ชีวิตวุ่นๆตอน ม.ต้น ของยัยซื่อบื้อ (เปิดเทอมวันแรก)

ณ เช้าวันพฤหัสบดีที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดกรุงเทพมหานคร

เสียงออดดังขึ้น กริ๊งงง กริ๊ง เป็นสัญญาณให้นักเรียนไปเข้าแถวเคารพธงชาติวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก นักเรียนต่างรีบมาเข้าแถวเพื่อเตรียมยืนเคารพธงชาติเมื่อนักเรียนทุกคนเริ่มร้องเพลงชาติ ''ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย กับข้าวครับกับข้าว'' รถขายกับข้าววิ่งผ่านหน้าโรงเรียนแล้วประกาศ นักเรียนทุกคนรวมถึงฉันก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ 55555

เมื่อทำกิจกรรมหน้าเสาธงเสร็จครูก็ปล่อยนักเรียนขึ้นห้อง นักเรียนทุกคนต่างเดินเป็นแถวขึ้นห้องและเริ่มพูดคุยกันกับเพื่อน ฉันและเพื่อนก็ได้เดินมาถึงห้อง ม.1/1 เหนื่อยมากเพราะอยู่ชั้น 5 ทุกคนต่างเข้ามาจับจองที่นั่งเพื่อที่จะได้นั่งกับเพื่อนสนิทที่เคยอยู่ห้องเดียวกันตอนประถม ฉันและเพื่อนก็ได้นั่งข้างหน้าห้องเรียนติดประตูเพราะทุกคนต่างไปนั่งข้างหลังห้องกันจนเต็มที่ว่างก็เลยมีแต่หน้าห้อง

''วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ครูชื่อ ครูแมว เป็นครูประจำชั้นของพวกเธอ'' เสียงหนึ่งได้ดังขึ้น ฉันและเพื่อนในห้องต่างหันไปที่ต้นเสียง เป็นผู้หญิงร่างอวบผมยาวประบ่า ทุกคนต่างเงียบและฟังที่ครูแมวพูด

ให้นักเรียนเก็บโทรศัพท์รวบรวมโทรศัพท์มาไว้ในกล่องนะคะ ทุกคนที่มีโทรศัพท์ต่างเดินเอาโทรศัพท์ไปไว้ในกล่องเพราะโรงเรียนเรามีกฎคือห้ามพกโทรศัพท์ในโรงเรียนหรือใครที่ที่เอามาให้เก็บไว้ที่ครูประจำชั้น ''วันนี้ครูจะให้นักเรียนทุกคนมาแนะนำตัวเองหน้าห้องเรียนตามเลขที่'' เพื่อนในห้องเริ่มออกไปแนะนำตัวตามเลขที่ ทีละคนบางคนก็แนะนำตัวเสียงดังฟังชัด บางคนก็แนะนำตัวไปหัวเราะไปทำให้เพื่อนในห้องหัวเราะกันอย่างสนุกสนานแล้วก็มาถึงเลขที่ของฉัน ฉันเดินออกไปหน้าห้องเรียน

''สวัสดีค่ะฉันชื่อ เด็กหญิง ณัฐชนก บุญชู ชื่อเล่นชื่อครีม สีที่ชอบสีเขียวค่ะขอบคุณค่ะ''

