อื่นๆ
ฤดูร้อนกลางเดือนเมษา
เราพบกันตอนฤดูร้อนกลางเดือนเมษา
......................................................
เมษายน 2549
“คุณเดินช้ามากเลยนะ แบบนี้ผมจะขึ้นถึงยอดเขาทันเพื่อนๆ มั้ย “
หญิงสาวเงียบไปครู่นึง ก่อนตอบว่า
“งั้นคุณล่วงหน้าไปก่อนได้เลย เดี๋ยวชั้นขอนั่งพักอีกหน่อย ชั้นเดินไม่ไหวแล้วตอนนี้”
“อืมๆ รีบตามมาล่ะ แล้วเจอกันข้างบนนะ ป่านนี้เพื่อนๆ ผมคงถึงกันแล้ว”
หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ ไม่พูดอะไร
......................................................
เมษายน 2562
“ไม่อยากเชื่อว่าชั้นจะกลับมาเดินเส้นทางนี้อีก”
หญิงสาวคนเดิมพึมพำเบาๆ ระหว่างนั่งพักข้างทาง
ชายหนุ่มแปลกหน้าที่หยุดพักข้างๆ กัน จึงเอ่ยปากทักทาย
“คุณเคยมาขึ้นเขาที่นี่แล้วเหรอครับ”
หญิงสาวหัวเราะเบาๆ ก่อนตอบว่า
“เคยมาค่ะ แต่ไม่ได้ขึ้นไป ชั้นแค่อยากเดินสำรวจรอบๆ คุณล่ะคะ มัวมานั่งโอ้เอ้แบบนี้ เดี๋ยวขึ้นเขาไม่ทันนะคะ”
Advertisement
Advertisement
“เปล่าซักหน่อยผมไม่ได้จะขึ้นเขา ผมแค่อยากเดิน
สำรวจรอบๆ เท่านั้นเอง”
“อ้าว ขั้นคิดว่าคุณอยากขึ้นเขาซะอีก”
หญิงสาวประหลาดใจเล็กน้อย เพราะผู้ชายส่วนใหญ่อยากจะพิชิตยอดเขานี้กันทั้งนั้น
“อืม ผมไม่รู้สิ รอบทางขึ้นเขามันก็สวยดีนะ มีอะไรหลายอย่างข้างทางที่น่าสนใจ”
“ชั้นก็มาสำรวจรอบๆ เขาเหมือนกัน แต่ชั้นเดินช้าเพื่อนๆ เลยล่วงหน้าไปก่อนละ”
ชายหนุ่มเงียบไปครู่นึง ก่อนจะขอตัว
“งั้นผมเดินไปก่อนนะ ไม่ต้องห่วงเพราะทางเดินรอบๆ เป็นวงกลมเดี๋ยวก็ย้อนกลับมาเจอกันกับเพื่อนเองแหละ”
แล้วชายหนุ่มก็เดินออกจากที่พัก แต่ไม่กี่ก้าวเขาก็หันกลับมาทางหญิงสาวพร้อมตะโกนถามเธอว่า
“บางทีถ้าผมเดินช้าลงเราก็ไปพร้อมกันได้นะ”
หญิงยาวเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นหน่อย ชายหนุ่มเดินช้าลงอีกนิด ถึงจังหวะก้าวเดินจะแปลกไปไม่คุ้นเคย แต่สองคนก็อุ่นใจที่มีเพื่อนร่วมทางเดินข้างๆ กัน
Advertisement
Advertisement
......................................................
สำหรับบางคน การถึงจุดหมายอาจจะไม่สำคัญเท่ามีเพื่อนร่วมเดินทาง เพื่อแบ่งปันประสบการณ์ ได้ยิ้ม ได้หัวเราะ มีคนคอยกุมมือตอนเสียใจ ไปกินชาบูกันหลังเลิกงาน มีพุงนุ่มๆ ไว้หนุนนอนตอนดูซีรี่ย์ เพราะที่สุดแล้วคงจะน่าเศร้าถ้าเราพิชิตยอดเขาได้ตามที่ตั้งใจแต่ไม่มีใครร่วมยินดี ยอดเขาอาจจะไม่สำคัญเท่าคนข้างๆ ที่คอยกุมมือเรา
หรือบางทีชีวิตอาจไม่ใช่การปีนป่ายยอดเขาเสมอไป มันอาจจะเหมือนการวิ่งรอบสวนลุมฯ ก็ได้ เพราะท้ายที่สุดแล้ว เรื่องต่างๆ ในชีวิตก็มักจะเป็นเรื่องราวเดิมๆ ที่หมุนวนกลับมาทักทาย สุข ทุกข์ หัวเราะ ร้องไห้ เสียใจ เรือเป็ด ลานแอโรบิค กินอิ่ม กินน้อย แกอ้วนขึ้นนะ ช่วงนี้ผอมเชียว ป้ารำไทเก๊ก และตัววรนุช วนเวียนไปมาแบบนี้อยู่เสมอ
......................................................
Advertisement
Advertisement
ความคิดเห็น
