ภาพถ่ายฟรีจาก Pixabay license" อกข้าสะท้าน หัวใจแหลกลาญ เมื่อเธอจะหนี โอ้สุดชีวี พระอภัยมณีพี่คือดวงใจ แม้ร่างกายของข้าเป็นยักษ์ แต่ใจภักดิ์รักไม่เสื่อมคลาย ต่อให้อดตาย ไม่คิดทำร้ายกายพี่ให้บอบช้ำ " เนื้อร้องท่อนหนึ่ง ของเพลงผีเสื้อสมุทร(รักเกินจะห้ามใจ) ของคุณ มินตรา น่านเจ้า ดังขึ้น ทำให้ผู้เขียนวางงานที่ทำอยู่ตรงหน้าลง อดนึกถึงวิชาภาษาไทย เรื่อง พระอภัยมณี ของสุนทรภู่ไม่ได้ หลายท่านคงเคยได้ยินวรรณคดีเรื่องนี้มาบ้าง พระเอกของเรื่องคือพระอภัยมณี เป็นเจ้าชายแห่งเมืองรัตนา และมีนางผีเสื้อสมุทร ซึ่งเป็นยักษี แห่งถ้ำใต้ทะเลเกิดหลงรักพระอภัยมณีเข้า จึงอุ้มพระเอกของเราเข้าถ้ำ แล้วแปลงกายเป็นหญิงสาวสวย อยู่กินกับพระอภัยมณีจนกระทั่งมีลูกด้วยกันชื่อ สินสมุทร ภาพฟรีจาก Pixabay licenseสินสมุทรพออายุครบ 8 ขวบ ได้หนีออกมาเล่นนอกถ้ำ และได้พบกับนางเงือก ซึ่งมีร่างกายช่วงล่างเป็นปลา ลำตัวเป็นมนุษย์ และนางเงือกก็ไม่ใช่คน พอนึกถึงช่วงนี้ผู้เขียนอดคิดไม่ได้ว่า พระอภัยมณี มีนิสัยอย่างไรกันแน่ ในเมื่อไม่รับรักนางผีเสื้อสมุทร อ้างว่าเป็นยักษีจำแลง ทำให้ไม่สามารถอยู่กินฉันผัวเมียต่อไปได้จึงคิดหลบหนี..แต่... นางเงือก ก็ไม่ใช่คนนี่ ทำไมพระอภัยมณียอมมีความสัมพันธ์ และเลือกอยู่กินกับนาง ทั้งที่กล่าวเอง ตนคือ " มนุษย์ "ภาพฟรีจาก Pixabay license เหตุผลของคนหมดใจยังไง มันย่อมมีข้ออ้างเสมอ วรรณคดีไทยชอบเขียนให้ตัวเอกมีนิสัยเจ้าชู้ และชอบผลักไสเมียคนแรกให้เป็นตัวร้าย ถึงแม้ผีเสื้อสมุทรไม่ใช่คนแต่นางก็รักพระอภัยมณีมาก มากถึงขั้นอกแตกตาย และคนที่เป่าปี่ฆ่านาง ก็คือ ผัวของนางเอง คุณมินตราถ่ายทอดอารมณ์ได้ดีมาก ผ่านน้ำเสียงของเธอ แต่เรื่องราวยังไม่จบ เมื่อพระอภัยมณีได้พบกับเรือสำเภาแตก และนางสุวรรณมาลี ธิดาท้าวสิลราช แห่งเมืองผลึก แรกเห็นก็หลงรัก รู้ทั้งรู้เขามีพระคู่หมั้น เมียก็เพิ่งตาย(นางยักษ์) แถมยังมีนางเงือกสาวเป็นเมียอีกตน แต่ก็นิสัยเจ้าชู้เกี้ยวพาราสี หญิงอื่นที่มีคู่หมั้น ถ้าเป็นสมัยนี้คอหนัง คอนิยาย คงไม่อยากให้พระอภัยมณีเป็นพระเอกแน่แท้ ภาพฟรีจาก Pixabay licenseพอนึกถึงตรงนี้ ผู้เขียนรู้สึกว่าควรสงสารใครดี ระหว่างนางยักษ์ กับ นางเงือก ผู้หญิงสองคนคงเจ็บเท่า ๆ กัน นางเงือกคงเจ็บแบบตายทั้งเป็น เพราะการพรากจากของที่รัก คนที่รัก ยังไงก็ทรมาน ส่วนนางยักษ์ตอบแทนความรักที่มีต่อพระอภัยมณีด้วยความตาย... เมื่อเรือสำเภาพ้นเกาะแก้วพิสดาร พระเอกเราคงรู้สึกว่าใกล้ได้กลับบ้านเต็มที อีกทั้งได้อยู่ใกล้นางสุวรรณมาลี หญิงสาวที่หมายปอง แต่อย่างไรก็ตาม นอกจากนางสุวรรณมาลี พระอภัยมณี ยังได้นางละเวงวัณฬาในกาลต่อมา...ภาพฟรีจาก Pixabay license ผู้อ่านได้อะไรจากเรื่องนี้บ้างคะ? ผู้เขียนอยากสื่อว่า ไม่ว่านางเงือก หรือ นางผีเสื้อสมุทร ล้วนรักพระอภัยมณีอย่างแท้จริง แต่พระอภัยมณีต่างหาก ที่ไม่เคยรักทั้งสองนางด้วยใจบริสุทธิ์ พระอภัยมณี อยู่กับนางยักษ์เพียงเพราะความกลัว และหลงไปกับรูปกายตอนสวยงาม ถึงยอมมีสินสมุทร พอได้รู้เห็น ตัวตนที่แท้จริงของนาง ถึงรักไม่ลง ทั้งที่นางไม่เคยทำร้ายสามีและลูก ส่วนนางเงือก พระอภัยมณีรู้สึกว่า นางมีบุญคุณและนางน่าสงสาร ต้องเร่ร่อน โซซัดโซเซพาหนี แทบเอาชีวิตไม่รอด ความทุกข์ทำให้คน เกิดความเห็นอกเห็นใจ และ นางเงือกเอง ก็ดูแลปรนนิบัติพระอภัยมณีอย่างดี ประกอบกับคิดว่า ชาตินี้คงขึ้นฝั่งไม่ได้อีกแล้ว จึงอยู่กินฉันสามีภรรยากับนาง จนกระทั่ง ได้พบเรือสำเภาแตก และ นางสุวรรณมาลี ทำให้เกิดจิตพิศวาส อยากตามนางกลับบ้าน กลับเมือง วรรณคดีเรื่องนี้ แง่หนึ่งก็ทำให้รู้สึกปลง ความรักที่ใช่จะมาพร้อมเวลา และ คนที่เหมาะสม ต่อให้คนที่ไม่ใช่ ทำดีแทบตาย เขาก็เลือกไปอยู่กับคนที่ใจเขาต้องการอยู่ดี มีหลายเรื่องนะคะที่ผู้เขียน มักสงสารตัวร้าย เพราะว่า คำว่า " ไม่รัก " ทำให้คนมาก่อนต้องกลายเป็นผู้ผิด ดังนั้น หากในชีวิตจริง ถ้าตกอยู่สถานการณ์แบบนั้น เดินออกมาเถอะค่ะ อย่าให้ความรักทำร้ายเราถึงตาย เหมือนนางผีเสื้อสมุทร ในวรรณคดีเลย...