ผมเป็นคนชอบท่องเที่ยวมากกกกก ชอบเดินป่า ปีนเขา เที่ยวน้ำตกก็ต้องไปให้ถึงชั้นบนสุด ภูกระดึงนี่ 14 รอบละ ดอยต่างๆก็ไปพิชิตมาแทบจะหมดละ จนวันนึงผมมาได้ภรรยาเป็นแอร์(JAL) ถึงได้รู้จักกับประเทศญี่ปุ่น ประเทศบ้าอะไรที่จะน่าเที่ยวมากขนาดนี้ ประเทศที่ใครไปสักครั้งนึงนี่กลับมาก็อยากกลับไปอีก ทั้งสะอาด ทั้งมีระเบียบ ราคาอะไรต่างๆตายตัว เห็นก่อนที่จะซื้อที่จะจ่าย ไม่มีคำว่าโกง หลวงลวง หรือขึ้นราคาแบบบ้าบอตอนช่วงเทศกาลเหมือนบ้านเรา ธรรมชาติก็สวย น้ำใสแจ๋ว ปลาว่ายตามแหล่งน้ำธรรมชาติเพียบ แต่ญี่ปุ่นครั้งแรกของผมกลับทำให้ชีวิตการท่องเที่ยวของผมลำบากลำบนเหลือเกิน..... คุณเคยนั่งเครื่องบินแล้วปวดหูไหม?โอยยยย.... แค่นึกถึงก็ปวดแล้ว ตอนไปญี่ปุ่นครั้งแรกของผมนั่นคือการได้ขึ้นเครื่องบินเป็นครั้งแรกในชีวิต อาการมันมามีตอนเครื่องจะลงเนี่ยแหล่ะ สุดๆครับ ปวดแบบทรมานจริงๆ ตอนนั้นผมมองซ้ายมองขวาเพราะคิดว่าน่าจะเป็นอาการปรกติของการนั่งเครื่อง หันไปถามคนข้างๆว่าปวดหูไหม "ปวดสิ" อืมมม แสดงว่าใครๆเขาก็ปวดกัน(ฮ่าๆ) ผมซึ่งเป็น Panic Disorder (อาการกลัว ตื่นตะหนก) อยู่แล้ว มาเจอเหตุการณ์นี้เข้าไปนี่มันเลยฝังเข้าไปอยู่ในหัวผมเรียบร้อย คุณน่าจะเคยได้ยินหรือรู้จักโรคนี้กันมาบ้างแล้ว เอาแบบดังๆยอดนิยมก็ โรคกลัวที่แคบ แต่ของผมคล้ายๆกับกลัวที่แคบ แต่ไม่ได้กลัวที่แคบๆเพียงอย่างเดียว ผมกลัวการที่ต้องอยู่ในที่ที่ปิดตาย ไปไหนไม่ได้ ต่อให้กว้างใหญ่แค่ไหน ถ้าออกไปไหนไม่ได้ผมก็กลัว ดังนั้นการที่ต้องอยู่บนเครื่องบินนานๆแล้วออกไปไหนไม่ได้นี่แหล่ะ ยิ่งถ้ามี Turbulent ด้วยนะ หึหึ....เละหลังจากวันนั้น มันก็เข้ามาอยู่ในหัวผมตลอดมา...เมื่อรู้ว่าเราจะต้องไปขึ้นเครื่องบิน อาการมันก็จะมาทันที นึกถึงเมื่อไหร่ มันก็ "ขึ้น" มาทุกครั้ง โดยเฉพาะตอนจะนอน เมื่อความคิดมันออกมาว่าเราจะต้องไปขึ้นเครื่องบิน บรรยากาศต่างๆ การออกไปไหนไม่ได้ แค่คิด..อ่ะเพลงขึ้นได้...เสียงของหัวใจ มันจะเต้นจนคุณได้ยินเสียงเลย เหงื่อแตก อึดอัด อยากตายๆไปซะ และจบลงด้วยน้ำตา กับการนอนไม่ได้ ผมเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่ต้องไปขึ้นเครื่องบินช่วงเวลาที่สุดๆของผมมันไม่ได้อยู่ที่ตอนจะไปบิน หรือตอนอยู่ในเครื่องบิน ถ้าจะเอาสุดๆจริงๆแบบขึ้นมาสุดๆเลยก็คือตอนที่อยู่ในงวงที่กำลังจะเดินเข้าไปในตัวเครื่องบินนั่นแหล่ะ ณ ตรงนั้นมันสุดๆจริงๆครับ มันคือจุดวัดใจว่าจะไปต่อหรืออยากจะวิ่งหนีออกไปจากตรงนั้น หัวใจเต้นแรง หายใจแทบจะไม่ออก ตัวเบาหวิว อึดอัด ขาก้าวไม่ได้ เหงื่อแตก จั๊กกะแร้ชุ่ม เหมือนมีอะไรสักอย่างที่มันหนักมากๆๆๆๆๆมาทับตัวคุณอยู่ วิ่งสิ วิ่งออกไปจากตรงนั้น นี่คือเสียงที่ตะโกนใส่หูคุณอยู่ตลอดเวลา (ผมเคยตะโกนบอกให้คนบังคับชิงช้าสวรรค์ ให้หยุดชิงช้าเพื่อให้ผมออกไปหลังจากที่ผมเข้าไป และเขาปิดกรงแล้ว) เหมือนผมกำลังจะตายถ้ายังอยู่ตรงนั้น.....นั่นแหล่ะคือ.."สิ่งที่ฉันเป็น" ไว้มาเขียนต่อครับ ลองเขียนเล่นๆเผื่อมีคนสนใจ ตอนนี้ผมผ่านการบินมาไม่ต่ำกว่า 50 ไฟล์ท ทั้งไปเที่ยว ไปสัมนา ไปทำงาน ... ผมเอาชนะมันมาได้อย่างไร..... เครดิตภาพทั้งหมดจาก : ผู้เขียนเปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !