สวัสดีค่ะนักอ่านทุก ๆ ท่าน สำหรับบทความนี้นักเขียนก็ได้นำความรู้เกี่ยวกับหลักภาษาไทยมาฝากอีกแล้วค่ะ ซึ่งก็คือเรื่อง “คำเป็น-คำตาย” นั่นเอง สำหรับเรื่องนี้เราจะต้องใช้ความรู้พื้นฐานในเรื่องสระ (สระเสียงสั้น-เสียงยาว) และเรื่องมาตราตัวสะกดด้วยนะคะ เราไปทำความรู้จักกับคำเป็น คำตายกันเลยค่ะ คำเป็น คำตาย ก็คือการแบ่งพยางค์หรือคำ ออกเป็น 2 ประเภท โดยใช้เสียง หนัก เบา สั้น ยาว ของสระ และพยัญชนะตัวสะกดเป็นหลักในการแบ่ง คำเป็น มี 3 ลักษณะ ดังนี้ 1. ต้องประสมด้วยสระเสียงยาวในแม่ ก กา เช่น สระอา อี อือ แอ เอีย อัว ฯลฯ ตัวอย่างคำเช่น ป้า พลี มือ แพ้ เขี่ย กลัว ท้อแท้ เสื้อผ้า ฯลฯ 2. ต้องเป็นพยางค์หรือคำที่สะกดด้วยพยัญชนะแม่ กน กม เกย เกอว กง ตัวอย่างคำเช่น ดิน จม เลย ดาว คง ชมเชย แกงส้ม ฯลฯ 3. ต้องเป็นคำที่ประสมด้วยสระ อำ ใอ ไอ เอา ถึงแม้จะเป็นสระเสียงสั้นแต่ก็นับเป็นคำเป็นด้วย เพราะออกเสียงโดยมีเสียงตัว ม ย ว เป็นตัวสะกดอยู่ด้วย คือ อำ = อัม (อะ + ม) ใอ, ไอ = อัย (อะ + ย) เอา = อัว (อะ + ว) ตัวอย่างคำ เช่น จำใจ ไปไกล ไฟไหม้ เบาใจ เสาไฟ เงาดำ ฯลฯ คำตาย มี 2 ลักษณะ ดังนี้ 1. ต้องประสมด้วยสระเสียงสั้นในแม่ ก กา เช่น สระอะ อิ อุ แอะ เอาะ ฯลฯ ตัวอย่างคำเช่น มะระ กะทิ ธุระ แกะ เพราะ ทะเลาะ ตะกละ นะคะ ฯลฯ 2. ต้องเป็นพยางค์ที่สะกดด้วยพยัญชนะแม่ กก กบ กด ตัวอย่างคำเช่น นก กลับ หมด เสพติด วรรค สาป เหตุ สัตว์บก ฯลฯ ความรู้ในเรื่องคำเป็น - คำตายนั้น จำเป็นต้องใช้ในเรื่องการผันวรรณยุกต์ ซึ่งจะช่วยในเรื่องการสะกดคำ ทำให้สามารถอ่านออกเสียงคำได้อย่างถูกต้อง นอกจากเรื่องคำเป็น - คำตายแล้วการผันวรรณยุกต์ยังต้องใช้ความรู้เรื่อง ไตรยางศ์ อีกด้วย สำหรับเทคนิคในการแยกแยะคำเป็น - คำตายนั้น ก็คือ ต้องจำลักษณะของมันให้ได้นั่นเอง ฮ่าๆๆ เมื่อพูดถึงการท่องจำหลายคนอาจจะเบื่อ แต่สำหรับเรื่องนี้นักเขียนก็ได้นำเทคนิคการจำแบบง่าย ๆ มาฝาก ซึ่งวิธีการจำนี้นักเขียนก็ใช้เอง ซึ่งแต่ละคนอาจจะมีวิธีการจำที่ไม่เหมือนกัน แล้วแต่ความถนัดนะคะเทคนิคการจำลักษณะของคำเป็น 1. ในเรื่องการใช้สระเสียงยาว ให้คิดว่าคำเป็นก็เหมือนคนเป็น (คนที่ยังมีชีวิตอยู่) ซึ่งมีชีวิตยืนยาวกว่าคนที่ตายแล้ว ฉะนั้นคำเป็น (คนเป็น) จึงต้องใช้สระเสียงยาว ส่วนเรื่องสระเสียงยาวที่มี 14 ตัวนั้น เราไม่จำเป็นต้องจำให้ได้ทั้งหมด แต่นักเขียนแนะนำให้ลองออกเสียงคำนั้นดู โดยลองออกเสียงลากยาว ถ้าเป็นสระเสียงยาวเวลาออกเสียงจะสามารถลากเสียงให้ยาวได้นั่นเอง แต่ถ้าเป็นสระเสียงสั้น (คำตาย) จะไม่สามารถลากเสียงคำให้ยาวได้ ผู้อ่านลองออกเสียงคำสองคำนี้เปรียบเทียบกันดูนะคะ 1. นา (คำเป็น) 2. นะ (คำตาย) ถ้าลองออกเสียงดู คำว่า นา สามารถลากเสียงให้ยาวได้ แต่คำว่า นะ ไม่สามารถลากเสียงให้ยาวได้ และถ้าพยายามลากเสียง นะ ให้ยาว จากคำว่า นะ ก็จะกลายเป็นคำว่า นา อยู่ดีนั่นเอง 2. ในเรื่องคำที่มีตัวสะกดแม่ กน กม เกย เกอว กง ให้จำมาตราโดยแปลงเป็นคำว่า “นมยวง” อ่านว่า นม – ยวง คำนี้เมื่อนำมาแยกจะได้พยัญชนะทั้งหมด 5 ตัว ดังนี้ น = กน ม = กม ย = เกย ว = เกอว ง = กง ครบทั้ง 5 มาตราตัวสะกด แบบนี้เราก็ไม่ต้องมานั่งท่องว่า แม่กน แม่กม...