เวลาที่เราคิดถึงใครบางคนมากๆที่อยู่ในใจเรา เราจะมีวิธีจัดการกับความรู้สึกที่เกิดขึ้นแตกต่างกันไป สำหรับผู้เขียนได้ใช้วิธีถ่ายทอดความรู้สึกผ่านตัวอักษรออกมาแต่จะเป็นการถ่ายทอดสิ่งดีดีที่เป็นความทรงจำเป็นความรู้สึกที่เรามีต่อเขาคนนั้น สำหรับบทความนี้ต่อเนื่องมาจากบทความที่มีชื่อว่า ความรู้สึกกับคนที่พิเศษ คืนนี้เป็นคืนที่พิเศษมากเลยค่ะ เพราะเป็นคืนที่เราได้คุยกันตลอดทั้งวันจนกระทั่งเวลาเดินทางมาถึงห้าทุ่ม เรายังคงนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ เสียงเงียบในตอนกลางคืน ทำให้ได้ยินเสียงของหัวใจเต้น ตึก ตึก ทำไมเต้นแรงจังนะหัวใจน้อยๆดวงนี้... เธอจะรู้ไหมว่าเธอมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของเรามากขนาดไหน เธออาจจะไม่รู้ตัวว่าเธอคือแหล่งพลังงานที่เราสามารถเติมกำลังใจได้อย่างดีเยี่ยม พลังของความรักสามารถขับเคลื่อนคนคนหนึ่งให้ทำสิ่งต่างๆได้อย่างมีความสุข (ถึงแม้ว่า...มันจะเป็นความรักที่เรารักเค้าฝ่ายเดียวก็ตาม) ได้เวลาเปิดโน๊ตบุ๊คเปิดกล่องแห่งความทรงจำใบนี้ เพื่อบันทึกความรู้สึกที่เรามีต่อเธอ...ก่อนที่มันจะจางหายไป เมื่อเราได้มองย้อนช่วงเวลาที่ระหว่างเรากับเธอได้พูดคุยกัน ได้แชร์เรื่องราวต่างๆในชีวิต ทำให้รู้ว่าเรื่องบางเรื่องที่ผ่านมาในชีวิตเรานั้น ไม่ใช่แค่เราเท่านั้นที่ได้พบเจอเรื่องแบบนั้น คนอื่นๆก็เช่นกัน เพียงแค่ต่างสถานที่ ต่างเวลา ต่างบุคลล เมื่อเราผ่านเรื่องราวที่ทำให้เราปวดใจมากๆมาได้ มันก็จะเป็นเกาะคุ้มครองจิตใจเราให้แข็งแกร่ง แต่นั่นแหละกว่าจะผ่านมาได้ กว่าจะเฉยๆกับเรื่องเหล่านั้นได้ ก็สาหัสเหมือนกันนะ เราถึงได้เข้าใจชีวิตของเธอยังไงละ เธอเองก็อย่าแต่โทษโชคชะตาเลยว่าทำไมต้องเจอเรื่องแบบนั้น ไม่ว่าจะมีคลื่นใต้น้ำซัดกระหน่ำกี่ระรอก ทางเดียวที่เธอจะเดินต่อไปได้คือ เข้มแข็งให้ดั่งหิน ทุกอย่างเป็นบททดสอบเพื่อยกระดับจิตใจของตัวเธอเอง เพื่อให้เธอเป็นคนที่ยอดเยี่ยมในวันต่อไปยังไงละ ในวันที่เราต้องมาทำงานในวันเสาร์-อาทิตย์ เราได้บังเอิญพบเธอที่หอประชุมใหญ่ เราเพิ่งรู้ว่าเธอได้รับหน้าที่เช่นกัน เธอนั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้ามของหอประชุม ในระยะที่ไกลพอควร เราดีใจที่ได้พบเธอที่นั่น ในขณะที่เราทำเหมือนไม่สนใจเธอ มองไปรอบๆหอประชุม แต่สายตาของเราก็มองไปที่เธออยู่ดี เราไม่รู้เหมือนกันว่าเธอจะเห็น หรือได้มองมาที่เราบ้างไหม แต่วันนั้นภายในดวงใจของเราอยู่ๆก็ยิ้มขึ้นมา พองานทุกอย่างเสร็จสิ้นลง ตอนเย็นเห็นเธอเดินผ่านมาหัวใจของเราหายแวปไปอยู่ตาตุ่มเลย เพียงแค่เสี่ยววินาทีเป็นได้ถึงขนาดนี้เลย เป็นหนักมากๆ เรากลับถึงบ้าน นั่งลงบนเก้าอี้โยกตัวเดิม แล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง ในหัวความคิดก็ตีกันยุ่งไปหมด จะยังไงต่อดี จะถามเค้าไหม จะถามอะไร จะบอกความรู้สึกของเราให้เค้าฟังไหม เยอะแยะไปหมด สุดท้ายแล้วเราก็ยังไม่ได้พูดหรือบอกอะไรไป ยังคงทำตัวเหมือนเดิมเฉยๆกับเธอ และในวันอาทิตย์ก็ยังคงมีงานที่จะต้องทำ วันนั้นท้องฟ้ามืดครึ้ม ลมแรง เราเห็นกลุ่มของเธอยืนทำงานกันที่สนามหญ้า เรายืนมองเธอจากอาคารเห็นเธอกำลังตั้งใจทำงาน ตรงนั้นมีหลายคนยืนอยู่ก็จริง แต่เรากับมองผ่านทุกคนไปที่เธอคนเดียว มองจากตรงนี้ก็สามารถยิ้มในใจได้แล้ว ไม่น่าเชื่อเลยเพียงแค่มองไปที่เธอหัวใจของเรากับเต้นแรงมากๆ พอฝนตกโปรยปรายลงมา กลุ่มของเธอก็แยกย้ายกัน เราเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและไปยืนถ่ายวีดีโอ บริเวณสนามหญ้านั้นไว้ และนำไปโพสไว้ในที่แห่งหนึ่ง ภายนอกเราอาจจะดูเฉยๆ ไม่รู้สึกสนใจอะไรในตัวเธอแต่สมองของเราอดคิดถึงเธอไม่ได้ และสายตาของเราก็มองหาแต่เธอ ในแต่ละวันเพียงแค่ได้เห็นเธอบ้าง ได้เห็นเธอมาทำงาน ได้เห็นว่าวันนี้เธอใส่เสื้อตัวไหนมาทำงาน เพียงแค่นี้หัวใจของเราก็พอจะยิ้มได้ทั้งวันเลยนะ ความคิดถึงของเรามันจะฟุ้งซ่านไปมากมายก็จริง เราเลยเลือกที่จะไปเรียนวาดรูป ไปเรียนดนตรีไทยที่เราอยากเรียนมานานแล้ว เพื่อลดความคิดถึง ลองไปทำอย่างอื่นบ้าง แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่ได้ช่วยให้ความคิดถึงน้อยลงเลย เพียงแค่ชั่วขณะหนึ่งได้วางความคิดถึงเธอไว้ข้างๆก็เท่านั้นเอง เธอถามเราหลายครั้งว่า จะเปิดใจให้เธอได้ไหม เราก็ยังปฏิเสธเธอไปทุกครั้ง จนเธอก็กลับไปเซพความรู้สึกของเธอ... เราได้หันไปถามตัวเองว่าทำไมทำไมไม่บอกไปตรงๆว่ารู้สึกยังไงกับเธอ บอกไปเลยสิ เราเองก็ไม่รู้ว่าทำไมไม่บอกไป เราเลยปล่อยให้วันเวลาดำเนินไปตามปกติ จนกระทั่งวันนั้น หัวใจของเราบอกว่าต้องทำอะไรสักอย่างให้เธอรู้ว่าจริงๆแล้วเราแคร์เธอนะ แต่ก็ได้แค่คิดไปเท่านั้นเอง และแล้วเหตุการณ์ที่จะได้บอกความรู้สึกจริงๆก็มาถึง... เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ทำให้เราได้รู้ว่า หัวใจที่เย็นชา ไร้ความรู้สึกต่อความรัก ปิดกั้นทุกคนที่จะเข้ามาหา ท้ายที่สุดแล้วต่อให้เราจะเจ็บปวดมามากมายขนาดไหน เราเองก็ยังคงเป็นมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งที่ยังคงมีความรู้สึก ซึ่งความรู้สึกที่เกิดขึ้นไม่ได้เลือกที่หน้าตาความหล่อ ความรวย แต่กลับเป็นคนธรรมดาคนหนึ่งที่ทำให้หัวใจเราเต้นแรงและคนที่เข้ามาเปิดประตูหัวใจน้อยๆดวงนี้ก็คือเธอ เราเข้าใจแล้วว่าถ้าหากวันใดวันหนึ่งเกิดอกหักขึ้นมา เราสามารถรักคนอื่นได้อีกอย่างแน่นอน อันนี้เรากล้าพูดเลย ดังนั้นแล้วไม่ว่าคุณจะทุกข์กับอะไรอยู่ในตอนนี้ วันเวลาจะช่วยเยียวยาไปพร้อมๆกับความเข้าใจที่มีต่อความรักเพิ่มมากขึ้น เราไม่จำเป็นต้องวิ่งตามหาความรัก ความรักจะมาหาก็ต่อเมื่อเราสามารถดูแลตัวเองดูแลจิตใจของเราให้มั่นคงในทางบวกค่ะ เป็นกำลังใจให้ทุกคนเดินต่อไปนะคะ เรียบเรียงโดย อีฟ พรทิพย์เครดิตภาพ-ภาพหน้าปก จาก canva-ภาพที่1 โดย 0fjd125gk87 จาก Pixabay-ภาพที่2 โดย anncapictures จาก Pixabay -ภาพที่3 โดย Navigirl จาก Pixabay-ภาพที่4 โดย RondellMelling จาก Pixabay🗺 แชร์ที่เที่ยวใหม่ๆ ไม่ว่าจะเที่ยวสายไหนก็มาแวะแชร์กับทรูไอดีคอมมูนิตี้ “เที่ยวไปให้สุด”