ไม่มีหญิงสาวในบทกวี(เนื้อหาอาจมีสปอยล์และเป็นความคิดเห็นส่วนบุคคล โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน) ไม่มีหญิงสาวในบทกวี เป็นกวีนิพนธ์แบบไร้ฉันลักษณ์ ผลงานของ ซะการีย์ยา อมตยา กวีหนุ่มชาวบาเจาะ จังหวัดนราธิวาส โดยหนังสือเล่มดังกล่าวได้รับรางวัลซีไรต์ เมื่อปี 2553 โดยตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อ มีนาคม 2553 กับสำนักพิมพ์หนึ่ง ส่วนเล่มนี้เป็นฉบับพิมพ์ครั้งที่ 3 เมื่อ กันยายน 2553 กับสำนักพิมพ์ ๑๐๐๑ ราตรีไม่มีหญิงสาวในบทกวี เป็นกวีนิพนธ์แบบไร้ฉันทลักษณ์ ที่แม้ว่าจะไม่มีรูปแบบที่ตายตัว ก็ยังคงมีความโดดเด่นในแบบฉบับของตนเอง โดยเนื้อหาส่วนมากจะเกี่ยวข้องกับสันติภาพและความสงบของชายแดนใต้ ข้อดีของหนังสือเล่มนี้คือ เลือกใช้คำได้ไพเราะ และสื่อความหมายได้ในรูปแบบที่กวีทั่วไปอาจจะไม่มีเอกลักษณ์ตรงจุดนี้ เช่น ฉันควรใช้สีอะไรบันทึกถ้อยคำแห่งความเศร้า มันเป็นแค่คำธรรมดาที่ถูกนำมาเป็นชื่อตอน และความธรรมดานั้นกลับกระแทกใจได้อย่างจังหลายครั้งที่บทกวีสามารถทำได้มากกว่าเป็นตัวหนังสือ คุณซะการีย์ยานอกจากจะทำให้สิ่งของบางอย่างในบทกวีนั้นมีชีวิต ก็ได้ทำให้บทกวีทั้งเล่มเหมือนมีชีวิตขึ้นมาด้วยเช่นกัน เช่น ข้าพเจ้าเห็นกำแพงร้องไห้ ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว ใครก็คงรู้ว่ากำแพงคงไม่ได้ร้องไห้ได้จริง ๆ แต่หนังสือเล่มนี้ทำได้ ด้วยอำนาจแห่งตัวอักษร เสมือนว่า เราได้ร่วมเห็นกำแพงกำลังร้องไห้อยู่ด้วยคนแต่ทว่าก็มีข้อเสียอยู่อย่างหนึ่ง คือบางอย่างที่คนอ่านไม่เข้าใจ เช่น สถานที่ คำเรียกต่าง ๆ ที่น่าจะเป็นภาษาที่ใช้กันในพื้นที่ ทำให้รู้สึกว่าเข้าถึงเนื้อหาได้ไม่ดีเท่าที่ควร รวมทั้งบทกวีบางบทอาจจะอ้างอิงงานเขียนของกวีท่านอื่นที่เราไม่รู้จัก หรือเอ่ยนามบุคคลสำคัญของโลก (ซึ่งคงเป็นความผิดของตัวผู้เขียนเอง ที่ไม่รู้จัก)ด้านตัวละคร สถานที่และโครงเรื่องนั้น ไม่มีตัวละครหลักและโครงเรื่องให้เห็นเป็นเรื่องเป็นราว เพราะแต่ละบทยาวเพียง 1-2 หน้ากระดาษเท่านั้น เน้นด้านการใช้ตัวอักษรในการสื่อความมากกว่า ส่วนเรื่องสถานที่ก็มักจะเอ่ยถึงงชัด ๆ เลย ไม่ค่อยบรรยายบรรยากาศรอบด้านเสียเท่าไหร่โดยรวมแล้วหนังสือเล่มนี้เป็นอีกเล่มหนึ่งที่ดี มีความดึงดูดตั้งแต่ชื่อเรื่อง ไปจนถึงการเลือกถ้อยคำมาประกอบบทกวีภายในเรื่อง แม้ว่าจะเป็นบทกวี แต่ไม่ได้ใช้คำที่ยาก สละสลวยเกินความเช้าใจ ถ้อยคำที่ใช้เรียบง่ายและกระชับแต่ต้องอาศัยการตีความเพื่อให้เข้าใจในสิ่งที่ผู้แต่งกำลังจะสื่ออย่างไรก็ตาม หนังสือเล่มนี้ก็เป็นอีกเล่มที่ควรอ่าน ไม่ว่าจะเป็นกวีซีไรต์หรือไม่ตาม ซะการีย์ยา อมตยาก็ยังเป็นนักเขียนอีกคนที่เก่งจนน่าจับตามองภาพประกอบโดยผู้เขียน