โกวเล้งเขียนไว้ในนิยาย ของเขาว่า..."ชีวิตคนเราจะมีสิบปีสักกี่ครั้งกัน"วลีนี้ของโกวเล้งลึกซึ่งและชวนให้คิดเป็นอย่างมาก เพราะคนในยุคปัจจุบันนั้นอายุยืนยาวกว่าคนในสมัยก่อน ปัจจุบันอายุเฉลี่ยเรานั้นอยู่ที่ 70 ปี เพราะฉะนั้นแต่ละคนจึงมี 10 ปีได้โดยเฉลี่ยคนละ 7 ครั้งตัวของผมได้ลองจินตาการภาพตามคำพูดของโกวเล้ง โอกาส 7 ครั้ง ของเราคนคนหนึ่งนั้นจะใช้โอกาสหมดไปกับสิ่งใดบ้าง สิบปีแรก....หมดไปกับวัยเด็กที่หมดกับความไร้เดียงสาหมดไปกับวัยเด็กที่หมดกับความไร้เดียงสาสิบปีต่อมา....หมดไปกับวัยรุ่นที่หมดไปกับการศึกษาเล่าเรียนสิบปีต่อมา....หมดไปกับการทำงานและการใช้ชีวิตสิบปีต่อมา...หมดไปกับการสร้างฐานะ สร้างครอบครัวสิบปีต่อมา....หมดไปกับการสร้างความมั่นคง เริ่มลงหลักปักฐาน รักษาสิ่งต่างๆที่สร้างมา ( ความคิดต่อจากนี้อาจไม่ถูกต้องนัก เพราะหลังจากนี้เป็นช่วงอายุที่ผมไม่เคยสัมผัส )สิบปีต่อมา...หมดไปกับช่วงเวลาการโรยรา หมดไปการดูแลรักษาสุขภาพกาย สุขภาพใจให้แข็งแรงสิบปีสุดท้าย...เวลาที่เหลือคือโบนัสของชีวิต ใช้ชีวิตอย่างเข้าใจชีวิต ปล่อยวางทุกสิ่ง รอคอยการกลับสู่ผืนดินเมื่อมามองย้อนกลับไปแต่ละสิบปีผ่านไปไวเหมือนโกหก อีกไม่นานปีนี้ก็จะผ่านไป มีอะไรที่เราทำไปแล้วมากมาย และก็ยังมีอะไรอีกมากมายที่เรายังไม่ได้ทำเราทุกคนต่างมีตุ้นทุนเท่ากันคือ 24 ชั่วโมงต่อวัน เวลา คือ หน่วยเงินในกำมือของเราที่เอาไปแลกสิ่งอื่น เราเอาเวลาไปแลกงาน เราเอางานไปแลกเงิน แต่แปลกที่เราก็ไม่เคยเอาเงินไปแลกเวลาคืนกลับมาได้แม้สักนาทีเราไม่มีทางรู้ว่าตอนนี้เราเหลือเวลาอยู่เท่าไหร่ คำว่าพรุ่งนี้ของบางคนอาจมีให้ใช้แค่สั้นเพียงวัน คำว่าพรุ่งนี้ของบางคนอาจมีให้ใช้ยาวนานหลายสิบปีเราต่างรู้กันดีว่าในปัจจุบันเราได้ใช้ "สิบปี" ของเราไปกี่ครั้ง แต่สิ่งที่เราไม่อาจรูได้คือ เราจะมีโอกาสได้ใช้ "สิบปี" ที่เหลือของเราได้อีกซักกี่ครั้ง" ชีวิตคนเราจะมีสิบปีได้สักกี่ครั้ง " นี่อาจเป็นคำถามที่เราต้องหมั่นถามตัวเองอยู่บ่อยๆ