มะหมา ตอนที่ 2 หนูหริ่ง

มะหมา ตอนที่ 2 หนูหริ่ง

เรื่องราวของน้องมะหมามีมาให้อ่านกันเรื่อยๆ  เพราะที่บ้านเลี้ยงไว้หลายตัว แต่ละตัวก็มีเรื่องราวของมัน วันนี้เรามาอ่านเรื่องของหนูหริ่งกันครับ  ระหว่างที่น้องชายของแฟนผมเดินไปงานกาชาดในเมืองมีหมาจรจัดหลังอานตัวน้อยตัวเล็กผอมซุบแต่ขี้เล่นเดินมาคลอเคลีย และร่วมเป็นเพื่อนเดินทางไประหว่างดูงานกาชาด ตอนจะกลับน้องก็บอกว่าถ้าจะมาอยู่ด้วย ก็ตามมาเองเลยนะ สรุประหว่างที่กลับมาบ้านมันก็ตามมาด้วยจริง ๆ มันน่าจะอายุได้สักไม่ถึงปี พอถึงที่บ้านน้องก็บอกผมว่า เอาหมามาฝากตัวหนึ่ง มันตามผมมาแค่พูดเล่น ๆ กับมันว่าถ้าจะมาอยู่ด้วยก็ให้ตามมามันก็ตามมาจริง ตอนนี้พี่ก็เลี้ยงมันด้วย ผมนึกในใจนั้นแหละพามาแล้วไม่เลี้ยงกลายเป็นเราที่ได้เลี้ยงแทน  น้องแฟนผมรู้ว่าพวกเราขี้สงสารเอาเป็นว่าเราก็เลยได้เจ้าตูบมาเลี้ยง ตอนนั้นก็เลี้ยงหมาตัวอื่นอยู่อีก 3 ตัวหนึ่ง ซึ่งเป็นหมาจรจัดเช่นกันเลยได้มาเป็นเพื่อนกัน  พวกเราพากันตั้งชื่อให้ว่าหนูหริ่ง เพราะตัวมันเล็กขนราบติดกับตัวเป็นหมาหลังอาน

เลี้ยงไปเลี้ยงมามันโตกว่าตัวอื่นซะอีกครับ หลังจากได้มาอยู่กับพวกเราสักพัก หนูหริ่งก็ถูกรถชน วันนั้นคิดว่าน้องตายแน่ครับ เพราะขารุ้งริ้ง ท้องแตกเพราะโดนแรงกระแทก น้องแฟนผมกับผมก็รีบพากันไปหาหมอ หมอว่าถ้ารอดก็เหลือเชื่อแน่ แต่หมอก็ผ่าตัดให้ใช้เวลาอยู่ประมาณ 4 ชั่วโมงกว่าจะเสร็จ หมอย้ำว่าอาจจะเดินไม่ได้นะและอาจจะรอดไม่นาน เพราะเค้าสาหัสจริง ๆ นั่นแหละคุณหมอคนนี้ขึ้นชื่ออยู่แล้วว่าเก่งมาก ประมาณเกือบเดือนน้องต้องอยู่ที่โรงพยาบาลกว่าจะกลับบ้านได้  วันที่รับกลับบ้านน้องดีใจมาก แต่ที่สังเกตได้ว่ายังไม่หายดี เดินเป๋ไปเป๋มา ขาหลังยังไม่หายดีนัก ส่วนอื่นๆถือว่าหายดี หมอเย็บแผลได้ดีมากและต้องชมว่าเก่งมากครับประมาณ 2-3 เดือนน้องก็เดินได้ แต่เดินแบบเดินเอียงซ้ายตลอด
หนูหริ่งเป็นหมาที่ไม่เคยกัดคน มันจะเป็นมิตรกับทุกคน แต่มาวันหนึ่งมันกัดคนๆหนึ่งซึ่งพวกเราก็แปลกใจกัน มันเหมือนสัญชาติญาณของหมาอย่างที่เค้าบอกกัน หมาแมว จะรับรู้อะไรบางอย่าง ที่ดีไม่ดีจากกลิ่นของคน เพราะผู้ชายที่โดนกัด ทีแรกบอกว่าไม่เป็นไรนิดเดียวและยิ้มเป็นมิตร แต่พอสักชั่วโมงผ่านไปเค้ากลับมาแล้วบอกว่า 1500  ซึ่งจริงแล้วก่อนหน้านั้นผมอาสาจะพาไปหาหมอให้ทำแผลให้ ทั้งผมและคนที่ร้านหันมามองหน้ากัน จริงเหรอที่หนูหริ่งจะรู้หรือสัมผัสได้อะไรขนาดนี้ หลังจากนั้นเราก็เริ่มระวังกันมากขึ้น เพราะทุกครั้งที่ผู้ชายคนนี้ผ่านมามันก็จ้องที่จะเล่นงานเค้าอีก จากวันนั้นมาหนูหริ่งก็กัดคนอีก แต่ละคนที่โดนกัด มักจะเป็นคนที่แต่งตัวมอมแมมหรือเป็นคนแปลก ๆ ซึ่งกลายมาเป็นปัญหาว่าจะทำอย่างไรดีกับหนูหริ่ง เราจึงพามันไปไว้ที่บ้านอีกหลังหนึ่ง ความสงบจึงมาเยือนที่ร้านอีกครั้ง ที่บ้านจะมีฝูงไก่ชาวบ้านเลี้ยงไว้ฝั่งตรงข้ามบ้านเรา ซึ่งหนูหริ่งจะชอบมากที่จะได้ไล่กวดพวกมัน หนูหริ่งไม่เคยกัดใครอีกหลังจากนั้นเป็นต้นมา แต่พวกเราก็คอระวังกัน
เวลาล่วงเลยมาก็หลายปีแล้ว หนูหริ่งก็มีเพื่อนเล่นที่บ้านด้วยกันอีกหลายตัว แต่หนูหริ่งจะต้องเป็นใหญ่ในกลุ่มเสมอ มันจะเป็นเจ้าแม่ตลอดครับ ใครไปใครมาที่บ้านจะกลัวหนูหริ่งกัน เพราะตัวมันใหญ่บึกบึนแต่หน้าตาไม่โหด เพียงแต่ความเงียบครึมของมันที่ทำให้คนกลัวมันได้ และนัยน์ตาที่ชอบจ้องคน เพื่อน ๆ ของหนูหริ่งตายกันไปหลายตัวแล้ว และมีตัวใหม่เข้ามา ตอนนี้มันมีแจ๊คและถุงเงินเป็นลูกสมุน ทุกตัวกลัวเสียงของมัน  แต่หนูหริ่งยังมีชีวิตอยู่ แข็งแรงดี ฉลาดเหมือนเดิม แต่ก็ไปกับกาลเวลา มันแก่แล้ว น่าจะสัก 15 ปีกว่าแล้วครับ และมันมีความสุขดีที่ได้อยู่ในอณาเขตของมัน พร้อมกับธรรมชาติแถวบ้าน