ชีวิตมีความเสี่ยงตั้งแต่ก้าวเท้าออกจากบ้าน..เมื่อไม่ทำงานก็ไม่มีกิน...ฉันตื่นเช้าเช่นเคยเหมือนทุกวัน..เตรียมพร้อมไปทำงาน ตั้งแต่มีโควิดมา ทำอาหารเอง ไม่ค่อยไปไหนในเวลาที่คน เร่งรีบ จดรายการชื้อของ ทำอะไรวางแผนตลอด... ✊✊..เพื่อให้ทันกับยุคสมัยที่เปลี่ยนไป.. สาวโรงงานอย่างฉัน ส่วนมาก จะไม่ค่อยได้หยุด. ชีวิตทำแต่งาน.. ...อย่างเช่นทุกครั้ง ครบอาทิตย์ต้องชื้อของเข้าห้อง ฉันไปที่ร้าน สะดวกชื้อแห่งหนึ่ง ใกล้ๆบ้าน ใจยากชื้อยา ลดไข้มาเตรียมไว้เผื่อฉุกเฉิน..โอ้..พระเจ้า!! ยาหมด.ไม่เหลือเลยซักกล่อง..นอกจากนั้น มาม่าในชั้นก็ยังหมดอีก..จากเหตุการณ์นี้น่าจะ คิดได้ว่า ทุกคนเริ่มกักตุน สิ่งของจำเป็นก็แล้ว..จริง!! โควิดรอบนี้มาหนักมาก😔😔😔เหมือนจะลามไปทั่วแล้วในตอนนี้. เริ่มหมด เอ้..หรือว่าเขายังไม่เต็มของ...ใจก็คิดไปเรื่อย อย่าให้เกิดการแย่งชื้ออะไรกันเลย คนหาเช้ากินค่ำอย่างเราคงทำอะไรไม่ได้มาก .....ไปเถอะเราไปทำงาน..ช่วงนี้หลายโรงงานทยอยกันฉีดวัคซีนกันเเล้ว เหลือฉันนี่แหละ555 ไม่เป็นไรชีวิตยังดำเนินต่อไป..รู้ว่าเสี่ยงแต่งานก็ต้องทำ.. บางโรงงานก็ไม่มีโอทีทำเลย ค่าใช้จ่ายก็เท่าเดิม เพื่อนบางคนเล่าว่า ต้องกักตัว อาหารก็ได้ตามการบริจาค บางทีเพื่อนก็เอามาให้ ฉันเองยังโชคดีที่มีโอทีทำ... ทุกวันนี้ เวลาจะทำอะไรใส่ถุงมือตลอด ในโรงงานโรงอาหารก็ทำที่กั้น กินใครกินมัน เรียกได้ว่าดูแลพนักงาน เป็นอย่างดี...ห่างกัน ปลอดภัยไว้ก่อน.. ใครไปที่ไหนมาก็ต้องรายงานตลอด ก็สบายใจไปอีก..เรื่องเที่ยวฉันไม่ถนัด ร่วมกัน ปกป้องตัวเราและสังคมตอนนี้คืออยู่บ้านจะปลอดภัยที่สุด..ร่วมด้วยช่วยกันค่ะ..ความจำเป็นต้องออกไปทำงาน หลีกเลี่ยงไม่ได้ ผ้าปิดจมูกไม่เคยขาดพกไว้ทุกที่ เจลล้างมือ แอลกอฮอล์ฉีดมือ จำเป็นต้องพก ไม่ทำงานก็ไม่มีกิน ชีวิตต้องดำเนินต่อไป จะเจอโรคระบาด ฝนตก ฟ้าร้องก็ต้องไป ..จากใจสาวโรงงานจนๆคนหนึ่ง... รูปภาพลำดับที่..1/2/3 และปกจากผู้เขียนเอง เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !