คนเราเลือกสถานที่เกิดไม่ได้ บ้างก็เกิดที่โรงพยาบาล บ้างก็เกิดที่บ้าน หรือบางคนในรถ ห้องน้ำ สถานีตำรวจก็เคยออกข่าว ส่วนบริบทที่เกิดก็มีทั้งในเมือง ในป่า บนดอย ริมทะเล แหล่งแออัด ฯลฯ ทุกๆ ที่ล้วนมีด้านที่เราพอใจและด้านที่เราไม่พอใจแตกต่างกันไป แต่ส่วนตัวผู้เขียนกล่าวได้เต็มปากเลยว่า "โชคดีที่ได้เกิดมาในป่า" และคำว่าป่าสำหรับผู้เขียนมีบริบทดังนี้ 1. มีภูเขาให้เห็นใกล้ๆ หรือรอบๆ ตัว2. มีลำธาร แม่น้ำที่ใช้สอย อุปโภค บริโภคได้ 3. มีต้นไม้หลากหลายให้ร่มเงา ทั้งต้นไม้ใหญ่และเล็ก โดยไม่ได้มาจากการปลูกเอง4. มีอากาศที่ดี ไม่มีกลิ่นรบกวน อากาศไม่ร้อนจนเกินไปหรือหนาวจนเกินไป 5. มีความเป็นหมู่บ้านที่ชัดเจน มีขอบเขต มีระยะห่างจากหมู่บ้านอื่น6. มีทรัพยากรที่สามารถนำมาใช้สอยได้ตลอดปี เช่น ผักตามธรรมชาติ ปลา หรือรวม ๆ คือ แหล่งอาหารที่สามารถหากินได้ตามฤดูกาล 7. มีเส้นทางที่ไม่ติดถนนทางหลวงหรือถนนหลักที่ใช้ในการเดินทาง บริบทเบื้องต้นของคำว่า "ป่า" ที่ผู้เขียนมองเห็น ก็มีข้อที่พึงพอใจหลายประการด้วยกัน หรือเป็นข้อดีที่คนอาศัยในป่าได้เปรียบผู้คนในพื้นที่บริบทอื่นๆ ในที่นี้ขอกล่าวตามบริบทผืนป่าตะวันตก อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี ที่อาศัยอยู่ มีดังนี้ 1. เรามีทรัพยากรที่สามารถหาเลี้ยงชีพได้ในระดับหนึ่ง ไม่ต้องพึ่งพาแหล่งอาหารจากภายนอกจนเกินไป2. เรามีบรรยากาศรอบๆ ตัวที่สวยงาม เวลามองเห็นภูเขา แม่น้ำ น้ำตก ฝูงปลา และต้นไม้ เป็นต้น3. เรามีรอบบ้านที่เป็นเหมือนแหล่งพักผ่อน ไม่ต้องไปหาที่เที่ยวที่ไหน เช่น ลำธาร น้ำตก ป่าเขา ถ้ำ ฯลฯ 4. เรามีวิถีชีวิตที่อิงอาศัยกับธรรมชาติทำให้เกิดความอ่อนน้อมถ่อมตนในฐานะที่เป็นเพียงผู้อาศัย (ป่า) ไม่ใช่เจ้าของ (ธรรมชาติ)5. เรามีเกราะทางวิถีวัฒนธรรมเป็นตัวชะลอวัฒนธรรมจากภายนอกได้ (ในระดับหนึ่ง) ทำให้มีพื้นที่แสดงออกทางวัฒนธรรมเป็นของตนเอง 6. เมื่อเราได้ไปอาศัยที่อื่นชั่วครั้งคราวนอกพื้นที่ทำให้คิดถึง เห็นคุณค่าของบ้านตนเองมากขึ้น เกิดความรักและหวงแหนกว่าเดิม 7. แม้ว่าจะมีความเลื่อมล้ำในบางอย่าง เช่น เทคโนโลยี การสื่อสาร การเดินทางที่ล่าช้ากว่าภายนอกชุมชน แต่ก็ถือว่าได้ฝึกความอดทนและเรียนรู้ตามวิถีบ้านป่าได้ นี้คือมุมมองของผู้เขียนที่ถือว่าโชคดีที่ได้เกิดมาในพื้นที่ป่าตะวันตก ที่อาจจะมีความคล้ายกับภูมิศาสตร์ป่าทางภาคเหนือบางอย่าง แต่ก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวหลายๆ อย่างที่ต่างจากที่อื่น ทุกๆ ที่มีข้อได้เปรียบ เสียเปรียบที่แตกต่างกันไป เมื่อใดที่เราไม่หลงลืม เราภูมิใจในแดนดินที่เราเกิด เราก็จะเห็นคุณค่าของตนเองและพื้นที่ของตนเองมากขึ้น ช่วยกันดูแล รักษาสิ่งแวดล้อม สภาพแวดล้อม วิถีวัฒนธรรม อัตลักษณ์ที่ดีงามของตนเองไว้ให้ได้มากที่สุด เพื่อเป็นจุดเด่นหรือเป็นของดี แม้ว่าคนอื่นจะมองว่าเป็นเพียงแค่ "เด็ก(ใน)ป่า" แต่เราสามารถทำให้คนอื่นอิจฉาในสิ่งที่เรามีอยู่ได้ อย่างภาคภูมิใจ อย่างน้อยก็ภายในใจของตัวเองให้ได้ก็พอทุกภาพประกอบ โดยผู้เขียน ขอบคุณ แอปพลิเคชัน Canva ตกแต่งปกบทความอัปเดตข่าวสาร และแหล่งเรียนรู้หลากหลายแบบไม่ตกเทรนด์ บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !