เรื่องมันเกิดขึ้นบนรถไฟ

กริ้งกริ้ง! กริ้งกริ้ง! นั่นเป็นเสียงของระฆังที่ดังขึ้นสองครั้งติดต่อกัน ผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมายืนโบกธงสะบัดไปมา และต่อจากนั้นเพียงอีกไม่กี่วินาที เสียงนี้ก็ดังขึ้นตามมาทันที ปู้นปู้น ฉึกฉัก! ฉึกฉัก! ทุกสายตากำลังจับจ้องไปทางเจ้าสิ่งที่ทำให้เกิดเสียงนั้น นั่นไงรถไฟมาแล้ว!

ภาพจาก ผู้เขียน

ในทุก ๆ เช้าของวันอาทิตย์ฉันจะต้องนั่งรถไฟกลับไปเรียนที่นครปฐม การเดินทางใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง ระหว่างเดินทางรถไฟจะต้องหยุดจอดสถานีต่าง ๆ เพื่อให้ผู้โดยสารได้ขึ้นและลงรถไฟ ขณะรถไฟหยุดนิ่งอยู่กับที่จะมีแม่ค้าขายข้าวราดแกง ขนม น้ำดื่มขึ้นมาขายสินค้าบนรถไฟ ซึ่งเป็นเรื่องปกติและคุ้นชินกับฉันไปแล้ว

ภาพจาก ผู้เขียน

แต่เช้าวันอาทิตย์หนึ่ง มันไม่เหมือนกับทุก ๆ ครั้ง ไม่ใช่ฝนฟ้าอากาศที่เปลี่ยนแปลงหรือตั๋วรถไฟที่เปลี่ยนไป แต่คือผู้คนที่ฉันได้พบเจอต่างหาก วันนั้นคุณป้าคนหนึ่งเดินขึ้นมาขาย ข้าวเหนียวไก่ทอด เขาเดินไปมาอยู่หลายโบกี้ แต่ฉันก็ยังไม่เห็นเขาขายได้เลย สักพักหนึ่งเขาเดินกลับมาโบกี้ที่ฉันนั่งอีกครั้ง ตอนแรกฉันไม่ได้สนใจอะไร แต่เมื่อเขาหยุดอยู่ตรงหน้าผู้ชายคนหนึ่ง นั่นจึงทำให้สายตาของฉันจับจ้องไปที่นั่นทันที

ตัดภาพมาที่ตัวฉัน วินาทีนั้นมันรู้สึกอิ่มเอมใจอย่างบอกไม่ถูก ปากของฉันฉีกยิ้มอย่างไม่รู้ตัว หลังจากที่คุณป้าลงจากรถไฟไป คุณลุงก็กินข้าวเหนียวไก่ทอดอย่างเอร็ดอร่อย ตลอดการเดินทางในวันนั้น ฉันได้เห็นน้ำใจของผู้หญิงคนหนึ่งที่ตนเองก็ไม่ได้มีความร่ำรวยอะไร แต่เขาก็ยังคิดที่จะแบ่งปันสิ่งของที่เขามีให้กับคนที่เขาจะช่วยเหลือได้ ถึงแม้มันจะเป็นเพียงข้าวเหนียวไก่ทอดราคา  25 บาท

นี่คงเป็นเรื่องราวดี ๆ ที่เกิดขึ้นในสังคม ซึ่งทุกวันนี้เราคงไม่ค่อยได้เห็นภาพนี้บ่อยนัก ฉันจึงอยากจะถ่ายทอดความรู้สึกดี ๆ ไปถึงผู้อ่านทุกคน เราจะเห็นว่า ความรวยหรือความจนมันไม่สามารถมาสกัดกั้นความดี ความมีน้ำใจของคนเราได้ แต่มันขึ้นอยู่กับจิตใจของเราต่างหากที่เป็นตัวกำหนด

ภาพจาก https://pixabay.com/es/photos/negocio-escritorio-documento-mano-1868015/

การที่เราได้พบเจอผู้คนที่เราจะช่วยเหลือเขาได้ อย่าลังเลที่จะช่วยเหลือเขาเลย หากคุณได้ลองเป็นผู้ให้ คุณจะได้สัมผัสกับความรู้สึกที่แสนพิเศษแบบไม่รู้ตัว

ขอบคุณภาพปกจาก https://www.pexels.com/photo/path-railroad-rails-straight-1425/