อันยอง พี่ ๆ น้อง ๆ ทุก ๆ คน วันนี้เราจะมาแนะนำผลไม้ป่าแถวบ้านเราซึ่งมันจะชอบขึ้นอยู่ตามแม่น้ำลำคลองจากการที่พ่อบอกมานะ แต่บ้านเราแม่ซื้อมาปลูกเพราะมันนับเป็นสมุนไพรที่มีประโยชน์ด้วย และผลไม้ชนิดนั้นก็คือ พิลังกาสาหรือบางท้องถิ่นนั้นอาจจะเรียกต่างออกไปเช่น แถวเชียงใหม่, เชียงรายนั้นจะเรียกว่า ผักจำ ผักจ้ำแดง แถวจังหวัดตราดนั้นเรียกว่า ลังพิสา ส่วนชุมพรจะเรียก ทุรังกาสา อันนี้เราเคยได้ยินคนแถวบ้านเรียกเหมือนกัน โดยแต่ละท้องถิ่นนั้นมักจะเรียกแตกต่างกันไป ต้นพิลังกาสานั้นมีถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยพิลังกาสาจะเป็นไม้ยืนต้นขนาดย่อม จะชอบดินเหนียวกับดินทรายเป็นอย่างมากแต่จะไม่ค่อยชอบดินแฉะเท่าไหร่นักแต่มันชอบขึ้นตามคลองนะ ดูเป็นต้นไม้ที่งง ๆ พิลังกาสานี้จะมีดอกและผลตลอดทั้งปีถ้าอากาศไม่แห้งแล้งจนเกิดไปอะนะ ผลของพิลังกาสานั้นจะมีลักษณะกลม ลูกจะคล้าย ๆบลูเบอร์รี่ แต่ลูกพิลังกานั้นจะเล็กกว่า ผลอ่อนจะมีสีแดงแต่เมื่อสุกจะเปลี่ยนเป็นสีม่วงดำ รสชาติก็จะหวาน ๆ อมเปรี้ยวมีรสฝาดเล็กน้อย ถ้ากินมากเกินไปจะทำให้ริมฝีปากและลิ้นมีสีดำ นอกจากผลของพิลังกาสาจะกินได้แล้ว มันยังมีสรรพคุณเป็นสมุนไพรอีกด้วยเพราะคนโบราณนั้นจะนำผลสุกมาตากให้แห้งและนำไปบดผสมกับน้ำผึ้ง ปั้นเป็นลูกกลอน หรือใช้ผงยาหนึ่งช้อนโต๊ะผสมกับน้ำครึ่งแก้วดื่มช่วยบำรุงโลหิตช่วยแก้ธาตุพิการปู่เราเคยทำขึ้นนะ แต่เราไม่ได้กินด้วยเราไม่ค่อยชอบยาเลยไม่กิน ส่วนใบนั้นจะมีรสร้อน ๆ ช่วยแก้อาการไอและใบยังช่วย ก็ปอดพิการอีกด้วย คือเป็นทั้งสมุนไพรและผลไม้ป่าสมัยโบราณ ในปัจจุบันนี้อาจพบได้ยากขึ้น แต่สำหรับใครที่อยากปลูกก็สามารถหาซื้อได้ที่ร้านจำหน่ายพันธุ์หมายทั่วไป เราไม่รู้ว่ามันมีทุกร้านไหม แต่ถ้าไปสั่งเขาไว้ก็น่าจะได้ คือต้นพิลังกาสานี้มีลูกตลอดทั้งปีแถมยังมีลูกดกมากด้วยคือทั้งต้นเป็นสีดำเกือบหมดเลยแต่ช่วงนี้ที่เราถ่ายรูปมันไม่ค่อยมี คือช่วงก่อนเราเก็บกินประจำเลย เพราะมันก็อร่อยดี แม่บอกว่าลูกอ่อนสีแดง ๆ สามารถเอาไปตำส้มตำได้ด้วยนะเหมือนแม่จะเคยกินอะแม่บอกว่ามันมีรสชาดฝาด ๆ เปรี้ยว ๆ แต่ก็เข้ากันดี แล้วมาพบกันใหม่ในบทความหน้านะคะ (รูปภาพประกอบทั้งหมดโดยผู้เขียนเองจ้า)