อื่นๆ
ก่อนวันเปิดเทอม ที่โรงเรียนหมู่บ้านตวน ประเทศโมซัมบิก แอฟริกา
สวัสดีครับ วันนี้ขอมาแชร์บอกต่อเรื่องราว ภาพบรรยากาศน่ารักก่อนวันเปิดเทอม ที่โรงเรียนหมู่บ้านตวน อำเภอบิเลน จังหวัดกาซ่า ประเทศโมซัมบิก เป็นภาพบรรยากาศที่อาจจะหาได้ค่อนข้างยากในตอนนี้ของเมืองไทยเรา แต่หากเมื่อย้อนกลับไปสมัยวัยเด็กของใครหลาย ๆ คน ตามโรงเรียนชนบทของไทย ผมเชื่อว่าบางคนอาจเคยผ่านเหตุการณ์ มีประสบการณ์เหล่านี้กันมาบ้าง ตัวผมก็เช่นกันครับ เหมือนได้นั่งทรานแมชชินย้อนเวลากลับไปเมื่อประมาณ 20 ปีที่แล้ว คิดแล้วก็ดูแก่ขึ้นมาทันที่ ^^
ช่วงเช้าสาย ๆ ของสิ้นเดือนมกราคม ก่อนวันเปิดภาคเรียนใหม่ของเด็ก ๆ ที่ใกล้จะเข้ามาถึงอีก1 วัน วันนี้เป็นวันประชุมผู้ปกครองและนักเรียนครับ ตรงมุมซ้ายมือของภาพคือเหล่านักเรียนตัวน้อยบางส่วนที่หน้าตายิ้มระรื่นก่อนวันเปิดเทอม โรงเรียนแห่งนี้เปิดสอนตั้งแต่ชั้นประถม 1 ถึง 6 มีนักเรียนรวม ๆ กันแล้วประมาณ 120 กว่าคนได้ ถือว่าเยอะเลยทีเดียวครับ มุมด้านขวามือคือเหล่าคุณครูและครูใหญ่รวมกัน 4 คน ส่วนมุมด้านในสุดของภาพคือ เหล่าผู้ปกครองที่มาประชุมในวันนี้ เป็นภาพการประชุมที่คลาสสิคมากครับ ใต้ต้นไม้ใหญ่ของโรงเรียน ร่มรื่น แปลกตาและชวนให้หยิบมือถือขึ้นมาเก็บภาพเพื่อแชร์บอกตัวรัว ๆ ครับผม
Advertisement
Advertisement
ครูใหญ่ทำการชี้แจงวันเปิดภาคเรียนใหม่ที่กำลังจะมาถึง และพูดคุยแจ้งข้อมูลทำความเข้าใจกับเหล่าผู้ปกครองและเด็กนักเรียน
หลังจากที่ประชุมเสร็จเรียบร้อย ก็ถึงภาพอันสุดแสนประทับใจสำหรับผมคือ เด็กนักเรียนเข้าแถวยาวเตรียมตัวเพื่อรับหนังสือเรียนใหม่ในภาคเรียนนี้กันครับ หนังสือได้รับเป็นหนังสือใหม่ ปนเก่า ที่ได้รับมาจากกระทรวงศึกษาธิการ และตกทอดมาจากนักเรียนรุ่นก่อน เหมือนเป็นช่วงลุ้นจับสลากว่าใครจะได้หนังสือเก่าหรือใหม่ เด็ก ๆ ส่งเสียงเกรียวกราวตลอดการแจกหนังสือเรียนในครั้งนี้ บางคนที่ได้หนังสือใหม่ก็ยิ้มทำหน้ากรุ้มกริ่ม กลับกันกับบางคนที่ได้หนังสือเก่าหน่อยก็ทำหน้านอยด์นิด ๆ
(คิดย้อนสมัยตอนเป็นเด็กจำได้ว่า เป็นวันที่ได้เงินเยอะมากจากคุณแม่เพื่อนำไปซื้อหนังสือใหม่ คิดแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ครับ)
เด็กน้อยยืนต่อแถวอย่างเป็นระเบียนเพื่อรับหนังสือจากคุณครู
Advertisement
Advertisement
เมื่อได้รับหนังสือกันอย่างพร้อมเพรียงแล้ว ก็กินเวลาไปเกือบสาย ๆ ของวันครับ เด็กนักเรียนส่วนใหญ่จะเดินเท้ามาและกลับโรงเรียน ระยะของแต่ละคนจากบ้านมาโรงเรียนก็แตกต่างกันไป ผมสอบถามมากสุดมีเกือบ 15-20 กิโลเมตรได้ แต่เด็กบอกว่าระยะแค่นี้สบายเดินแป๊บเดียวก็ถึง ตื่นเต้นที่จะได้มาโรงเรียนวันพรุ่งนี้มากกว่า และที่สัมคัญจะได้มาเจอมีสเตอร์ตะนุด้วย ผมนี่อดยิ้มไม่ได้เลย
พร้อมเรียนมาก และสู้กล้อง
ก่อนกลับบ้านก็ขอถ่ายรูปรวมเป็นที่ระลึกกันสักหน่อยครับ
เด็กชายบางส่วนที่ยังไม่กลับบ้าน ก็แวะเล่นของเล่นที่สนามเด็กเล่นของโรงเรียน ซึ่งเป็นชิงช้าตัวใหม่ และตัวแรกของโรงเรียน เด็ก ๆ ตื่นเต้นและสนุกสนานกับเจ้าชิงช้ากันเป็นอย่างมากครับ ซึ่งเจ้าชิงช้านี้พี่ ๆ คนไทยที่มาสร้างโรงไฟฟ้าที่เมืองมาปูร่า ใกล้เมืองหลวงของโมซัมบิก เป็นคนทำและขนมาให้ช่วงก่อนเปิดเทอมประมาณ 1 อาทิตย์ ต้องขอบคุณน้ำใจจากพี่ ๆ คนไทยของเราเป็นอย่างมากครับ ที่มาเติมร้อยยิ้มให้เด็กนักเรียนหมู่บ้านตวนให้กว้างและสดใสยิ่งขึ้น
Advertisement
Advertisement
นอกจากชิงช้าก็มีม้ากระดกให้เล่นเพลิน ๆ แบ่ง ๆ กันสนุกสนานครับผม
สักพักก่อนแยกจากเด็ก ๆ คุณครูใหญ่เดินมากระซิบบอกผมว่า " สนุกแน่มิสเตอร์ตะนุ "
เมื่อผมได้ยิ้มก็อดยิ้มบอกกับตัวเองไม่ได้ครับ งานเข้าแน่ ๆ นุเอ้ย ^^ แต่ก็คงมีเรื่องราวสนุกสนาน ความประทับใจหรือประสบการณ์ให้ได้แชร์บอกต่อเป็นแน่ครับ
#บันทึกตะนุในต่างแดน
ความคิดเห็น