ผักหวาน หรือผักหวานป่าที่ทุกคนรู้จักกันดี เป็นผักที่เรียกได้ว่าหายากอีกชนิดหนึ่ง เพราะกว่าจะเก็บมาได้นั้น ต้องลงทุนตะลุยเข้าป่ากันเลยทีเดียว ซึ่งก็ไม่ใช่ว่าจะเข้าไปเก็บกันง่าย ๆ ต้องชำนาญทางจริง ๆ ไม่อย่างนั้นคงมีหลงป่ากันบ้างแน่ ๆ อย่างไรก็ตาม ความอร่อยของผักหวานนั้นต้องอร่อยสมกับความหายากอย่างแน่นอน แต่ต้องบอกไว้ก่อนเลยว่า พื้นที่ที่ชาวบ้านเข้าไปเก็บผักหวานนั้น ไม่ได้เป็นเขตหวงห้ามหรือผิดกฎหมายแต่อย่างใดค่ะ ผักหวานเป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง หากโตเต็มที่อาจสูงได้ถึง13เมตร แต่ที่เราพบกันทั่วไปมีกมีลักษณะเป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก เพราะเนื่องจากชาวบ้านหรือคนที่เข้าไปหาของป่ามักหักกิ่งของต้นผักหวาน เพื่อให้แตกกิ่งและยอดอ่อนนั่นเองค่ะ บางครั้งเราอาจจะเห็นหรือสงสัยว่าทำไมมีกิ่งและยอดผักหวานออกตามพื้นด้วย เนื่องจากเมล็ดผักหวานแก่ตกลงไป ทำให้เกิดเป็นต้นใหม่นั่นเอง และที่บอกว่าหายาก ผักหวานป่าจะออกยอดให้เราเก็บในช่วงฤดูแล้ง-ฤดูฝนเท่านั้น ส่วนมากจะเข้าไปเก็บตอนร้อน ๆ มากกว่า และยังมีคาราแพงทำให้สามารถสร้างรายได้ให้กับชาวบ้านในช่วงนั้นได้ สมกับความยากของชาวบ้านที่เข้าไปเก็บอีกด้วย ไฟมา ป่าเป่ง มดส้มเต่ง ผักหวานโป่ง ใครเคยได้ยินกันบ้างคะ เป็นคำพูดติดปากของคนเหนือค่ะ หมายความประมาณว่า ช่วงหน้าแล้งไฟไหม้ป่า ทำให้ป่าโล่ง และยังเป็นช่วงของไข่มดแดง แถมผักหวานยังออกยอดอ่อนในช่วงนั้นอีกด้วยค่ะ นอกจากนี้ยังมีชาวบ้านบางส่วน ลองนำต้นผักหวานมาปลูกไว้บริเวณบ้าน เพื่อให้ง่ายต่อการเก็บ แต่จะมีน้อยมากที่ปลูกแล้วรอด เพราะสภาพอากาศและพื้นที่ไม่เหมือนกับในป่า ส่วนการนำผักหวานป่ามาปรุงอาหาร นิยมนำยอดของผักหวานมาแกง ผัด ยิ่งนำมาแกงกับไข่มดแดง แกงใส่ปลาแห้ง ยิ่งอร่อยเลยค่ะ แล้วแต่ใครจะนำไปประกอบอาหาร แต่รับรองว่าอร่อยทุกอย่าง สรรพคุณของผักหวานป่า คือ แก้ร้อนในกระหายน้ำ แก้กระสับกระส่าย อร่อยแล้วยังมีประโยชน์ด้วยใช่ไหมคะ เป็นอย่างไรกันบ้างคะ สำหรับเรื่องราวของผักหวาน อย่างไรก็ตาม เมื่อเข้าไปเก็บแล้วทุกคนก็ต้องช่วยกันรักษาความสะอาดของผืนป่าด้วย ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านจนจบนะคะ ภาพประกอบโดย ผู้เขียน