วิญญาณตามมา

รูปปกที่มา:https://www.flickr.com/98179361@N03/16099981955

ย้อนกลับไปตอนผมอายุ9ปี​

ซึ่งตอนนั้นผมเป็นเด็กที่ค่อนข้างจะดื้อชอบหนีแม่ออกไปเล่นข้างนอกเสมอแล้วกลับมาก็โดนด่าจนกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของผมกับแม่ในทุกๆวันเลย

แต่แล้ววันหนึ่งความดื้อของผมก็ทำให้เจอประสบการณ์​ที่น่าขนลุกเข้าจนได้

วันนั้นผมกับลูกพี่ลูกน้องแอบนัดกันว่าจะไปเล่นเกมที่ร้านๆหนึ่งไม่ไกลจากบ้านเราเท่าไหร่โดยวางแผนกันไว้ว่าจะให้พี่มารับตอนประมาณ8โมงกว่าๆเพราะเวลานี้แม่ของผมไปทำงานแล้ว

แต่แผนก็ดำเนินเร็วขึ้นเมื่อวันนั้นแม่ออกไปทำงานก่อนเวลา​ผมจึงรีบโทรตามพี่ให้มารับอย่างไว

ผมกระโดดขึ้นรถมอเตอร์ไซค์​อย่างรวดเร็วเมื่อลูกพี่ขับรถมาจอดหน้าบ้านผม​ อย่างกลัวว่าพี่สาวจะมาเห็นแล้วนำไปฟ้องแม่

ร้านเกมที่ผมกำลังจะไปนั้น​ จะต้องขี่ไปทางถนนเส้นใหญ่และก็ต้องผ่าน​ ทาง​ 3​ แยก​

โดยศพนั่นผมมองไม่เห็นสภาพศพเพราะกู้ภัยมัดผ้าเสร็จแล้ว

"... มีอุบัติเหตุรถบรรทุก6ล้อชนดข้ากับรถปิกอัพ... มีผู้เสียชีวิต3คนตายคาที่... และคนขับรถบรรทุกได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย"

ผมยืนแอบฟังกู้ภัยที่คุยกัน

และผมก็กวาดตาไปมองไปรอบๆถนนกว้าง

ผมเห็นร่างของผู้ชายอายุน่าจะประมาณ40กว่าเป็นคนตัวใหญ่สวมเสื้อยืดกางเกงขาสั้นซึ่งน่าจะเป็นพ่อ​ นอนหงาย​ กระโหลกศรีษะเปิดเห็นมันสมองเลือดไหลเจิ่งนองเต็มท้องถนนและข้างๆกันเป็นศพของเด็กผู้หญิงผมเปียนอนคว่ำหน้าแขนขาบิดงอผิดรูป​ เลือดสีแดงสดไหลเต็มข้างทาง​

ผมที่ยืนอยู่ตรงนั้นได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งผสมกับกลิ่นน้ำมันเครื่องจนผมรู้สึกมวนท้องอยากจะอ้วกมันสะอย่างงั้น

ผมเป็นเด็กเพียงคนเดียวที่เข้ามายืนดูภาพอุบัติเหตุ​สยองเกินกว่าที่เด็กวัย9​ ขวบจะมาเห็น

ผมตัดสินใจเดินเลี่ยงออกมาหาพี่ชาย

รู้สึกสงสารและก็รู้สึกสะเทือนใจมากกับเหตุการณ์​ในครั้งนี้

หลังจากนั้นผมและลูกพี่จึงเปลี่ยนใจพากันไปเล่นเกมที่บ้านของพี่เขาแทน​ เพราะไม่อยากผ่านทาง3แยกตรงนั้น

เมื่อมาถึงที่บ้านของพี่แล้วผมจึงเดินเข้าไปเสียบปลั๊กเปิดคอมเล่นเกม​ โดยผลัดกันเล่น

เล่นไปได้ซักพักพี่ผมปวดท้องจะเข้าห้องน้ำให้ผมเล่นคนเดียวในห้องไปก่อน​ ผมก็โอเค​ เพราะไม่ได้กลัวหรือคิดอะไรอยู่แล้ว

เสียงประตูห้องปิดลงผมจึงหันมาจับเมาส์เล่นเกมอย่างเมามันส์

ตึง!!!!

เสียงขวดน้ำตรงโต๊ะหน้าต่าง​ ตก

ในหัวผมก็ยังไม่คิดอะไร​ เพราะมันเป็นธรรมดา​ ลมอาจจะพัดตกก็ได้เพราะเปิดหน้าต่างเอาไว้

ผมก็ไม่สนใจจึงกดเข้า​ เกมซามูไร

เกมนี้เราจะต้องเล่นเป็นซามูไรคอยฟันพวกที่มาขัดขวางเรา

ผมก็เล่นไล่ฟัน​ ผมเห็นเลือดของตัวละครในเกมที่โดนผมฟันจนเลือดสาด​ ทำให้ผมนึกถึงอุบัติเหตุที่ผมไปเห็นมา

แล้วตอนนี้กลิ่นคาวของเลือดก็ยังคงติดจมูกของผมราวกับว่าผมอยู่ใกล้ๆกับศพตลอดเวลา

เมื่อเล่นไปซักพักผมรู้สึกปวดหัวแต่ผมก็ยังคิดว่าอาจจะเพราะจ้องหน้าคอมมากเกินไปจึงปิดคอมและจะไปหาพี่ให้ไปส่งบ้าน

ตอนที่ผมลงบันไดไม้​ ผมก็รู้สึกเหมือนมีคนเดินตามหลังผมมาติดๆ เพราะบันไดไม้เวลาก้าวเดินลงมันจะยวบ​ ผมจึงหันไปมองเพราะคิดว่าอาจจะเป็นพี่ผมก็ได้ที่เดินตามหลัง​ แต่ปรากฏ​ว่า​ไม่มีใครเดินตามหลังมาซักคน​ จะว่าเป็นแมวก็ไม่ใช่เพราะบ้านนี้เขาไม่มีสัตว์เลี้ยง

ผมเหงื่อแตกผลั่กแต่ก็พยายามทำใจแข็ง​ ๆ บางทีผมอาจจะระแวงไปเองก็ได้

วึ้บ!!!!

