อื่นๆ
ลาออกครั้งสุดท้าย มาเป็นเกษตรกร
การลาออกครั้งสุดท้าย
... เมื่อความสุขไม่ได้มาจากการบริโภคเพียงอย่างเดียวทำให้คิดขึ้นว่าชีวิตที่มีอยู่ ... “มีชีวิตผ่านไปวันๆ” ก่อนออกจากงานช่วงนั้น ผมเริ่มทบทวนตัวเองเกี่ยวกับความสำคัญของ “เวลา” เพราะมันลดน้อยลงทุกวัน
ผมเริ่มตั้งคำถามว่า “ในช่วงชีวิตสุดท้าย ในขณะที่ร่างกายยังแข็งแรงอยู่ เราจะดำเนิน “ชีวิตที่ดีที่สุด” ได้อย่างไร?” เพื่อไม่ให้เปลือยเปล่า
พบว่าสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต คือ ชีวิต 3 ดี … การมีอาหารปลอดภัย ต้องรู้ที่มาของแหล่งผลิตหรือ เราจะสามารถปลูกขึ้นมาได้เอง? ซึ่งถ้าเราสามารถปลูกขึ้นมาได้เอง นั้นก็หมายความว่าสิ่งแวดล้อมที่เราใส่ใจดูแลเช่นนั้น ก็จะปลอดภัยจากสารเคมี และมันจะดีแค่ไหนถ้าเราได้อาศัยอยู่ในสิ่งแวดล้อมและคุณภาพของอาหารด้วย คงจะทำให้เรามีสุขภาพกายและใจที่ดี เป็นการดำเนินชีวิตแบบ 3 ดี (ทานอาหารดี อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดี และมีสุขภาพที่ดีจากอาหารและสิ่งแวดล้อมที่เราสร้างขึ้นมาเอง)
Advertisement
Advertisement
15 พฤษภาคม 2559 ย้ายมาอยู่สวนแบบตัดขาด มีปลั๊กสามตา อยู่สายนึง (ใช่ต่อหลอดไฟ ชาร์จมือถือ และคอมพิวเตอร์) กางเต็นท์นอนอยู่กว่า 6 เดือน ... จึงสร้างห้องนอนแล้วเสร็จ (บ้านวาสนา)
ในช่วง 2 ปีแรก Learning by Doing คือ ต้องเรียนรู้พร้อมกับลงมือทำอะไรใหม่หมดเพื่อให้สามารถดำรงชีวิตในสวนให้ได้ อาจเรียกได้ว่าเป็นการรู้จักตนเองและพื้นที่ของตนเอง ... ซึ่งการที่ไม่มีความรู้ด้านเกษตรกรรมทำให้การเกษตรของเราเป็นงานสร้างสรรค์ (Logic will get you from A to B. Imagination will take you everywhere. Albert Einstein.) คำนี้เลยที่พาผมมา และทุกคืนก่อนนอนจะศึกษาหาข้อมูล แม้ว่าอินเตอร์เนทสมัยนั้นจะช้ามากเพราะอยู่ไกลแต่ทุกอย่างกลับไม่ใช้อุปสรรค
“ปริยัติ ปฎิบัติ ปฏิเวธ” คือ หลักธรรมในการพัฒนา ก็ต้องศึกษาหาความรู้ก่อนลงมือทำ แล้วถ้าลงมือแล้วติดขัดก็กลับมาทบทวนศึกษาใหม่ย้ๆำ ก็คือการ ปริยัติและปฎิบัติทำวนหลายปีกว้าจะได้ปฏิเวธ คือ ได้ดำเนินชีวิตเป็น“ปกติ” เพราะว่าถ้าไม่รู้จักดอกหญ้าก็อาจเผลอเด็ดดอกไม้ออกจากสวนไป
Advertisement
Advertisement
“ทุบหม้อข้าวเข้าตีเมืองจันทบูร”... ไม่มีเงินใช้ซื้อข้าวเหมือนก่อนแล้ว วางแผน “ทำนา” ครับ ลองทำสัก 1 งาน ให้มีข้าวสัก 100 กิโลกรัม ไว้ทานสัก 1 ปี ... ถ้าเหลือก็ส่งให้พ่อแม่ทาน เหลืออีกก็ลองแบ่งขายหรือแลกเปลี่ยนอาหารกับเพื่อนๆ เกษตรกรรุ่นใหม่ที่มาเริ่มพร้อมๆ กัน … พบว่า “ที่เรามีชีวิตได้เพราะอาหาร” เราต้องกินทุกๆ 4-5 ชั่วโมง
ทบทวนต้นไม้ เป็นต้น เป็นกลุ่ม เป็นกอ อยู่นานเกือบปี กว่าจะเชื่อมโยงความสัมพันธ์ของทุกสิ่งได้ จึงเริ่มออกแบบพื้นที่ให้มีหลายทฤษฎี (Multi~Function Plants ) ตั้งแต่เกษตรทฤษฎีใหม่ เกษตรกรผสมผสาน เกษตรกรวิถีธรรมชาติ วนเกษตรและเกษตรกรอินทรีย์ และpermaculture เพื่อสร้างเป็น “เกษตรกรรมยั่งยืน” (Gold) ก็ค่อยทำไปเรื่อยๆ มี 5 บาท ก็ทำ 5 บาท มี 20 บาทก็ทำ 20 บาท สะสมไป
สุดท้ายจะต้อง ปณิธานเกษตรกร “เมื่อในหลวง ร.๙ สร้างฝาย อุ้มฮุ่มจะสร้างป่าถวาย” เพื่อสร้างความมุ่งมั่นและทำตามสิ่งที่ตั้งใจ ดังภาพ "ส.ค.ส." ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พระราชทานในปี 2558 ให้กับประชาชนชาวไทย โดยเป็นภาพนางมณีเมขลาและพระมหาชนกที่กำลังว่ายอยู่กลางทะเล ... ความเพียร ถ้าเรามีจุดหมายแล้ว ก็เหมือนมีแผนที่ จะได้ไม่หลงทาง
Advertisement
Advertisement
คาดหวังว่าในอนาคต ไม่ต้องทำเกษตรอีกแล้ว ให้เกษตรกรรมทำหน้าที่เลี้ยงดูผู้คน ส่งมอบสิ่งแวดล้อมที่เกื้อกูลขยายออกไป เพราะเวลาที่เราจดจำต้นไม้ใหญ่ไม่ใช่"ต้นไม้ที่มีความสูงส่ง" แต่เป็น "ต้นไม้ที่กว้าง" ให้ร่มเงากับผู้คนที่ผ่านไป ผ่านมา
ขอบคุณที่คุณพ่อ คุณแม่ และน้องชายเข้าใจ เชื่อมั่น คอยสนับสนุนและให้กำลังใจตลอด
ขอบคุณภรรยาที่รักในสิ่งเดียวกัน คือ สิ่งแวดล้อม ... ตลอดจน ป๊า ม๊า พี่เทียม ที่ให้โอกาส และคำปรึกษาในการพัฒนาการเกษตรให้เท่าทันเศรษฐกิจสมัยใหม่
ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่คอยให้กำลังใจเสมอมา ฝากเป็นกำลังใจให้กันต่อไปนะครับ
เป็นกำลังใจให้ชีวิตวิถี New Normal
รัก “อุ้มฮุ่ม” น้อยๆ แต่รักกันนาน
"To bring about change, you must not be afraid to take the first step. We will fail when we fail to try."
การจะสร้างความเปลี่ยนแปลงนั้น คุณต้องไม่กลัวที่จะเริ่มต้น เพราะเราจะล้มเหลวก็ต่อเมื่อเราไม่ลองลงมือทำ
– Rosa Parks นักเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิมนุษยชนชาวแอฟริกัน-อเมริกัน
รูปทั้งหมดเป็นของผู้เขียนและรูปตัวผู้เขียนเอง
เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !
เกษตรกร ที่มีปณิธาน “เมื่อในหลวง ร.๙ ทรงสร้างฝาย อุ้มฮุ่มจะสร้างป่าถวาย”
ความคิดเห็น