ฉันพูดด้วยความเร็วเพื่อที่จะไม่อยู่หน้าห้องนานเพราะอายแต่ก็ไม่รู้จะอายทำไมนะ เพื่อนทุกคนในห้องส่วนใหญ่ต่างรู้จักกันมาแต่ประถมอยู่แล้วแต่มันก็อายอยู่ดีอะ 5555  เมื่อการแนะตัวเสร็จครูแมวบอกว่าพรุ่งนี้อย่าลืมเตรียมเอกสารมาเพื่อรับอุปกรณ์การเรียนกันด้วยนะคะให้ผู้ปกครองเซ็นเอกสารมาให้เรียบร้อย เดี๋ยววันนี้ครูว่าจะให้พวกเราเลือกหัวหน้าห้องกันดีกว่าครูให้พวกเธอโหวตที่คิดว่าใครเหมาะสมที่จะเป็นหัวหน้าห้อง เพื่อนในห้องต่างพูดออกมาเป็นเสียงเดียวว่า ''แพรวา'' เหตุผลที่ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันนั้นก็เพราะว่าแพรวานั้นเคยเป็นหัวหน้าห้องตอนประถมแถมเรียนเก่งที่สุดในห้องลายมือก็สวยเรียกได้ว่าเป็นแม่พิมพ์ของห้องกันเลยทีเดียว ส่วนฉันนะหรอเรียนก็อยู่อันดับต้นๆของห้อง (ไม่ได้ชมตัวเองเลยนะ) 5555 ส่วนเรื่องลายมือนะหรอ ทุกคนในห้องต่างเรียกเป็นเสียงเดียวกันว่า ''ลายมือหมอ'' อ่านแทบไม่ออกบางทีเอากลับมาอ่านเองก็ไม่รู้ว่าตัวเขียนว่าอะไรเลย  เพื่อนจะลอกแต่ละทียังกับแกะแผ่นศิลาจารึกเลยก็ว่าได้ นั้นแหละคือฉันเอง แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจการเป็นหัวหน้าห้องแล้วก็เลยยกมือเห็นด้วยกับเสียงส่วนใหญ่ไป  เมื่อถึงเวลา 11.30 น. เวลาพักเที่ยงก็มาถึง ครูแมวบอกให้เก็บของเตรียมลงไปพักเที่ยง พวกเรา3คน ก็เตรียมตัวลงไปกินข้าวกัน พวกเราเดินมาถึงโรงอาหารของโรงเรียนตอนนี้เริ่มมีนักเรียนมากขึ้นเพราะทุกคนต่างรีบมาที่โรงอาหารพวกเราเลยรีบวิ่งไปหยิบถาดเพื่อมาเข้าแถวรับอาหารจากแม่ครัว

เมนููอาหารวันนี้คือแกงเขียวหวาน  ส่วนของหวานเป็นกล้วย

เมื่อรับประทานอาหารเสร็จพวกเราก็เข้าแถวเพื่อเตรียมล้างถาด จากนั้นพวกเราก็เดินไปร้านขายของในโรงเรียน มดต่อแถวซื้อเฟรนช์ฟรายส์ทอด เล็กต่อแถวซื้อลูกอม ส่วนฉันต่อแถวซื้อน้ำ  เมื่อซื้อของเสร็จพวกเราก็ได้เดินไปนั่งที่สนามเพื่อกินขนมกันและเล่าเรื่องสัพเพเหระกัน หลังจากนั้นพวกเราก็เล่นเป่ายิ้งฉุบกันวางมือกันพวกเราต่างเล่นด้วยความสนุกสนานและแล้วก็ถึงเวลา 12.50  กริ๊งงง กริ๊ง เสียงออดดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าหมดเวลาพักแล้ว นักเรียนทุกคนต่างมาเข้าแถวแล้วนั่งรออย่างเป็นระเบียบ แล้วจากนั้นก็มีครูมาถือไมค์เพื่อมาอบรมนักเรียน สวัสดีค่ะครูชื่อ ''ครูมด'' พวกเธอมองไปรอบๆตัว เห็นขยะแล้วเก็บด้วยค่ะพวกเราต้องช่วยกันนะคะเห็นใจภารโรงกันหน่อยนะคะเพราะโรงเรียนเรามีอยู่ 5 คน ต้องดูแลทั้งหมด 6 อาคารเรียนและดูแลแปลงผักกันอีก หลังจากวันนี้ครูจะให้พวกเธอไปเก็บขยะหลังเสียงออดดังครูจะให้เปิดเพลงเพลงมาร์ชโรงเรียนพอเพลงจบให้รีบมาเข้าแถวให้เรียบร้อยวันนี้ไม่มีอะไรแล้วครูจะปล่อยขึ้นห้องห้อง ม.1/1 ยืนขึ้นเดินขึ้นห้องได้          พอมาถึงห้องพวกเราก็เริ่มคุยกันเล่นกันเพราะวันนี้คงไม่มีเรียนเนื่องจากครูยังไม่แจกหนังสือและยังไม่แจกตารางเรียน ''พวกมึงเราเล่นคุณหมอพยาบาลไหมมึงเดี๋ยวกูเป็นคนไข้เอง''ฉันตัดสินใจถามมดกับเล็กเนื่องจากไม่มีอะไรจะทำ ฮ่าๆ ฮ่าๆ  ได้ๆมดกับเล็กตอบอย่างพร้อมเพรียงกันเดี๋ยวกูเป็นหมอเล็กเป็นพยาบาลนะ

