Special Short Comment : Our Blues : เวลาสีฟ้าหม่น (2022)"ดงซอก-ซอนอา แค่หันหลังมาดู... แค่หันหลังมาก็เจอโลกใบใหม่แล้ว..."คำเตือน บทความนี้เผยเนื้อหาสำคัญอาจเพราะคนหมู่มากหรือคนส่วนใหญ่ในสังคมโลกคือคนธรรมดา ชนชั้นกลางที่ต้องดิ้นรนต่อสู้กับเรื่องราวชีวิตมากมายหลากจุดด่างหลายรอยแผลและมากปมในใจ อันอาจเนื่องมาจากการต่อสู้เพื่อการดำรงอยู่ของชีวิตใครชีวิตมันในยุคที่ที่ยืนของความสำเร็จมีพื้นที่ไม่มาก การต่อสู้เพื่อไปอยู่ที่ตรงนั้นจึงยากและแข่งขันกันรุนแรง จนอาจมีบางครั้งพลั้งพลาดไปทำให้เกิดรอยแผลข้างในต่อคนรอบข้างหรือกระทั่งตัวเอง แต่เมื่อมันเป็นเรื่องของคนส่วนมากในสังคม แม้คนที่เดินผ่านกันไปมาแต่ก็ไร้จุดสังเกตว่าคนคนนั้นหรือคนคนนี้มีอะไรรบกวนจิตใจในส่วนลึกเพราะคนคนนี้หรือคนคนนั้นคือคนธรรมดา และเมื่อคนธรรมดามองคนธรรมดาจากภายนอกก็มิอาจสัมผัสได้ถึงแก่นแท้ที่เผชิญอยู่ แต่...เมื่อมีการบอกเล่าเรื่องของคนธรรมดาชนชั้นสามัญเหมือนกันออกมาให้สัมผัส ด้วยความธรรมดาเช่นกันและอาจด้วยความที่ได้เจอกับการต่อสู้จนเต็มไปด้วยรอยแผลเช่นกันหัวใจจึงจับสัมผัสได้เช่นเดียวกับเรื่องของอีดงซอก (อีบยองฮอน) พ่อค้าเร่แห่งเกาะเชจูกับมินซอนอา (ชินมินอา) เมื่อมีจุดเริ่มที่การไม่มองหน้าของดงซอกต่อซอนอา ด้วยความที่ทั้งสองเคยผูกสัมพันธ์กันมาก่อนได้รู้จักกันได้มีความลึกซึ้งทางใจต่อกัน ก่อนที่โชคชะตาของทั้งคู่ที่ไม่มีใครด้อยกว่ากันในเรื่องความโหดร้ายของชีวิตที่สู้กลับ เส้นทางของทั้งสองคนจึงแยกจากกันก่อนที่จะมาเจอกันในวันที่ดงซอกกลายเป็นชนชั้นแรงงานและซอนอาคือคนที่เปล่งปลั่งและบทสรุปของวันนั้นไม่สวยงาม จนการมาเจอกันอีกครั้งที่เกาะเชจูที่ซอนอาแบกความระทมกลับมามองหาอดีตด้วยการหันหน้าเข้าหาทะเล ส่วนดงซอกยืนอยู่ด้านหลังจ้องมองแผ่นหลังของซอนอาที่เหม่อมองออกไป และความจริงกลายเป็นว่าซอนอาคือคนป่วยโรคซึมเศร้าอย่างรุนแรง และบางครั้งการเยียวยาก็อาจต้องอาศัยความจริงใจที่แสนธรรมดาของดงซอกที่สุดท้ายอาจไม่ได้ดั่งใจแต่มันก็คือความรักในอีกมุมเพราะชีวิตคือความธรรมดาที่ไม่เคยธรรมดา ชีวิตธรรมดาจึงสามารถถูกแต้มสีให้เป็นสีสดใสหรือสีหม่นได้จากความไม่ธรรมดาของชีวิต ดงซอกคือชายธรรมดาที่มีปมในใจเรื่องแม่และการต้องอยู่กับครอบครัวของพ่อเลี้ยงคือแผลในใจที่ต้องแบกรับ ส่วนซอนอาคือคนที่ครอบครัวล่มสลายและพ่อตัดสินใจจากโลกไปทิ้งให้เป็นแผลใจที่ลึก และก่อนนั้นในวัยเยาว์ดงซอกและซอนอาก็มีสัมพันธ์ทางใจเพียงแต่การต่อสู้กับชีวิตที่โหดร้ายของทั้งสองต่างกัน เรื่องจึงบานปลายจนต้องจากกันและดงซอกสู้ชีวิตกลับจนยืนได้แม้ไร้การศึกษากลายมาเป็นพ่อค้าเร่ที่จิตใจดีซื่อตรงปากตรงกับใจและเป็นที่รักของชาวบ้านบนเกาะที่เขาเดินทางไปขายของ ส่วนซอนอากลายเป็นคนป่วยโรคซึมเศร้างอย่างรุนแรงทำให้สามีไม่สามารถทนได้และเธอต้องสูญเสียสิทธิ์ในการดูแลลูก จึงไม่ต่างจากชีวิตธรรมดาของดงซอกกลายเป็นอยู่ในจุดที่สูงสุดแต่ซอนอากลับมีชีวิตที่ไม่ธรรมดาและดำดิ่งสุดแต่เพราะความดีงามและความรักจะไม่มีวันเลือนหายไปบางครั้งอาจมองไม่เห็นจากภายนอกแต่มันยังคงมีอยู่ภายใน ดงซอกจึงมิอาจเห็นซอนอามีอันเป็นไปและยื่นมือที่หยาบกร้านของคนจนๆเข้ามาเพื่อพยุงชีวิตที่โอนเอนของซอนอา จนพบว่าส่วนลึกตั้งแต่อดีตซอนอาไม่เคยเปลี่ยนไปเพียงแต่ความเจ็บปวดที่ยากรับมือได้ทำให้เธอป่วย และเมื่อป่วยก็ต้องได้รับการรักษาแต่ทว่าโรคของเธออาจไม่ได้หายเพราะแค่การกินยา แต่อาจต้องใช้สายลมใต้ปีกมาประคองหัวใจซึ่งซอนอาไม่เคยได้รับมันจากสามี สายลมที่คอยพยุงผ่านทุกอย่างที่มีในรถกะป๊อที่บรรทุกข้าวของสารพัน ที่อาจนั่งไม่สบายไม่หรูหราแต่มันก็ช่วยคุ้มหัวจากสายฝนและช่วยให้ความอบอุ่นจากความเหน็บหนาว หัวใจชายธรรมดาที่มาพร้อมกับสองมือคนจนจึงได้พยุงซอนอาให้ลุกขึ้นได้แม้จะไม่เต็มร้อยแต่อย่างน้อยก็ยังอยากมีชีวิตอยู่เพื่อลูก และมันคือความรักที่ทำให้คนทำได้ทุกอย่างเพื่อมันเพราะซอนอาก็รักลูกสุดหัวใจแต่โลกแห่งความจริงมักเจ็บปวดเมื่อไม่ได้ดังหวังหัวใจก็พร้อมล่มสลาย โชคดีที่ซอนอายังมีดงซอกอยู่ข้างๆตอนที่โลกล่มสลายเพราะสุดท้ายซอนอาก็พลันได้คิด จากคำพูดและการกระทำที่ซื่อตรงกับใจของชายที่บอกว่าตัวเองไร้การศึกษาแต่ว่าชีวิตกร้านโลก และซอนอาก็พร้อมจะเปลี่ยนตัวเองหลังพระอาทิตย์ขึ้นพร้อมกับชีวิตใหม่ที่เริ่มขึ้นในโลกใบใหม่เพราะจะมองทะเลให้มันทุกข์ใจอยู่ทำไมแค่หันหลังมาก็เห็นภูเขาแล้ว แล้วเมื่อซอนอาหันมาก็เจอกับภูเขาดงซอกที่ตั้งตระหง่านเป็นกำแพงให้เธอได้พักพิง แต่มันกลายเป็นความไม่สมหวังของดงซอกที่ถึงตรงนี้อยากมีซอนอาเป็นยาใจคนจน แต่ชีวิตก็มักเป็นแบบนี้และดงซอกก็มีวุฒิภาวะพอที่จะเข้าใจพร้อมข้อความที่ส่งไปว่า "วันไหนที่ต้องการพี่ชายแถวบ้านที่ใช้ง่ายก็โทรมานะ ถ้ามีงานต้องใช้แรงแบบวันนี้ก็โทรมา อยากได้คนแก้เหงาก็โทรมา ถ้าอาการซึมเศร้าเล่นงานอีกจนโลกมืดไปหมดก็โทรมาได้นะ ทำทุกทางให้ตัวเองอยู่ได้ ซอนอา... เพราะเธอเลยนะ ตอนนี้ฉันเชื่อแล้วว่าคราวหน้ามีจริง ไว้คราวหน้า... ไว้คราวหน้าเจอกันใหม่นะ จนกว่าจะถึงวันนั้น รักษาตัวด้วยล่ะ" ที่หมายถึงดงซอกเดินจากมาพร้อมกับความรักที่ยังคงอยู่และพร้อมเป็นทุกอย่างให้ซอนอาถ้าซอนอาต้องการแม้ว่าจะไม่สมหวังคือการครอบครอง เพราะความรักยังมีมุมที่พร้อมจะมีความสุขที่ได้เห็นคนที่เรารักยืนอยู่ได้ซึ่งดงซอกเข้าใจและหัวใจไม่ล่มสลายอาจเพราะการเยียวยาหัวใจต้องใช้หัวใจ หรือเพราะซอนอาไม่เคยได้รับพลังใจจากสามีจึงไม่พยายามรักษาอาการป่วยและยิ่งจมลึก ลึกจนกระทั่งเกือบสายเกินไปหากไม่ได้เจอกับดงซอกและได้เผยความในที่ค้างคากันมาตั้งแต่อดีต เช่นกันที่ซอนอายังมีพี่ชายคนนี้อยู่ในใจเสมอทุกสิ่งที่ดงซอกทำเพื่อเธอแม้จะขัดใจแต่สุดท้ายหัวใจที่สัมผัสได้ก็ทำให้รู้ตัวและพยายามมีชีวิตต่อ แต่เมื่อถึงคราวที่โลกมืดมิดคำพูดง่ายๆอย่างโฆษณาขายของที่ดงซอกส่งเป็นของขวัญแก่เธอว่า "ผักกาดขาวจ้า ผักกาดขาว องุ่นไหมจ๊ะ องุ่น โยเกิร์ตจ้า โยเกิร์ต ขาวพอง ข้าวเกรียบจ้า ข้าวโพดคั่วจ้า ข้าวโพดคั่ว หม้อทองเหลืองจ้า หม้อทองเหลือง หม้อสเตนเลสจ้า หม้อสเตนเลส กระทะทอดจ้า กระทะทอด คีม ค้อน ไขควง สารพัดเครื่องมือ เสื้อผ้ามีหมด ท่อนบน ท่อนล่าง" อาจดูขำขันแต่มันถูกส่งมาด้วยความจริงใจ ความธรรมดาแบบนี้จึงช่วยให้ซอนอากลับมาเข้าใจและต่อสู้กับความมืดของหัวใจจนสุดท้ายก็รู้ตัวว่า ในวันที่เธออยู่ไม่ได้โดยไม่มีลูกอยู่อาจไม่ใช่เวลาที่ควรแต่เวลาที่คู่ควรคือวันที่ลูกอยู่ไม่ได้โดยไม่มีเธอ เพราะหัวใจของซอนอาได้รับการเยียวยาแล้วแน่นอนอาการป่วยอาจยังไม่หาย แต่ซอนอาก็ได้ลุกขึ้นมาสู้กับมันเพื่อความรักที่มีต่อลูกและมันเกิดขึ้นเพราะความรักของชายธรรมาดาที่แสนดีอย่างดงซอกเพราะนี่คือเรื่อเล่าของคนธรรมดา หนึ่งคือพ่อค้าเร่ที่ความกร้านโลกสวนทางกับการศึกษากับอีกหนึ่งแม่บ้านที่ป่วยเพราะแผลในอดีตและถูกซ้ำเติมจากการต้องอยู่กับสามีที่ไม่เข้าใจ บทจึงออกมาธรรมดาคำพูดบทสนทนาแสนธรรมดาไม่ใช่ภาษาวรรณกรรมแต่เป็นภาษามนุษย์ที่พูดกันทุกวัน ทุกการกระทำก็เป็นการกระทำที่สามารถเห็นได้ทั่วไปแต่การเล่าเรื่องง่ายๆธรรมดาผ่านบทละครที่ธรรมดาแต่ว่าซึมลึกเข้าสู่หัวใจได้นี่คือสิ่งที่ได้ใจมากกว่าการเร่งเร้า ซึ่งกับเรื่องนี้ที่ผ่านมาในแต่ละมิติก็ล้วนเล่าความธรรมดาที่ต้องเจอกับปัจจัยตกกระทบให้ส่งผลต่ออารมณ์คนดูในแต่ละมิติของหัวใจ แต่กับเรื่องของดงซอกกับซอนอาแม้จะไม่ถึงกับโศกสลดซาบซึ้งเสียน้ำตาแต่กลับมองเห็นเป็นความจริงที่ไม่อิงนิยาย เพราะบางคราไม่ต้องสมหวังก็ได้เพราะในโลกไม่มีใครได้ทุกอย่างดังหวัง ความร้ายกาจของบทละครเรื่องนี้คือแม้จะผิดหวังแต่ก็รู้สึกอิ่มเอมปนขมในคอ เพราะในความผิดหวังได้เห็นอีกมุมของความรักและเมื่อเป็นเรื่องของหนึ่งชายธรรมดากับหนึ่งสตรีที่ป่วย การถ่ายทอดความธรรมดากับความป่วยจึงต้องออกมาเหนือธรรมดาในความธรรมดา และส่วนที่เยี่ยมที่สุดคือการถ่ายทอดออกมาอย่างน่าเชื่อในทุกมุมของอีบยองฮอนกับชินมินอา โดยเฉพาะอีบยองฮอนที่เครดิตและพลังดาราในระดับฮอลลีวูดแต่มาแสดงเป็นคนธรรมดาได้อย่างละเอียดทุกมิติ ทุกท่าทางการยืนการเดินกระทั่งการกินนี่คือพ่อค้าเร่ที่คนดูสามารถพบเจอได้ตามตลาดนัด การข่มพลังดาราและความสง่าได้อย่างมิชิดจนเห็นเป็นคนธรรมดาก็คือความไม่ธรรมดาของอีบยองฮอน และเมื่อต้องมาเข้าคู่กับชินมินอาที่รับบทเป็นคนป่วยจนเชื่อจริงๆว่าป่วยจึงมอบมิติที่ลึกของการเยียวยาด้วยใจรักที่มั่นคง ทำให้บทสรุปคือรักแต่รู้ตัวว่าไม่อาจครอบครองก็ขอเป็นคนคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังในทุกเรื่องราวออกมาลงตัวสวยงามและประทับใจ ประกอบกับงานดนตรีและเพลงที่เข้ากันจนไม่เอ่ยถึงคงไม่ได้และงานด้านภาพหรือเทคนิคที่เห็นเลยว่าละครเกาหลีเอาเทคนิคระดับภาพยนตร์มาใช้แล้ว ทำให้ภาพ จังหวะของแสงและสีช่วยส่งเรื่องให้ตราตรึงถึงข้างในสื่อความหมายได้ตรงจุดเข้าไปอีกจนเมื่อดูในแต่ละมิติที่เล่ามาทุกเรื่องสิ้นสุด ความประทับใจยังวนเวียนอยู่ในหัวได้ทั้งที่ซีรีส์ยังไม่จบประทับใจกับความไม่สมหวังแต่มีพลังเพราะมันคือความจริงของโลกดูไปบ่นไปNETFLIXขอบคุณภาพประกอบภาพปก / ภาพที่ 1 / ภาพที่ 2 / ภาพที่ 3 / ภาพที่ 4 / ภาพที่ 5 / ภาพที่ 6 / ภาพที่ 7 / ภาพที่ 8 / ภาพที่ 9 จาก Facebook tvN dramaบทความที่เกี่ยวข้องกับ Our Blues : เวลาสีฟ้าหม่นชวนชม Our Blues: เวลาฟ้าสีหม่น (2022) "ทุกคนอาจมีเหตุผลของตัวเอง คนดูก็เช่นกัน"ความเห็น(พิเศษ)หลังชม Our Blues : เวลาสีฟ้าหม่น (2022) Ep.1-3 "ฮันซู-อึนฮี เพื่อนและรักแรกตลอดกาล"ความเห็น(พิเศษ)หลังชม Our Blues : เวลาสีฟ้าหม่น (2022) "ยองจู-ฮยอน กุญแจไขมิตรภาพที่ถูกกักขังของ โฮซิก-อินกวอน" เกาะติดซีรีส์เรื่องใหม่ ๆ ได้ที่ App TrueID โหลดฟรี !