มาถึงเม็กซิโกซีตีทั้งที เราจะพลาดกอนโดลาหลากสีของที่นี่ได้ยังไงกันคะทุกคน!! ตอนแรกเราก็ไม่รู้หรอกว่ามันมีอะไรแบบนี้ แต่บังเอิญไปกับเจ้าถิ่นแล้วเค้านำไป เราก็ตามเค้าไปแบบงง ๆ อะแหละ~ เรานั่งรถเมล์ออกจากบ้านกันตั้งแต่เช้า เดินไป แวะกินทาโก้ไปตามทาง จนมาถึงคลอง Xochimilco ที่เรือกอนโดลาหลากสีจอดอยู่เรียงรายไปหมด ส่วนเรื่องราคาต้องขอโทษด้วยเพราะจำไม่ได้จริง ๆ ค่ะ ตอนแรกเราคิดว่าเค้าจะให้ไปขึ้นลำที่อยู่นอกสุด จะได้พายออกไปง่ายหน่อย เพราะมันจอดติดกันแบบแน่นเอี๊ยดเลย สรุปว่าไม่ค่า~ เราขึ้นลำที่อยู่ติดกับทางเท้าเลย เดินมาแล้วก้าวลงไปเลย ตอนแรกคือสงสัยมาก ว่าแล้วมันจะฝ่าดงเรือหลายสิบลำออกยังไง และนี่คือคำตอบค่ะ ยันเข้าไป บึ๊ดจ้ำบึ๊ด ยันซ้ายทีขวาที ยันให้เรือข้าง ๆ หลบ และค่อย ๆ ยันเรือตัวเองออกตามช่องแคบ ๆ และด้วยความที่เราและเพื่อนทั้งหมดที่ไปเป็นลูกเรือ จึงคันไม้คันมือ ขอช่วยยันบ้าง เค้าก็ให้นะคะ แต่เรือไม่ไปไหนมาไหนเลย ส่วนไม้ที่ใช้ตลอดทางมีแต่ไม้ยันนะคะ ไม่มีไม้พาย ไม่พายเลย คือใช้วิธีเอาไม้ยันพื้นใต้น้ำให้เรือเคลื่อนไปข้างหน้าเอา เพราะน้ำไม่ลึกค่ะ เราล่องเรือมาเรื่อย ๆ สองข้างทางก็เขียวชะอุ่ม น้ำใส มีบ้านเรียงรายสองข้างทาง อากาศที่เม็กซิโกซิตี ช่วยกลางปีค่อนข้างเย็นสบายค่ะ ประมาณ 14-18 องศา บันเทิงเริงใจกันน่าดู แล้วอยู่ ๆ เรือก็จอดตรงเกาะ เราถึงเพิ่งรู้ว่า มันคือเกาะตุ๊กตาผีที่โด่งดังนั่นเองค่า!! เรากับเพื่อนตื่นเต้นกับมาก โดดดึ๋งลงเรือเพื่อไปดูกัน ว่ามันน่ากลัวอย่าที่เค้าว่าหรือเปล่า รอบเกาะมีแต่ตุ๊กตาหน้าตาหน้ากลัว ห้อยระโยงระยางอยู่เต็มไปหมด และมีกระท่อมหลังเล็กอยู่ตรงกลางหลังเดียว บรรยากาศยะเยือกและวังเวงพอสมควรค่ะ และไม่มีใครเลยนอกจากเรากับเพื่อนอีก 5 (รวมเป็น 6 คนนะ) ที่ล่องเรือมาด้วยกัน ลงไปถึงคุยกันว่าเอาไงดี จะเข้าไปในกระท่อมดีมั้ย ด้วยความที่เพื่อนมีทั้งเม็กซิกันและยุโรป แถมเป็นผู้ชายไป 4 คนแล้ว ทุกคนก็ไม่มีใครออกอาการกลัวเลยจ้า ส่วนตัวเราด้วยความชอบเรื่องลี้ลับอยู่แล้ว อะจัดไป!! เข้าไปเลย และนี่คือภาพแรกที่เห็นตอนเรือจอด บรรยากาศข้างในก็ไม่ได้วังเวงต่างจากข้างนอกเลยค่ะ แถมอัดแน่นไปด้วยตุ๊กตาเยอะแยะ ที่หน้าตาดูไม่ค่อยเป็นมิตร แต่ด้วยความที่ไม่มีใครกลัวเลย เลยได้เป็นเซลฟี่สุดเบิกบานมาแทน ใจดีสู้เสือด้วยส่วนนึง ขออนุญาตเซนเซอร์ใบหน้าแก๊งชายโฉด 555 หลังเดินจนทั่วก็ได้เวลากลับขึ้นเรือแล้ว อ้อมไปตามคุ้งน้ำอีกนิดหน่อยก็กลับสู่ท่าเรือเดิม กินเวลาทั้งหมดเกือบสองชั่วโมง หิวไปดี ขอตัวไปหาทาโก้กินก่อนน้า ส่งท้ายไปด้วยทาโก้แท้ ๆ ที่อร่อยที่สุดในชีวิตและไม่เหมือนทาโกเบลแม้แต่น้อย เรื่องและภาพโดย Pimm.c