อื่นๆ
ผีถ้วยแก้ว
ผู้เล่าขอเล่าประสบการณ์ตรงที่เกิดขึ้นกับผู้เล่าเองเมื่อประมาณสามสิบปีที่ผ่านมา สมัยที่ผู้เล่าเรียนอยู่ระดับปริญญาตรี มีเพื่อนชายคนหนึ่งที่เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันมาชอบพอเราอยู่ แต่ก็มีเพื่อนหญิงร่วมสถาบันมาชอบเพื่อนชายคนนี้ด้วย เธอกลัวว่าเพื่อนชายคนนี้จะมาชอบเรา เธอจึงไปบอกกับเพื่อนชายว่าเราทำตัวน่าเกลียดและปฏิบัติตัวไม่ดี แล้วเธอก็มาบอกเราว่าเพื่อนชายด่าว่าเราเสียหายหลายอย่าง โดยที่เธอทำแบบนี้หลายครั้ง
แต่เพื่อนชายก็ไม่ได้เชื่อว่าผู้เล่าจะเป็นแบบนั้น มีอยู่วันหนึ่งเพื่อนหญิงร่วมสถาบันอีกคนหนึ่งมาบอกว่าเพื่อนชายนัดเคลียร์พร้อมกันสี่คนเลยตอนเย็นในมหาวิทยาลัย เราก็งงว่าเคลียร์อะไร แต่เราก็ไปตามเวลานัดปรากฏว่าเธอผู้ใส่ร้ายไม่ยอมมาตามนัด เพื่อน ๆ จึงไปตามเธอมาจากหอพัก เธอร้องไห้และรับสารภาพว่าที่ทำแบบนี้เพราะกลัวเพื่อนชายจะชอบเรา เราจึงตัดสินใจไม่ติดต่อกับใครอีกเลยจนเรียนจบในสามปี
Advertisement
Advertisement
หลังจากเรียนจบก็เริ่มทำงาน แต่เพื่อนคนอื่น ๆ บอกว่าเพื่อนชายคนนี้ชอบเรามาก ยังคงพยายามติดต่อเราอยู่ เราก็ไม่ได้สนใจอะไร ต่อมาประมาณปีกว่ามีเพื่อนหลายคนโทรมาบอกว่า...
เพื่อนชายถูกรถชนตายที่หน้ามหาวิทยาลัย ขอให้เราไปงานศพ เพราะผู้ตายรักเรามาก
เพื่อน ๆ ก็ไปกันเยอะ แต่เราตั้งใจว่าจะไม่ไปงานศพ แต่จะใส่บาตรกรวดน้ำไปให้เพื่อนชายคนนี้แทน หลังงานศพเสร็จประมาณสองสับดาห์เราฝันว่าผู้ตายมาหาเราที่บ้าน ยืนมองเราแล้วยิ้มให้ แต่ก็ฝันถึงเขาเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ไม่ได้นึกถึงเขาอีก
และประมาณเจ็ดปีต่อมาผู้เล่าสอบเรียนต่อปริญญาโทได้จึงไปอยู่หอพักใกล้มหาวิทยาลัย ซึ่งอยู่รวมกับนักศึกษาปริญญาตรี น้อง ๆ ก็ได้ชวนเล่นผีถ้วยแก้วโดยที่มีการเชิญดวงวิญญาณ ต้องใช้ผู้เล่นทั้งหมดสี่คน และใช้นิ้วแตะไปที่แก้วแล้วถามให้สะกดคำ แก้วก็จะเคลื่อนไปตามตัวอักษรและตัวเลข พวกเราทั้งหมดถามชื่อของดวงวิญญาณที่มาสิงอยู่ในแก้ว ก็ได้คำตอบเกี่ยวกับชื่อ ซึ่งตรงกับชื่อของเพื่อนชายที่ตายไปแล้ว หลังจากนั้นก็ถามอีกว่าเป็นอะไรตาย แก้วก็ตอบกลับว่าถูกรถชน เราก็รู้สึกแปลกใจว่าทำไมถึงเป็นเหตุการณ์คล้ายกับเพื่อนชายที่ตายไป
Advertisement
Advertisement
จนมาถึงคำถามสุดท้ายคือถามว่าทำไมยังไม่ไปเกิดใหม่ ก็ได้รับคำตอบที่น่าสยดสยองกลับมาว่า “ฉันรอเมย์อยู่” นี่คือคำตอบที่ทำให้เราต้องลุกขึ้นจากวงผีถ้วยแก้ว และวิ่งกลับไปนอนคลุมโปง เพราะ เมย์ คือชื่อของเราเอง
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับเรา และเราจำมันได้จนถึงทุกวันนี้ เพราะน้อง ๆ ที่ร่วมเล่นผีถ้วยแก้วกับเราในวันนั้นไม่ได้รับรู้เรื่องราวของเพื่อนชายที่ตายไปของเราเลย นั่นก็คือเพื่อนชายคนนั้นยังคงรอเราอยู่ที่มหาวิทยาลัยตลอด
ขอบคุณภาหหน้าปกโดย socialneuron จาก Pixabay
ความคิดเห็น
