ฉันทำโรงเรียนกวดวิชามาหลายปี ได้มีโอกาสพบปะนักเรียน ผู้ปกครอง ครู อาจารย์ จนมีเรื่องอยากนำมาถ่ายทอดเพราะอาจจะเป็นประโยชน์กับคนอ่านบ้าง เรื่องของผู้อายุที่มาโรงเรียนกวดวิชาของฉันก็น่าสนใจนะ ฉันจำได้ดี อาม่าวัยเกือบเจ็ดสิบปี ท่าทางกระฉับกระเฉง เดินมาจากโรงเรียนดนตรีที่อยู่ใกล้ๆกัน อาม่าเปิดประตูโรงเรียนเข้ามาแบบมั่นใจ พร้อมกับคำถาม “ จะมาสมัครเรียนภาษาอังกฤษ ” ฉันรีบตอบ “ ยินดีค่ะ ไม่ทราบว่าจะสมัครให้หลาน หรือเปล่าคะ ” “ คือว่า...อาม่าจะเรียนเอง อยากเรียนพูดภาษาอังกฤษนะ จะเอาไว้พูดกับหลาน เอาอย่างนี้นะ อาม่าจะเรียนแบบเรียนเดี่ยว ขอเวลาบ่ายสามโมงถึงห้าโมงเย็นวันเสาร์นะ เพราะอาม่าเรียนเปียโนที่โรงเรียนดนตรีเสร็จ จะได้แวะมาเรียนภาษาอังกฤษต่อเลยจะไม่เสียเวลา ” เสียงอาม่าตอบมาอย่างสดใสดูมีชีวิตชีวา อาม่าสอบถามข้อมูลเกี่ยวกับการเรียน และค่าใช้จ่ายอย่างถี่ถ้วน ...หลังจากนั้นอาม่าขอเดินดูห้องเรียนว่าเป็นอย่างไรบ้าง....อาม่าบอกว่า “ ชอบ ชอบ อาม่าจะมาเรียนนะ ขอกลับไปเช็คเวลากับกิจกรรมอื่น ๆอีกทีก่อน แล้วจะติดต่อกลับมา แต่เวลาจองใว้ตามนั้นนะ ” สุดยอดไปเลย.....ฉันรู้สึกทึ่งมาก ๆ และปลื้มอาม่าจริงๆอดไม่ได้ต้องไปสอบถามเรื่องราวจากเพื่อนที่อยู่โรงเรียนดนตรีที่อยู่ติด ๆ กัน ได้ความว่าอาม่าพาหลานมาเรียนบัลเล่ด์ นั่งรอแล้วรู้สึกเบื่อ อาม่าเลยสมัครมาเรียนเปียโนเสียเลย นี่หลานเลิกเรียนบัลเล่ตด์ไปแล้ว แต่อาม่ายังเรียนเปียโนอยู่ ฉันยังไม่แน่ใจว่าอาม่าจะมาเรียนไหม แต่รู้สึกชื่นชอบอาม่าที่เข้าใจหากิจกรรมที่ตัวเองสนใจ ชอบทำและทำอย่างต่อเนื่อง ขอให้อาม่ามาเรียนภาษาอังกฤษที่โรงเรียนฉันเถอะนะ จะว่าไปที่โรงเรียนก็มีรุ่นคุณตาคุณยาย เอ...จะเรียกว่าคุณยาย หรือ คุณป้า หรือคุณพี่ดีนะ นักเรียนคนนี้อายุประมาณหกสิบกว่า เรียนสนทนาภาษาอังกฤษแบบ Private Class หรือ เรียนแบบตัวต่อตัว คุณป้ามาเรียนภาษาอังกฤษเพราะมีลูกสาวแต่งงานกับชาวแคนาดา และมีหลานเป็นลูกครึ่งฝรั่งน่ารักเชียว คุณป้าอยากพูดภาษาอังกฤษกับลูกเขยและหลานๆได้ที่สำคัญเวลาไปแคนาดาจะได้ไปเที่ยวเองไม่ต้องรอให้ใครพาไปไหนมาไหน..... อย่างงี้เขาเรียกรุ่นใหญ่ไฟแรง นอกจากจะมีนักเรียนรุ่นใหญ่แบบคุณย่าคุณยายแล้ว ก็มีนักเรียนรุ่นใหญ่วัยห้าสิบกว่าอยู่สามคน ทั้งสามคนทำงานในตำแหน่งสูงของบริษัทเอกชนแถบสมุทรสาคร นครปฐม และเรียนภาษาอังกฤษแบบ Private Class เพื่อให้ตรงตามจุดประสงค์เลย เช่น เรียนนำเสนองาน สนทนาภาษาเพื่อสื่อสารกับเจ้านายต่างชาติ ไม่ใช่แค่นักเรียนรุ่นใหญ่ไฟแรงเท่านั้น ที่โรงเรียนยังมีนักศึกษาระดับปริญญาเอกมาเรียนวิชา Writing กับ Presentation เพื่อการนำเสนอผลงานทางวิชาการ และในขณะเดียวกันก็มีอาจารย์ในมหาวิทยาลัยที่จบปริญญาเอกแล้ว มาเรียน Conversation เหมือนกัน เพราะทุกวันนี้มหาวิทยาลัยต่าง ๆ มีแผนการจะก้าวสู่ความเป็นสากล อาจารย์จะอยู่เฉย ๆ ได้อย่างไร เพื่อน ๆ ฉันหลายคนอยู่ในวัยที่อายุเกินหลักหกไปแล้ว ยังหากิจกรรมให้ตัวเอง ด้วยการเรียนทำอาหาร วาดภาพ การถ่ายภาพ ภาษาจีน เรียนการทำ Youtube เรียนเต้นรำ แถมมีเรียนมวยไทยด้วยนะ ฉันต้องหันสำรวจตัวเองบ้าง ....สูงวัยใจยังสู้อย่างเราจะทำอะไรใหม่ ๆ หรือทำสิ่งที่เราชอบเติมพลังสร้างสีสันให้ชีวิตดีน่ะ...ฉันเชื่อว่า... ไม่มีใครแก่เกินเรียนหรอก การเรียนรู้เรื่องใหม่ ๆ เป็นเรื่องท้าทายและทำให้มีความสุขในชีวิต..... ภาพประกอบ ผู้เขียนถ่ายเอง🗺 แชร์ที่เที่ยวใหม่ๆ ไม่ว่าจะเที่ยวสายไหนก็มาแวะแชร์กับทรูไอดีคอมมูนิตี้ “เที่ยวไปให้สุด”