ปรับเปลี่ยนอาชีพ สู้ภัยแล้ง สวัสดีครับเพื่อน ๆ วันนี้ผมมีข่าวสารภายในชุมชน อำเภอดอนเจดีย์มาบอกกล่าวให้เพื่อน ๆ ได้ฟังกันครับ สืบเนื่องด้วยสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงไป ทำให้ฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล ทำให้การทำการเกษตรในบางพื้นที่ไม่มีน้ำในการเกษตรเพียงพอ ดังนั้น การเพาะปลูกจึงค่อนข้างทำได้ลำบาก ทำให้ชาวบ้านหมู่ที่ 6 ตำบลดอนเจดีย์ อำเภอดอนเจดีย์ จังหวัดสุพรรณบุรี มีแนวทางในการปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตเพื่อให้อยู่รอดท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปนี้ ซึ่งหนึ่งในอาชีพที่ชาวบ้านหันมาทำกันคือ การเลี้ยงวัวครับ โดยการเลี้ยงวัวของชาวบ้านที่หมู่ 6 แห่งนี้ มีการเลี้ยงอยู่ด้วยกัน 2 แบบคือ 1. การเลี้ยงวัวแบบไร่ทุ่ง ซึ่งตอนเช้า ก็ต้องต้อนวัวออกไปหาหญ้ากิน เปลี่ยนแหล่งไปเรื่อย ๆ เพื่อให้วัวได้หญ้ากิน แบบนี้ค่อนข้างจะเลี้ยงยากขึ้นแล้วครับ เนื่องจาก หญ้าไม่ขึ้น เพราะไม่มีน้ำ ทำให้คนที่เลี้ยงวัวไร่ทุ่งต้องปรับตัวขึ้น โดยการปลูกหญ้าเนเปียร์เพิ่มให้วัว ไม่เช่นนั้นแล้ว จะไม่มีอะไรให้วัวกินครับ ต้นหญ้าเนเปียร์ที่ชาวบ้านให้น้ำ กำลังโตดี 2. การเลี้ยงวัวแบบวัวขุน ซึ่งชาวบ้าน จะขุดบ่อบาดาล เพื่อนำน้ำบาดาลมาใช้ในการปลูกหญ้าเนเปียร์ สาเหตุที่ปลูกหญ้าเนเปียร์ เนื่องจากหญ้าเนเปียร์ เมื่อเทียบกับหญ้าอื่นโดยทั่วไปแล้ว การปลูกหญ้าจะโตไว แตกกอดี ทนแล้ง แม้แต่ในหน้าหนาวก็โตดีไม่หยุดชะงัก ตอบสนองต่อการให้ปุ๋ย ให้น้ำดีมาก ๆ ให้รสชาติหวานกว่าหญ้าทั่วไป วัวจะชอบ และ มีโปรตีนสูงกว่าหญ้าทั่วไปครับ ด้วยเหตุนี้ คนที่เลี้ยงวัว ถ้ายังพอมีที่มีทางก็จะนิยมปลูกหญ้าเนเปียร์ไว้ให้วัวกินกัน แทบจะทุกหลังคาเรือน หญ้าเนเปียร์ที่โตพร้อมกับการตัดไปให้วัวกิน ทำให้การปลูกหญ้าเนเปียร์เป็นที่นิยมของกลุ่มคนที่เลี้ยง วัว เพราะด้วยคุณสมบัติที่ทนแล้งได้ดี และสามารถนำบด ให้วัวกินสด หรือจะหมักเพิ่มก็ได้เช่นกัน เมื่อหญ้าเนเปียร์โตได้ที่แล้ว ชาวบ้านที่เลี้ยงวัวก็จะไปตัดหญ้า และนำหญ้ามาโม่ ไว้เป็นอาหารให้วัว ซึ่งก็สามารถสร้างรายได้ให้กับแต่ละครอบครัวได้ครับ เมื่่อได้หญ้ามาแล้วก็เข้าสู่กระบวนการบดหญ้าเนเปียร์ทั้งต้น เพราะถ้าจะให้วัวกินทั้งต้น วัวก็คงไม่กินแน่ ๆ ต้องบดให้ วัวจะชอบกินมาก หลังจากที่บดเสร็จใหม่ ๆ ครับ มองไปในทุ่งนา จะเห็นแต่ภาพผืนดินสีแดงที่แม้แต่หญ้าก็ยังขึ้นยาก เลย แล้วถ้าจะให้เพาะปลูกก็คงเหมือนเอาเมล็ดพืช ไปว่านบนทะเลทรายที่แห้งแล้งละครับ ภัยแล้งมาไวกว่าที่คิด ภายใต้สภาวะแวดล้อม การแข่งขัน และความอยู่รอด และสภาวะเศรษฐกิจ ณ ปัจจุบัน การช่วยเหลือตัวเองสำคัญกว่าการรอคอยความช่วยเหลือจากรัฐบาล เราต้องหัดช่วยตัวเองก่อน เมื่อไม่มีน้ำ ก็ต้องหาน้ำ เมื่อชีวิตยังไม่สิ้น ก็ต้องดิ้นกันไป แม้ไม่มีน้ำเพียงพอกับการเกษตร แต่ด้วยความมานะพยายาม และความหวังที่จะต้องใช้ชีวิตต่อไป ทำให้หาแนวทางในการแก้ปัญหาน้ำไม่มีใช้ ให้ทุเลาลงได้ครับ ไม่รู้ว่าฟ้าฝน ปีหน้าจะเป็นอย่างไร แต่ถ้าใจไม่ยอมแพ้ ผมเชื่อว่าเราต้องหาทางออกให้กับทุกปัญหาได้ครับ ยิ้มสู้ เพื่อวันข้างหน้า โดย สุริยา ภาพทั้งหมด โดยผู้เขียน