ที่มาภาพปกpixabay ทุกปีในช่วงเดือน เมษายน ซึ่งเป็นช่วงปิดเทอมใหญ่ฤดูร้อน เด็ก ๆ หลาย ๆ คนก็ไม่ได้ไปโรงเรียนก็จะต้องหากิจกรรมทำกันในช่วงนี้ เช่น เด็กผู้ชายบางคนก็จะบวชภาคฤดูร้อน บางคนเรียนพิเศษ บางคนเรียนกีฬา เช่น ว่ายน้ำ เทนนิส แบดมินตัน เทควันโด้ และยังมีอีกชนิดกีฬาที่ขาดไม่ได้เลยคือฟุตบอล ซึ่งในจังหวัดสกลนครจะมีการจัดการแข่งขันฟุตบอล ภาคฤดูร้อนซึ่งเป็นการแข่งขันฟุตบอลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของจังหวัดเลยก็ว่าได้ จุดประสงค์เพื่อให้เยาวชนได้ใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ ห่างไกลยาเสพย์ติดและสิ่งไม่ดีอื่น ๆ โดยมีการจัดการแข่งขันหลายรุ่นด้วยกัน ที่มา:pixabay ผมขอเล่าประสบการณ์การแข่งครั้งนี้ให้ฟังนะครับ ประมาณปี2543 ผมอยู่ ม.1 เป็นตัวแทนของโรงเรียนลงทำการแข่งขันในรุ่น อายุไม่เกิน 13 ปี เป็นรายการแข่งขันฟุตบอล สนามใหญ่ 11 คน มีทีมเข้าร่วมการแข่งขันมากมายทั้งในตัวจังหวัดสกลนครเองและจังหวัดใกล้เคียงเข้าร่วมทำการแข่งขัน เริ่มการแข่งขันนัดแรกผมได้ลงเล่นในตำแหน่งกองหลังตัวกลาง เพราะตัวผมมีรูปร่างค่อนข้างสูงกว่าเพื่อน ๆ ร่วมทีมคนอื่นๆ ที่มา:pixabay การแข่งขันรอบแรก มี 3 นัดด้วยกันพวกผม ชนะ 2 นัด เสมอ 1 นัด เข้ารอบสองมาได้ รอบต่อมาคือรอบ 8 ทีม จุดเปลี่ยน หลังจากที่ทำการแข่งขันในครึ่งแรกจบลง ทีมตามหลังคู่แข่งอยู่ 0-1 ทำให้ครึ่งหลังโค้ชต้องมีการปรับเปลี่ยนทีม โดยให้ผมขยับขึ้นไปเล่นมี่ตำแหน่ง ปีกขวา เนื่องจากครูคงจะเห็นว่าผมเคยเป็นนักวิ่งระยะสั้นมาก่อน ทำให้น่าจะมีความเร็วพอสมควร วันนั้นช่วงแข่งมีฝนตกลงมาทำให้สนามค่อนข้างแฉะ ถึงกับมีน้ำขังในบางพื้นที่ของสนามด้วยซ้ำทำให้บอลเคลื่อนที่ได้ยาก เล่นบอลกับพื้นไม่ได้เลย โดยให้เพื่อนร่วมทีมเปิดบอลยาวขึ้นหน้าให้ผมวิ่งไล่บอลซึ่งผมวิ่งได้เร็วกว่ากองหลังฝ่ายตรงข้ามมากทำให้พอเปิดบอลยาวมาแล้วหลุดตลอด ทำให้ผมได้โอกาสยิงและส่งให้เพื่อนได้หลายครั้ง ทำให้วันนั้นผมยิงได้ถึง 3 ประตู ส่งให้เพื่อนยิงอีก 2 ประตู แม้จะเสียเพิ่มอีก 1 ประตู แต่สุดท้าย ทีมเราก็สามารถเอาชนะ 5-2 ผ่านเข้ารอบต่อไป รอบรองชนะเลิศ พบกับ ทีมเยาวชนของ ตชด.จังหวัด ซึ่งเป็นทีมที่แข็งแกร่ง เนื่องจากว่าเขาซ้อมกันตลอดทั้งปีแต่ทีมผมก็อาศัยการตั้งรับและรอสวนกลับจนทีมผมก็สามารถเอาชนะไปได้ 2-0 เข้ารอบชิงชิงชนะเลิศต่อไป ที่มา:pixabay ในรอบชิงชนะเลิศได้พบกับทีมตัวแทน อำเภอพังโคน ซึ่งแข็งแกร่งมาก และทีมผมก็ได้พักน้อยกว่าทำให้ไม่สามารถรับมือได้ไหว เกินที่จะต้าน แพ้ไป 0-3 ได้แค่อันดับ 2 อย่างน่าเสียดาย ส่วนตัวรู้สึกสนุกและได้ประสบการณ์จากการแข่งครั้งนี้มากพอสมควรจากการเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ การแข่งขันกีฬาที่มีเป็นประจำจะช่วยให้นักกีฬาฝึกซ้อมเป็นประจำเพื่อพัฒนาศักยภาพทางด้านกีฬาประเภทนั้น ๆ เพื่ออนาคตนักกีฬาที่มีความสามารถอาจจะใช้ประกอบอาชีพเลี้ยงตัวเองได้ด้วยซ้ำ ในทุกการแข่งขันแม้ชัยชนะก็มีความสำคัญก็ตาม แต่ความมีน้ำใจนักกีฬาสำคัญกว่า รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย เพื่อให้เยาวชนได้ใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ มีสุขภาพแข็งแรง ห่างไกลยาเสพย์ติด และยังเป็นเวทีให้เยาวชนได้มีโอกาสได้แสดงฝีมือ เพื่อเป็นบันไดขั้นต่อไปสำหรับเด็ก ๆ ทุกคน ปีนี้ 2563 ก็น่าจะมีการแข่งขันในช่วงเวลาเดิมหากสนใจก็รอฟังข่าวกับทางจังหวัดสกลนคร และรอติดตามชมและเชียร์กันเพื่อเป็นกำลังใจให้เด็ก ๆ จะได้แสดงฝีมือกันให้เต็มที่