เล็ก:วันนี้เป็นอะไรมาคะ

ฉัน:แขนหักค่ะ

เล็ก:งั้นไปห้องฉุกเฉินนะคะ

ฉัน:เล็กมึงไม่คิดจะพาคนไข้ไปห้องฉุกเฉินหน่อยหรอ

เล็ก:บุคลากรไม่พอค่ะ 5555  มึงเดินไปก็ได้ใกล้ๆนี่เอง

ฉัน: ชั่วมาก 55555

มด: เป็นอะไรมาคะ

ฉัน:แขนหักค่ะ

มด: เดี๋ยวเข้าเฝือกที่แขนพยาบาลขอผ้าหน่อยค่ะ

เล็ก: ได้ค่ะหมอเล็กก็เริ่มถอดผ้าพันคอมา

มด: หยิบผ้าจากเล็กแล้วหัวเราะ ฮ่าๆ ฮ่าๆ   พยาบาลมาช่วยเข้าเฝือกหน่อย

เล็ก:เคๆ

มด:ขอไม้บรรทัด

ฉัน:พวกมึงจะเอามาทำอะไรอะ

เล็ก+มด:เอามาดามแขนมึงไง

ฉัน:อ๋อ5555

ฉัน:มึงกูว่าแขนกูเริ่มเป็นมัมมี่ละ ผ้าพันคอเต็มแขนกูเลย ฮ่าๆ ฮ่าๆ

พวกเราเล่นอย่างนี้กันไปเรื่อยๆบางครั้ง เป็นไข้ บางครั้งหัวแตก พวกเราเล่นด้วยเสียงหัวเราะ แล้วก็คิดว่ามาเล่นอะไรกันแบบนี้วะแปลกที่สุดในห้องละ     แล้วเวลาก็มาใกล้ถึงเวลาเลิกเรียน ครูแมวบอกให้นักเรียนเตรียมเก็บของ ''ใครเก็บของเรียบร้อยให้มาเอาโทรศัพท์ที่ครู''  ทุกคนต่างรีบเก็บของแล้วไปเอาโทรศัพท์ เมื่อถึงเวลา15.30 น. นักเรียนทั้งหมดยืนขึ้นเดินลงไปเป็นแถวนะ  ''ค่ะ'' ''ครับ'' เสียงนักเรียนทุกคนตอบ

มด: มึงไปซื้อน้ำแข็งไสกันป่ะร้านหน้าโรงเรียนเราอร่อยถ้วย 10 บาทเอง

เล็ก+ฉัน: เคๆ

ฉัน:ไม่ได้กินตั้งนานคิดถึงเลยมึง

หลังจากพวกเราซื้อเสร็จก็ได้แยกย้ายกันกลับบ้าน  เล็กบ้านอยู่หน้าโรงเรียน ส่วนมดบ้านอยู่แถวโรงถ่านแต่ก็ต้องเดินไปหาพ่อที่โรงงานซึ่งเป็นทางผ่านบ้านของฉัน เราจึงเดินไปด้วยกันพอรถสองแถวมาฉันก็ โบกมือบ๊ายบายมด  เพื่อเตรียมขึ้นรถสองแถวกลับบ้าน

ฉัน:เจอกันวันพรุ่งนี้บาย

มด:บาย

---

เครดิตภาพปกจาก: JennyDai/ pixabay

เครดิตภาพประกอบจาก : ภาพที่1 : Królestwo_Nauki /pixabayภาพที่2 :7089643 /pixabay

ภาพที่3 :Królestwo_Nauki /pixabay

ภาพที่4 : minipukkik/ pixabay

ภาพที่5: Bryanbeedit / pixabay

ภาพที่6: Dr_Gomz /pixabay

---

ร่วมเสพบทความ หนัง เพลง และซีรีส์ใหม่ ๆ สุดปัง โหลดเลยที่ App TrueID ฟรี !