มีอยู่วันหนึ่งผมได้นั่งอยู่หน้าโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ซึ่งขณะนั้นผมได้รับเชื้อโควิด 19 หลายคนคงสงสัยว่าทำไมผมถึงไม่กักตัวอยู่บ้านใช่ไหมหล่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่าวันนั้นผมได้ทำการกักตัวอยู่ในห้องเป็นวันที่ 4 แล้ว แต่เนื่องจากวันนั้นลูกชายของผมมีอาการตัวร้อนอย่างรุนแรง ไข้ขึ้นมากกว่า 40 องศา ผมจึงตัดสินใจขับรถไปโรงพยาบาลเพื่อพาลูกชายผมไปโรงพยาบาลแห่งนั้น เมื่อถึงโรงพยาบาลด้วยความเร่งรีบผมจึงไม่ได้นำโทรศัพท์มือถือไปด้วย และผมเองที่ได้รับเชิ้อโควิด 19 จึงไม่สามารถเข้าโรงพยาบาลไปส่งลูกของผมให้ถึงมือหมอได้ ผมเลยได้แต่นั่งรออยู่หน้าโรงพยาบาลในขณะที่ภรรยาของผมนั้นเป็นคนขึ้นไปส่งลูกที่ในโรงพยาบาล ในขณะที่ผมนั่งรอที่หน้าโรงพยาบาลในวันนั้นเวลาประมาณ 1 ทุ่ม อากาศวันนั้นค่อนข้างจะมีลมแรงและอากาศเย็นสบายมากๆ ผมรู้สึกมีความสุขมาก ถึงแม้สถานที่ที่ผมนั่งอยู่แทบจะไม่มีอะไรที่น่าประทับใจเลยก็ตาม ผมจึงพยายามคิดไตร่ตรองว่าทำไมผมถึงรู้สึกแบบนั้น จนมีความคิดตัวหนึ่งออกมาจากหัวนั่นก็คือที่เรารู้สึกมีความสุขแบบนี้ เพราะมันดีกว่าการที่เราอยู่แต่ในห้องแคบๆ ในระยะเวลาที่เรากักตัวเราแทบไม่ได้ลุกออกจากห้องเลย นั่นก็หมายความว่าแท้จริงแล้วความสุขล้วนเกิดได้ในทุกที่ ทุกเวลา และ จริงๆ แล้วความสุขมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับสถานที่ แต่มันเกิดขึ้นจากสถานการณ์ในแต่หล่ะตอนที่เรากำลังเผชิญ อยู่มากกว่า ในส่วนนี้ผมขอขยายความสักนิดหนึ่ง เผื่อท่านผู้อ่านบางคนจะไม่เข้าใจนะครับ สถานการณ์ตอนนั้น ผมติดโควิด ทำให้ผมต้องอยู่ในห้องแคบๆ แต่เมื่อผมแค่ได้ไปนั่งที่โรงพยาบาลผมก็มีความสุขขึ้นมา แต่ในทางกลับกันถ้าสถานการณ์ตอนนั้นผมไม่ติดโควิด ผมสามารถไปไหนก็ได้ คุณผู้อ่านลองคิดตามผมหน่อย ผมจะมีเวลาไปหน้าโรงพยาบาล และที่แห่งนั้นจะทำให้ผมมีความสุขได้หรือไม่ คำตอบคือไม่ใช่ไหมครับ? นั่นแหละครับ ความสุขต่างๆล้วนเกิดจากสถานการณ์ที่เราไม่คิดว่าเราจะได้มันมา หรือมีโอกาสได้รับมันนั่นเอง นี่จึงเป็นเหตุผลที่ว่า คนแต่หล่ะคนมีความสุขได้ไม่เหมือนกันและแตกต่างกัน เนื่องจากสถานการณ์ของคนเราไม่เหมือนกันนั่นเองครับ ภาพปกทำเองจาก Canvaภาพที่ 1 โดย freepik จาก freepikภาพที่ 2 โดย Drazen Zigic จาก freepikภาพที่ 3 โดย rawpixel.com จาก freepikภาพที่ 4 โดย standret จาก freepikเปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !