ช่วงนี้ ใครกักตัวนานแล้วรู้สึกโหยหาธรรมชาติ อยากสูดความสดชื่นให้ชุ่มปอดชดเชยการต้องอุดอู้อยู่ในบ้านหลายสัปดาห์ อาจจะต้องอดใจรอกันอีกสักพัก และระหว่างนี้ หากใครยังไม่เคยเดินเข้าป่า ปีนเขา ขึ้นภู เต็มที่ก็เฉียดๆ ไปตามตีนดอย หมู่บ้านแม่กำปอง หรือสวนสาธารณะ เพราะกลัวลำบาก กลัวว่าจะเดินไม่ถึงจุดหมาย กลัวเหนื่อย กลัวเมื่อย กลัวเดี้ยงกลางทาง มาค่ะ วางความกลัวไว้ มุ่งสู่ประสบการณ์ใหม่ ใช้เวลาช่วงนี้ฟิตร่างกายให้แข็งแรงและเตรียมตัวให้พร้อมกันค่ะ เดินป่าไม่ยาก แต่ก็ไม่ง่าย และโดยปกติแล้ว รูปแบบหรือความชอบในการเดินป่าของแต่ละคนก็แตกต่างกันไป บางคนเป็นสายถึกสายลุย ชอบทำเวลา รู้สึกว่าการพิชิตยอดเขาได้โดยใช้เวลาน้อยกว่าค่าเฉลี่ยคือเป้าหมาย บางคนเป็นสายชิล ชอบชมนกชมไม้ แวะถ่ายรูประหว่างทาง ไม่รู้จะรีบไปทำไม กระนั้น ไม่ว่าจะสายไหน การเตรียมตัวย่อมเป็นสิ่งสำคัญในทุกๆ ครั้งของการเดินทาง และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง คนที่กำลังเริ่มต้น ครั้งแรกจะถือเป็นประสบการณ์ที่เราอาจจดจำไปอีกนาน เหมือนรักแรกนั่นแหละ ผ่าม! (มาเข้าเรื่องนี้ได้ยังไงกันนะ) ใครๆ ก็ต้องมีครั้งแรก อยู่ที่ว่า ครั้งแรกของแต่ละคนจะออกมาหน้าตาแบบไหน และสำหรับคนที่อยากได้ความทรงจำดีๆ ไม่เอาความทรงจำจากอาการเดี้ยงๆ ไม่ว่าจะระหว่างทางหรือหลังจากกลับลงมาแล้ว เรามีคำแนะนำเบาๆ มาฝากค่ะ ข้อ 1. ปักหมุดเป้าหมาย แล้วเช็ครายละเอียด ป่าในประเทศไทยมีความหลากหลายค่อนข้างมาก ป่าในภาคอีสานมีลักษณะภูมิประเทศเป็นแบบหนึ่ง ป่าในภาคเหนือก็มีหน้าตาเป็นอีกแบบ ป่าภาคกลาง ป่าภาคใต้ แต่ละที่มีความแตกต่างกันทั้งในเรื่องของระดับความสูงจากน้ำทะเล สภาพดินฟ้าอากาศ สภาพต้นไม้ป่าเขา สิ่งที่มือใหม่ต้องทำเป็นอย่างแรกเลยคือ เลือกว่าจะปักหมุดไปภาคไหน เขาไหน เมื่อเลือกเขาแล้ว ก็จงทิ้งเราไป ผ่าม! (พอเถอะ อย่าเสี่ยวเยอะ ฮ่าๆ) เมื่อเลือกเขาได้แล้ว สิ่งที่เราจะรู้ต่อไปก็คือ หน้าตาเขา เส้นทางที่เราต้องเผชิญนั้นเป็นอย่างไร ระยะทางเดินป่าไกลไหม กี่กิโลเมตร ชันไหม ฝนตกไหม ดินจะลื่นไหม เป็นต้น ยกตัวอย่าง เปรียบเทียบ เขาหลวงสุโขทัย (อุทยานแห่งชาติรามคำแหง) จังหวัดสุโขทัย กับภูกระดึง จังหวัดเลย สองเขานี้ความสูงจากระดับน้ำทะเลเท่าๆ กัน แต่ภูกระดึงนั้นเดินไกล เขาหลวงสุโขทัยเดินใกล้ นึกภาพตามนะคะ คนเราจะขึ้นไปที่ความสูงที่เท่ากัน เส้นทางหนึ่งเดินไกล หมายความว่า มันค่อยๆ ลาดขึ้นๆ จนไปถึงความสูงนั้น แต่เส้นทางที่เดินใกล้ มันก็คือความชันต้องมากขึ้นนั่นเอง วิชาฟิสิกส์ได้ใช้ประโยชน์ก็ตอนนี้ ฮ่าๆ เมื่อพอจะมองเห็นภาพคร่าวๆ ได้แล้วว่าเราต้องไปเจอกับเส้นทางประมาณไหน เราก็จะพอเตรียมตัวเตรียมใจได้ระดับหนึ่ง (นั่นคือเหตุผลว่าทำไมหลายคนชอบไปประเดิมเขาแรกที่ภูกระดึง เพราะเส้นทางไม่ได้โหดมาก ค่อยๆ ลาดชันขึ้น ไม่ได้ทรหด เสี่ยงต่อการเข่าพังเหมือนเขาหลวงสุโขทัย แต่ก็มีหลายคนเปิดประเดิมด้วยเขาหลวงสุโขทัยนะคะ แค่กลับลงมาแล้วจะระบมๆ กันหน่อยเท่านั้นเอง) ข้อ 2. เลือกอุปกรณ์ให้เหมาะกับจุดหมาย จากข้อแรก รู้แล้วว่าเราจะไปเดินป่าไหน เส้นทางชันหรือไม่ชัน ยาวไกลไหม ฝนตกไหม ดินไถลไหม บนเขามีลานกางเต็นท์หน้าตายังไง มีร้านขายของไหม ซื้อกินได้ไหมหรือต้องเตรียมอาหารขึ้นไปทำเอง มีเต๊นท์และเครื่องนอนให้เช่าไหม เป็นต้น จากนั้นก็เตรียมอุปกรณ์ให้พร้อม (ที่สุดเท่าที่จะทำได้ ณ ตอนนั้น) จริงๆ แล้วการเดินป่าครั้งแรก เราไม่สนับสนุนให้พกอุปกรณ์หรือหอบอะไรไปมากมาย เพราะท้ายที่สุดแล้ว เจ้าอุปกรณ์พวกนั้น มันอาจเป็นได้ทั้งตัวช่วยและตัวถ่วง เมื่อน้ำหนักของอุปกรณ์ที่เราแบก บวกกับความเหนื่อยล้า มันไม่ใช่การบวก มันคือการคูณค่ะ เราจะรู้สึกอยากโยนมันทิ้งตลอดเวลา ถ้าไม่ติดว่ามันแพงน่ะนะ เพราะฉะนั้น เลือกของลงกระเป๋าเท่าที่จำเป็นต่อการยังชีพนะคะ ** ในรูปข้างบนคือปืนกริล และเตาสนาม เนื่องด้วยเราและเพื่อนคือสายกิน ลำบากยังไงก็ได้แต่ต้องไม่อด เรื่องกินคือเรื่องใหญ่ เพราะฉะนั้น ไอเท็มเน้นๆ ที่เราจัดกันสำหรับการเดินป่าครั้งแรกก็เลยออกมาหน้าตาประมาณนี้ค่ะ ฮ่าๆ บางเส้นทางจะมีลูกหาบให้บริการ แต่ลูกหาบก็ไม่ได้หาบให้เราฟรีๆ นะคะ และเราก็ต้องเผื่อสถานการณ์ลูกหาบเต็มพิกัด คือคนเยอะ และทุกคนอยากใช้บริการ ซึ่งลูกหาบก็เป็นมนุษย์ธรรมดาๆ นี่แหละ ถึงพวกเขาจะแข็งแกร่ง หอบข้าวของเป็นสิบๆ กิโลกรัมแล้วยังวิ่งฉิวได้ ก็ยังมีขีดจำกัดเหมือนกัน สถานการณ์เลวร้ายที่สุดก็คือ ลูกหาบเต็มพิกัดแล้ว และเราต้องแบกเอง เผื่อจุดนี้ไว้ด้วยนะคะว่าน้ำหนักประมาณไหนที่เราจะยังแบกเดินขึ้นลงเขาได้โดยยังแฮปปี้ ข้อแนะนำพิเศษ กรณีเขาชัน ไอเท็มสำคัญที่ขาดไม่ได้เลยก็คือ ไม้เท้าเดินป่า ซื้อติดไปสักอันจะทำให้การเดินป่าครั้งแรกฟินกว่าที่คิดค่ะ **ไม้เท้าเดินป่านี้ใช้ดีมาก อันละร้อยกว่าบาทเท่านั้น ไปสอยกันได้ที่ Decathlon (ร้านขายอุปกรณ์เดินป่าและออกกำลังกาย) ค่ะ ข้อ 3. ฟิตร่างกาย ใครที่ไม่เคยออกกำลังกายเลย วันๆ นั่งหน้าคอม กล้ามเนื้อตึงตั้งแต่ต้นคอยันฝ่าเท้า แนะนำให้ยืดเส้นยืดสาย ออกกำลังกายให้กล้ามเนื้อถูกเทรนด์ มีความแข็งแรงในระดับหนึ่งก่อนไปวิ่งขึ้นกลิ้งลงป่าเขานะคะ การพากล้ามเนื้อที่อ่อนปวกเปียกไปบุกป่าฝ่าดงอาจทำให้ได้รับบาดเจ็บมากเกินไป ไม่เจ็บตอนขึ้นหรือลง กลับมาก็เจ็บ ระบมไปสามสี่วันแน่นอน ข้อ 4 เตรียมใจให้พร้อม สำหรับคนที่ไม่เคยเดินป่า ไม่ต้องกลัวนะคะ ป่าในประเทศไทย (อุทยานแห่งชาติทั้งหลาย) ที่เปิดให้บริการ อนุญาตให้นักท่องเที่ยงเข้าไปศึกษาเส้นทางธรรมชาติได้ ส่วนใหญ่ไม่อันตรายค่ะ บางเส้นทางที่เดินยากหน่อยจะมีเจ้าหน้าที่อุทยานคอยนำทาง แต่บางเส้นทางที่เดินไม่ยาก มีป้ายบอกทางตลอด มีเพื่อนร่วมทางพอสมควร ไม่มีเจ้าหน้าที่นำทางก็สามารถเอาตัวรอดได้แน่นอน แต่ทั้งนี้ อย่างไรก็ต้องไม่ประมาท และมีสติในทุกย่างก้าวนะคะ ขอให้สนุกสนานกับประสบการณ์ใหม่ ลาโควิด-19 เมื่อไหร่ก็ไปลุยกันเลย ภาพทั้งหมดโดย : นักเขียน