นักเขียนก็เป็นนักเขียนวันนี้เปิดห้างสรรพสินค้าวันแรกหลังโควิดนักเขียนสายชิลอย่างเราจึงได้มีโอกาสไปเดินดูหนังสือตามชั้นหนังสือเรื่อยๆ จนมีน้องคนหนึ่งเดินผ่านด้านหลังเราแล้วพูดขึ้นว่า ... นักเขียนก็เป็นนักเขียนยังไงเขาก็เขียนได้ มันเป็นอาชีพของเขาอยู่แล้ว ...จริงๆ พอได้ยินน้องเขาพูดแบบนั้น เราในฐานะนักเขียนก็อดที่จะคิดไม่ได้ว่า ที่เราทำงานเขียนได้เพราะอะไรกันแน่ เราทำงานเขียนได้เพราะเราเป็นนักเขียนแค่นั้นเหรอ? ...เราก็ยอมรับว่า น้องเขาก็พูดถูกส่วนหนึ่ง นักเขียนก็ยังคงเป็นนักเขียนเพราะมันเป็นงานของเรา ในฐานะนักเขียนผลงานที่เราต้องทำออกมาแน่นอนว่า คือ งานเขียน แต่งานเขียนทุกงานที่เราทำออกมาไม่ใช่เพราะว่าเราเป็นนักเขียน แต่เพราะว่าเราเป็น ‘นักอ่าน’ นั่นคือ สิ่งที่หลายๆ คนไม่รู้ ...อย่าตัดสินอะไรง่ายเกินไปจากสิ่งที่เห็น ถ้าจะมีอะไรบ่งบอกคำพูดนี้ได้ดี คือ ภาพทฤษฎีภูเขาน้ำแข็ง นักเขียนทุกคนไม่ได้เกิดมาแล้วรู้ทันทีว่าเราจะเป็นนักเขียน และสามารถเขียนทุกอย่างบนโลกได้ แต่แน่นอนว่าอาจจะมีนักเขียนบางคนที่มีพรสวรรค์ทางด้านนี้ แต่เชื่อเถอะว่าเขาเหล่านั้นก็ต้องฝึกฝนและพัฒนาพรสวรรค์ที่มีเช่นกันนักเขียนทำงานเขียนเพื่อให้ทุกคนได้อ่านเพียงหนึ่งส่วน ในขณะที่อีกหกส่วนเราอ่านเพื่อเก็บประสบการณ์ และอีกสามส่วนที่เหลือคือการฝึกฝนและเรียนรู้ในสิ่งที่เราได้อ่านมาจริงๆ แล้ว นักเขียนก็คือ 'นักอ่านทั่วไป' เหมือนทุกคนนี่แหละ พวกเราไม่ได้มีสมองส่วนไหนที่เกินมาจนสามารถทำหนังสือได้หนึ่งเล่มหรือผลิตตัวอักษรได้แสนตัว เพียงแต่นักเขียนรักที่จะทำงานในด้านนี้ เราจึงเรียนรู้เพื่อที่จะพัฒนา ฝึกฝน ทักษะเหล่านั้นขึ้นมา ถ้าให้เรียกง่ายๆ คือ อยากเป็นแบบไหนก็เอาตัวเองไปอยู่ตรงนั้น ดังนั้น นักเขียนทุกคนไม่ใช่แค่อ่านหนังสือ แต่นักเขียนทุกคนหมกมุ่นอยู่กับหนังสือ เหมือน ไอน์สไตน์ที่หมกมุ่นกับทษฤฎีฟิสิกส์ เซอร์ไอแซกนิวตันที่หมกมุ่นกับคณิตศาสตร์ กาลิเลโอที่หมกมุ่นกับดาราศาสตร์ โยฮันเนสที่หมกมุ่นกับโหราศาสตร์ และนักเขียนอย่างเราที่หมกมุ่นกับตัวหนังสือ...ถ้าถามเราในฐานะนักเขียนว่า แล้วนักอ่านกับนักเขียนต่างกันยังไง ในฐานะนักเขียนเราบอกได้เลยว่า 'ไม่ต่าง' เพียงแต่นักเขียนรักตัวหนังสือมากจนกระทั่งหมกมุ่นอยู่กับมันมากไปเท่านั้นเอง ‘นักอ่านที่หมกมุ่นมากเกินไป’ ไม่ใช่ ‘นักเขียนที่เป็นนักเขียน' ดังนั้นเราในฐานะนักเขียน เราอยากให้ทุกคนรู้จักเราในฐานะ ‘นักอ่านที่หมกมุ่นมากเกินไป’ มากกว่า ‘นักเขียนที่เป็นนักเขียน’ แล้วทุกคนจะได้รู้ข้อเท็จจริงที่ว่า ทุกคนก็เป็นนักเขียนได้ ‘ถ้าคุณหมกมุ่นอยู่กับมันมากพอ’ เขียนและเรียบเรียงโดย ตัวอักษรสีน้ำเงินนักอ่านที่หมกมุ่นกับการเขียนหนังสือนักอบขนมอินดี้ที่ SoSoBrownie (ร้านขนมออนไลน์)นักเดินทางที่แบกเป้เพื่อเรียนรู้โลกกว้าง เพื่อนๆ สามารถเข้าพูดคุยเพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้ที่ Blogger : https://blueletterstudio.blogspot.com/Facebook : https://www.facebook.com/blueletterstudio/StoryLog : https://storylog.co/BlueLetterStudioขอขอบคุณรูปภาพประกอบภาพปก pixabayภาพประกอบที่ 1 จาก pixabay ภาพประกอบที่ 2 จาก pixabayภาพประกอบที่ 3 จาก pixabay