ผมรู้สึกเหมือนลมผ่านหน้าผมไป ตัวผมขนลุกซู่​

.ทั้งๆที่แดดร้อนขนาดนี้ผมกลับขนลุกเพราะลมหนาว

"อ่า...ผมต้องป่วยแน่ๆ​ "

ผมที่เป็นคนไม่ค่อยเชื่อเรื่องภูติผีเลยมักจะชอบคิดเข้าข้างตัวเองเพื่อไม่อยากให้ตัวเองกลัว

แต่ผมก็ไม่ได้ปริปากบอกใครว่าผมเจออะไรรู้สึกยังไงเพราะผมรู้สึกว่า​ มันเป็นเรื่องไร้สาระ​ จนผมกลับถึงบ้าน

แม่ยังไม่กลับจากที่ทำงานผมก็ค่อนข้างโล่งใจเพราะผมจะได้ไม่โดนด่าอีก

จึงเดินเข้าไปอาบน้ำเป็นปกติ

ตอนที่ผมอาบน้ำอยู่ก็ได้ยินเสียงคนเรียกผมอยู่หลายครั้งตอนนั้นก็คิดว่าคงเป็นพี่สาวเรียกใช้เลยตอบกลับไป

​ "ครับบบบ"

ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับผมจึงตัดสินใจวิดน้ำขึ้นมาราดตัวแบบรวกๆแล้วแต่งตัวรีบลงไปหาคนที่เรียกผม

เมื่อผมลงมาก็เห็นพี่สาวกำลังดูทีวีอย่างสบายใจ

"เมื่อกี๊พี่เรียกผมเหรอ"

พี่ผมขมวดคิ้วทำหน้าสงสัย

"ฉันไม่ได้เรียก​ "

ยิ่งทำให้ผมงงหนัก

"เอ้า!!! ถ.. ถ้างั้นใครเรียกล่ะ"

ผมถามไปอย่างไม่เชื่อว่าจะไม่มีใครเรียก​ มั่นใจในหูของตัวเองมากเพราะได้ยินเสียงเรียกชื่อชัดเจน

"ฉันนั่งอยู่ข้างล่างถ้าใครเรียกก็ต้องได้ยินสิ"

พี่ผมทำสีหน้าจริงจังเพราะมันไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะต้องแกล้งเรียกผมจริงไหม​ แล้วถ้าพี่โกหกผม​ มันก็ต้องสื่อทางแววตาแต่นี่พี่ผมพูดจริงไม่โกหก

ผมหน้าซีดเผือดเพราะผมเริ่มจะกลัวสิ่งลี้ลับขึ้นมาหน่อยแล้ว

"เอ้อ..เดี๋ยวนี้แกมีแฟนแล้วหรอ"

ผมขมวดคิ้ว​ งงกับที่พี่ผมพูด

"ก็ฉันเห็นแกเดินมากับ... เด็กผู้หญิงผมเปียอ่ะ.."

"ฮั่นแน่... ร้ายไม่เบา"

ขนแขนผมลุกตั้งชัน

"ด.. เดี๋ยวนะ​ เด็กผู้หญิงผมเปีย"

ผมได้ยินจึงรีบลนลานวิ่งเข้าไปหาพี่อย่างกลัวสุดขีด

และเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ฟัง

พี่ผมก็ตกใจขนลุกไม่ต่างจากผมเพราะเธอเห็นจริงๆ​ และไม่คิดว่าเด็กหญิงผมเปียคนนั้นจะเป็นคนเดียวกับที่เกิดอุบัติเหตุ​จนเสียชีวิต

เราสองคนพี่น้องจึงเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังตอนท่านกลับ

ซึ่งโชคดีที่แม่ของผมเชื่อ

และเข้าใจเลยพา  ผมและพี่ไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับครอบครัวที่ตายไปนั้น​

ส่วนที่ว่าทำไมเขาถึงตามผมกลับมาบ้าน​  หลวงพ่อวัดที่ผมไปทำบุญ  ก็บอกว่า​ เป็นเพราะผมยังเด็ก​ จิตอ่อนทำให้ดวงวิญญาณ​สามารถเกาะตามมาได้และดวงวิญญาณที่ตายนั้นก็ยังไม่หมดอายุขัยภายในโลกนี้​ แต่เพราะกรรมตัดรอนจึงทำให้เขาเสียชีวิตไปก่อนวันอันควร

หลังจากเหตุการณ์​ที่ผมเจอนั้นทำให้ผมเชื่อเรื่องผีเรื่องดวงวิญญาณและเรื่องเวรกรรม

ทำดีย่อมได้ดี​ ทำชั่ว​ กรรมนั้นก็จะสนองคืน​ ไม่ช้า​ ก็​ เร็ว