มีเรื่องของคนรู้จักที่ชอบประจำเดือนมาผิดปกติมาเล่าค่ะ อยากเล่าเพื่อเตือนคนที่ประจำเดือนมาผิดปกติ มามาก มาน้อย ไม่มาเลยให้ไปหาคุณหมอกันนะคะ ไม่อยากให้เจอสิ่งที่ผู้หญิงอย่างเราไม่อยากจะเจอมากที่สุด คนรู้จักเราพบเชื้อมะเร็งในเยื่อบุโพรงมดลูกค่ะ จะเล่าว่าคนรู้จักของเราคนนี้เขาเจอได้ยังไงนะคะ เรื่องนี้เราอยากรู้ว่าสาเหตุมันเป็นมายังไงเลยถามเพื่อนแบบให้เพื่อนเล่าให้ฟังอย่างล่ะเอียดเลยค่ะ เพราะเราก็กลัวเหมือนกันเริ่มแรกเขาเป็นคนที่ประจำเดือนมามาก 10วันได้ ช่วงมัธยม พอผ่านมาจนมหาลัยบางช่วงมันก็ขาดหายไปเลย เขาก็คิดว่าอาจจะเพราะเขาเครียดหรือเปล่า เลยทำให้มันไม่ปกติ หรือเพราะเขาค่อนข้างอ้วนด้วย แต่ช่วงหลังๆ มานี่ เขาบอกว่าประจำเดือนก็เริ่มมาปกติ ไม่มากเท่าเมื่อก่อนแล้วจนเมื่อ 2-3 เดือนก่อน ประจำเดือนเขาเริ่มมามากผิดปกติอีกแล้ว มากที่เลเวลมากกว่าที่เคยเป็นมา ออกมาเป็นก้อนๆ ปวดท้องตอนที่ก้อนๆ จะออกมา เป็นมา2สัปดาห์ เขาเลยตัดสินใจไปหาหมอ หมอจ่ายฮอร์โมนมา เขาก็คิดว่า เขาอาจจะฮอร์โมนผิดปกติก็ได้รอบนี้สมัยมัธยมเขาเคยไปหาหมอนรีเวช ได้ยามากินมันก็มาตามปกติ แต่พอหยุดก็ไม่มาอีก วนๆ จนเขาเลิกไปหาหมอ แต่ครั้งนี้เขาก็ยังคิดว่ากินยาปรับก็คงจะดีขึ้นแหละ พอกินยามันก็ค่อยๆลดลง แต่ว่าพอเข้าอาทิตย์ที่2 มันก็กลับมาเยอะเท่าเดิม เขาบอกว่ามันหมดแรงมากๆ เหมือนคนขาดน้ำไปทำงานทุกวันเขาใช้ผ้าอนามัย8-10แผ่นที่เป็นแบบ 30ซม. ทุกวัน (รอบแรกที่เขาไปหาหมอ หมอนรีเวชนัด บอกว่ารอ3อาทิตย์) แต่อาทิตย์ที่2 เขาไม่ไหว เลยไปโรงพยาบาลอีกทีเผื่อจะได้เจอหมอนรีเวช แต่สุดท้ายก็ได้แค่ยามากินอีก บอกว่ายังไงก็ต้องรอ3อาทิตย์ ถึงจะได้เจอหมอ เขาก็กลับมากินยาต่อมันก็ไม่มีทีถ่าว่าจะลดลง อีก2วันต่อมาเขาก็ไปโรงพยาบาลอีก ทีนี้แม่เขาไปด้วยเพราะแม่จะได้ช่วยกดดันให้เขาด้วย เพราะเขาบอกว่าตอนนั้นเลือดออกเยอะมากจริงๆ หมอบอกว่าขอตรวจเลือดถ้าซีดถึงจะได้เจอหมอนรีเวช (ตอนนั้นเขาก็โกรธมาก ถ้าไม่มากจริงๆ เขาว่าก็อดทนนะ แต่นี่เลือดเขาออกเยอะมาก เขาบอกหน้ามืดบ่อยมาก) สุดท้ายเขาก็ได้เจอหมอ ได้ตรวจภายใน พบว่าผนังมดลูกเขาหนา หมอเลยแนะนำให้ขูดมดลูก ขูดวันนั้นเลย แล้วนัดมาฟังผลอีกที ตอนนี้ประจำเดือนเขาก็หยุดแล้ว รู้สึกดีขึ้น แต่ผลชิ้นเนื้อของเขาที่ขูดไปเจอเชื้อมะเร็ง คุณหมออัลตร้าซาวข้างในให้เขาดู ว่าตรงไหนคือรอยเซลล์ที่ผิดปกติ คือพอเขารู้ เขาบอกว่าตัวชาไปหมด Blank ไปเลยหมอบอกว่าก็ให้รักษาด้วยการตัดมดลูกออกทั้งหมด จะดีที่สุด ถ้าเก็บไว้บางส่วนอาจจะลาม หรือบางคนที่ดื้อดึงอยากลองกินยา ได้ผลก็มี ไม่ได้ผลก็มี ถ้าลามแล้วทีนี้ลำบาก เขาก็เลยตัดสินใจตัดออกเลย หมอนัดวันตรวจร่างกาย ถ้าไม่มีปัญหาหมอก็จะผ่าให้เขาเร็วที่สุดเดือนต่อมาเขาก็ไปผ่า เขาบอดทรมานแต่ก็ต้องอดทน เขานอนเฉยๆ ไม่ได้กินอะไรเลยเป็นวัน น้ำก็ไม่ยอมให้กิน คอแห้งมาก พอวันที่3 ก็เริ่มหัดเดิน เขาบอกเจ็บไม่มาก เขากลัวมากกว่า กลัวทำแผลแตก 5555555555 พอเขากลับบ้านได้ก็ล้างแผลวนไปพอผ่านมาหลายวันแผลก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เขาบอกว่าเขาผ่านมาได้เพราะพ่อแม่ คอยดูแลอาบน้ำเช็ดตัว คอยให้กำลังใจ อยู่ข้างๆตลอด สุดท้ายนี้ที่เราอยากฝาก ถ้ามีโอกาสอยากให้หมั่นไปตรวจปากมดลูกทุกๆปีด้วยนะคะ ฉีดยาป้องกัน ตรวจภายในถึงจะฟังดูออกจะน่ากลัวแต่เพื่อสุขภาพก็ต้องคอยดูแลตัวเองให้มากนะคะ แต่ที่คนรู้จักเราเป็นระยะแรก แต่เขาก็ต้องคอยไปพบหมอยุบ่อยๆ เพราะอะไรก็ไม่แน่นอน ปล.รูปภาพเป็นรูปที่ถ่ายเองทั้งหมดค่ะ