มนุษย์ยางพารา

ภาพหน้าปกโดยhtts://pixabay.com

หากจะพูดถึงอาชีพชาวสวน ก็มีหลายชนิดแตกต่างกันไปตามพืชที่ปลูก เช่น ปลูกเงาะก็เป็นชาวสวนเงาะ ปลูกมังคุดก็เป็นชาวสวนมังคุด ปลูกปาล์มก็เป็นชาวสวนปาล์ม แต่วันนี้ผู้เขียนจะมาเล่าเรื่องเกี่ยวกับอาชีพชาวสวนยางพาราที่เป็นการทำสวนที่แปลกและไม่เหมือนกับพืชชนิดอื่น ๆ เพราะมีวิธีการเก็บเกี่ยวผลผลิตที่ต่างกันออกไป ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าผู้เขียนเป็นคนจังหวัดทางภาคใต้ ทั้งครอบครัวและผู้คนรอบตัวต่างโตมากับอาชีพทำสวนยางพาราเป็นส่วนใหญ่

ภาพโดย https://pixabay.com

อาชีพนี้เป็นที่รู้จักกันแพร่หลาย แต่จะมีใครบ้างนะที่แอบคิดและสงสัยต่าง ๆ นานาเกี่ยวกับอาชีพนี้เหมือนผู้เขียนตอนยังเด็กนัก อย่างเช่น ทำไมต้องไปกรีดยางตอนกลางคืนด้วยล่ะ ไม่ง่วงนอนกันหรือ แล้วไม่กลัวผีหรือกลัวคนร้ายหรืออย่างไร ทำไมกล้าหาญจัง และก็ได้รับคำตอบจากแม่และพ่อซึ่งทำอาชีพกรีดยางว่า ที่ต้องไปกรีดยางตั้งแต่ก่อนนรุ่งสางก็เพราะจะได้ปริมาณยางในปริมาณที่มากกว่าตอนกลางวันเนื่องจากตอนกลางคืนมีอุณหภูมิต่ำกว่าตอนกลางวัน ผู้เขียนมักจะเห็นพ่อและแม่คาดไฟฉายที่มีสายสำหรับคาดศีรษะ หรือที่คนใต้เรียกว่า "เกียงตัดยาง" แต่งตัวด้วยเสื้อแขนยาว กางเกงขายาว สวมรองเท้าบูทกันน้ำ ภาษาใต้เรียกว่า "เกือกบอก" เมื่อต้องออกไปกรีดยางพารา เพื่อการมองเห็นได้ชัดในความมืดและการป้องกันตนเองจากยุงหรือสัตว์แมลงอื่นที่มีพิษและต้นพืชที่เป็นหนามซึ่งหากเกิดสะดุดหรือสัมผัสครูดผิวหนังอาจทำให้เลือดตกยางออกได้ พ่อได้บอกกับผู้เขียนอีกว่า พ่อไม่นึกกลัวผีเลยเมื่อไปกรีดยางแต่กลัวคนซะมากกว่า ย้อนความไปตอนผู้เขียนอยู่ประถมต้น ราคายางพาราตอนนั้นจัดว่าราคาสูง เกิดผลให้มีโจรมาขโมยยางพาราของชาวสวนถี่มาก ชาวสวนบางคนต้องไปนอนกระท่อมเพื่อเฝ้าสวนยางของตนเองกันเลยทีเดียว