือชื่อไทยคือ “กู้ตาย 140 ล้านไมล์” เป็นภาพยนตร์ที่โดยส่วนตัวไม่เคยคิดจะดู และไม่เคยคิดจะหาซื้อหนังสือมาอ่าน กอปรกับความที่ไม่ได้มีใจฝักใฝ่ในหนังสือหรือภาพยนตร์แนวนี้มากเท่าไรนัก ยิ่งพอได้เห็น "ใบปิดหนัง" (แหม...เรียกซะ"โบราณ") หรือโปสเตอร์ภาพยนตร์ รวมทั้งปกหนังสือ มันดูไม่น่าตื่นตา ตื่นเต้น เร้าใจ มากมายแต่อย่างใด โปสเตอร์ที่ถูกเผยแพร่ออกมาหรือแม้กระทั่งปกหนังสือแลดูเรียบง่าย เรียบร้อย ดูไม่หวือหวา ดูไม่แฟนตาซี ดูไม่อลังการ ตามแบบฉบับภาพยนตร์แนวไซไฟ หรือเกี่ยวกับแนวจักรวาลหรืออวกาศควรจะเป็นอย่างที่พวกเราคุ้นเคย แต่เนื่องด้วยเพราะมีเวลา "ว่าง" วันหนึ่งจึงลองหยิบขึ้นมาดู กระทั่ง...เมื่อนั่งดูจนจบ...ปรากฏว่าได้อะไรมากกว่าที่คาดคิดไว้มาก ภาพยนตร์เรื่องนี้กลับกลายเป็นภาพยนตร์ใน "ดวงใจ" เลยก็ว่าได้ ภาพยนตร์สะท้อนถึง"แก่น" และ “คุณค่า” ของการพยายามมีชีวิตอยู่ การเอาชีวิตรอดด้วยศาสตร์ต่างๆ ที่หลากหลาย ตามเท่าที่ความรู้ของตัวละครนั้นมีอยู่ พระเอกของเราต้องต่อสู้ทุกวัน เพื่อมีชีวิตและรอคอยการช่วยเหลือ ทั้งๆ ที่ไม่อาจหยั่งรู้และปราศจากความแน่นอนว่าความช่วยเหลือจะมาถึงเมื่อใด ดังนั้นทุกวินาทีของชีวิตล้วนมีความหมายและแขวนอยู่บนเส้นด้ายตลอดเวลา... แต่สิ่งที่เขามีอยู่เสมอคือ "ความเชื่อ(ศรัทธา)" หมายรวมถึง "ความหวัง" ซึ่งถ้าหากจะต้อง "พ่ายแพ้" และจบชีวิตลง เขาก็ยินดีที่จะยอมรับความพ่ายแพ้นั้น แต่มันต้องมาหลังจากที่เขาได้"เพียรพยายาม"ถึงที่สุดแล้ว จำนวนตัวละครในภาพยนตร์เรื่องนี้มิได้ใช้นักแสดงจำนวนมากหรือฟุ่มเฟือยแต่อย่างใด และหากแบ่งสัดส่วนของเวลาในภาพยนตร์ บทเน้นหนักไปที่การแสดงของพระเอก ซึ่งนับเป็นสัดส่วนที่ค่อนข้างมาก แต่กลับดึงความสนใจของผู้ชมไว้อยู่หมัด ด้วยการเข้าถึงบทบาทของตัวละครในการแสดงของแม็ตต์ เดม่อน (Matt Damon) ผู้ต้องพยามต่อสู้เพื่อมีลมหายใจต่อไป ความรู้สึกหลังภาพยนตร์นี้จบลง ทำให้ผู้เขียนตระหนักถึงคุณค่าของ"ลมหายใจ"ว่ามีค่ามากเพียงใด รวมไปถึงคุณูปการของ"ความเพียร" อีกทั้งการเรียนรู้ศาสตร์ต่างๆ ในชีวิต ซึ่งบางครั้งเราอาจคิดว่า บางเรื่องเราไม่จำเป็นต้องรู้ก็ได้ ดูเหมือนมันไม่จำเป็นกับชีวิตเรา แต่บางครั้งเหตุการณ์ไม่คาดฝันอาจเกิดขึ้นในชีวิตเราก็เป็นได้ ยกตัวอย่างง่ายๆ บางคนอาจขับรถยนต์ได้แต่แบบเกียร์อัตโนมัติ และคิดว่าไม่จำเป็นต้องหัดขับรถเกียร์ธรรมดา ซึ่งหากเกิดกรณีฉุกเฉินที่จำเป็นต้องขับรถเกียร์ธรรมดา อาจไม่สามารถทำได้ และก่อให้เกิดผลลัพธ์ที่ไม่ต้องการตามมา ลมหายใจเป็นสิ่งมีค่า แต่เรามักหลงลืมมันไป ทั้งๆ ที่เราหายใจกันอยู่ทุกวินาที บนดาวอังคารไม่มีออกซิเจนให้เราหายใจได้ มันทรมานมากที่เราไม่สามารถหายใจได้ แต่เราคงไม่ต้องเดินทางไปถึงดาวอังคารกระมัง เราสามารถตระหนักรู้ถึงมันได้ในขณะที่ยังหายใจอยู่บนโลกใบนี้ บางวันพวกเราใช้ชีวิตไปอย่างเรื่อยเปื่อย ไร้ค่า หายใจทิ้งขว้าง และยังเลย... ยังไม่ได้ทำทุกอย่างอย่างดีที่สุดจริงๆ บางครั้งเราอาจ"ยอมแพ้" กับอุปสรรคต่างๆเร็วเกินไป แม้ท้ายที่สุดผลลัพธ์ของการกระทำ การพยายาม การต่อสู้ อาจไม่ได้เป็นไปอย่างที่เราคิดเสมอไป อาจไม่ได้ลงเอยด้วยดี อย่างที่เราต้องการให้มันเป็น แต่อย่างน้อย เราได้"พยายาม"เต็มที่แล้ว มิใช่หรือ... "ไม่แน่ใจว่า คุณเคยดูหนังเรื่องนี้หรือยัง?"..... ถ้าคำตอบคือ "ยัง" สุดสัปดาห์นี้ หากพอมีเวลา อยากให้ลองไปหยิบหามาชม สิ่งที่คุณจะได้รับ อาจมากกว่าที่พรรณนามาทั้งหมดนี้ก็เป็นได้. ขอขอบคุณภาพประกอบจาก : https://www.majorcineplex.com/