ให้ยุ่งยากค่ะ หรือจะใช้วิธีการออกเสียงคำแบบลากยาวดูก็ได้ โดยเวลาออกเสียงคำที่สะกดด้วย “น ม ย ว ง” จะสามารถออกเสียงลากยาวได้อย่างต่อเนื่องและแนบเนียนค่ะ เช่น ดมมมมมมมม, เลยยยยยยยย 3. ในเรื่องสระ อำ ใอ ไอ เอา ซึ่งเป็นสระเสียงสั้นนั้น เราก็จำว่าเป็นข้อยกเว้นสำหรับสระ 4 ตัวนี้ที่มาอยู่ในลักษณะของคำเป็นค่ะ เทคนิคการจำลักษณะของคำตาย 1. ในเรื่องการใช้สระเสียงสั้น ให้คิดว่าคำตายก็เหมือนคนที่ตายแล้ว ซึ่งมีชีวิตสั้นกว่าคนที่ยังอยู่ ฉะนั้นคำตายจึงต้องใช้สระเสียงสั้น ส่วนเรื่องสระเสียงสั้นที่มี 18 ตัวนั้น เราก็ไม่จำเป็นต้องจำให้ได้ทั้งหมด แต่ให้ลองออกเสียงคำนั้นดู โดยลองออกเสียงลากยาว ถ้าเป็นคำตายจะไม่สามารถลากเสียงคำให้ยาวได้ ตามที่ได้กล่าวไว้ในหัวข้อเทคนิคการจำลักษณะคำเป็นค่ะ 2. ในเรื่องคำที่มีตัวสะกดแม่ กก กบ กด ให้จำมาตราโดยแปลงเป็นคำว่า “กบด” อ่านว่า กะ – บด คำนี้เมื่อนำมาแยกจะได้พยัญชนะทั้งหมด 3 ตัว ดังนี้ ก = กก บ = กบ ด = กด ครบทั้ง 3 มาตราตัวสะกด จำง่ายขึ้นใช่ไหมล่ะคะ หรือถ้าจะลองออกเสียงคำที่สะกดด้วยมาตรา “ก บ ด” แบบลากยาว คำเหล่านั้นก็ไม่สามารถออกเสียงลากยาวได้อย่างต่อเนื่อง และแนบเนียนเหมือนกับคำเป็น เช่น คำว่า “ตบ” ถ้าพยายามลากเสียงคำให้ยาว ก็จะมีช่วงที่เสียงหยุดชะงักไปช่วงหนึ่ง แล้วจึงจะสามารถลากเสียงต่อไปได้ ซึ่งไม่ต่อเนื่องและแนบเนียนเหมือนกับคำเป็นค่ะ เป็นอย่างไรบ้างคะสำหรับเทคนิคการแยกแยะคำเป็น - คำตาย อาจจะดูตลกสักหน่อย แต่วิธีนี้ใช้ได้ผลกับตัวผู้เขียนมานานแล้วค่ะ ขอเพิ่มเติมอีก 2 เรื่อง คือ ถ้าเป็นคำที่มีตัวสะกดเราไม่ต้องดูสระ ให้ดูเฉพาะตัวสะกดเท่านั้น เช่น คำว่า “กิน” ไม่ต้องสนใจสระอิ ให้ดูเฉพาะตัว น ซึ่งอยู่ในแม่กน ดังนั้น คำว่า “กิน” จึงเป็นคำเป็น และถ้าเป็นคำที่มีหลายพยางค์ เราจะต้องแยกพยางค์ออกมาให้อยู่ในรูปของคำอ่าน แล้วค่อยแยกแยะว่าเป็นคำเป็นหรือคำตาย เช่น คำว่า "โทรศัพท์" อ่านว่า โท - ระ - สับ โท = คำเป็น (สระโอ เสียงยาว) ระ = คำตาย (สระอะ เสียงสั้น) สับ = คำตาย (ถ้ามีตัวสะกด ดูเฉพาะตัวสะกด คือตัว บ อยู่ในแม่กบจึงเป็นคำตาย) - ภาพหน้าปกออกแบบโดยผู้เขียน ขอบคุณภาพของ WildOne, WildOne, LillyCantabile จาก pixabay - ภาพประกอบที่ 1 ออกแบบโดยผู้เขียน ขอบคุณภาพของ Kidaha จาก pixabay - ภาพประกอบที่ 2 ออกแบบโดยผู้เขียน ขอบคุณภาพของ Kidaha จาก pixabay - ภาพประกอบที่ 3 ออกแบบโดยผู้เขียน ขอบคุณภาพของ Kidaha จาก pixabay - ภาพประกอบที่ 4 ออกแบบโดยผู้เขียน ขอบคุณภาพของ Kidaha จาก pixabayเปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !