เรื่องสั้นปลายกุญแจ ตอนที่ 1 : เป้าหมายลมพัดกรูเกรียวเข้ามาในห้องของฉัน สายลมทำให้ม่านริมหน้าต่างสะบัดไปมา ฉันมองดูม่านผืนนั้นอย่างเพลิดเพลินเกินต้านแต่กลับเจือด้วยความทุกข์ทน วันนี้คงเป็นอีกวันที่ฉันรู้สึกเบื่อและหน่ายเหนื่อยกับชีวิตตัวเอง ฉันนึกย้อนเมื่อช่วงเวลายังเล็ก เด็ก ๆ ต่างก็ถูกปลูกฝังกับประโยคซ้ำซากที่ว่า อย่านอนดึกนัก ให้เข้านอนไว ๆ ตื่นมาจะได้สดชื่น แต่สำหรับฉันยิ่งโตขึ้นเมื่อมองแสงอาทิตย์ขึ้นเหนือฟ้า ฉันรู้สึกไม่ถูกชะตา และไม่อยากให้มันเจิดจ้าได้เห็นแสงสว่างของมัน ยิ่งแสงอาทิตย์เริ่มสว่างจ้าในยามเช้าที่สละคราบจากผืนฟ้าอันมืดมิดที่มักเริ่มรับแสงตะวันสดใสให้ท้องฟ้ากลับกลายเป็นสนามอันกว้างใหญ่ของฝูกนกได้โผบินอย่างสบายใจ ผู้คนโอบรับแสงจ้าให้กระชุ่มกระชวยจิตใจและร่างกายแต่สำหรับฉันเวลาในตอนเช้าตรู่แบบนี้ไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีเลย ฉันไม่ได้รับไอสุขจากบรรยากาศยามเช้ามานานแค่ไหนแล้ว วันนี้ฉันลองฝืนตัวเองเพื่อทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ค่อยมีโอกาสได้ทำบ่อยนัก ขอสักวันเถอะ ให้ฉันรู้สึกสดชื่นบ้าง หายล้าบ้าง อย่าให้ความอ่อนเปลี้ยเพลียแรงมาข่มร่างกายฉันจนฉันต้องพ่ายมันไป ท้องฟ้าโปรดเห็นใจเด็กน้อยผู้มีความฝันคนนี้ด้วยนะคะฉันปิดสมุดเลกเชอร์ที่ถูกกางอยู่ตั้งแต่สองทุ่ม ถึงตอนนี้โต้รุ่งแล้ว ฉันไม่อยากเห็นตัวหนังสือยั้วเยี้ยพวกนั้นเลยถ้าเป็นไปได้ ฉันเก็บปากกาสีแบรนด์ดีไว้ไฮไลต์จุดสำคัญ แม่ซื้อไว้ให้ฉันเป็นของขวัญซึ่งมันมาคู่กันกับสมุดเลกเชอร์สีฟ้าอ่อนมีสายรุ้งเจ็ดสี พาดผ่านตัวหนังสือที่เขียนว่า "My Dream" ฉันได้ของขวัญลักษณะนี้จากพ่อแม่มาหลายครั้งแล้ว ครั้งนี้เป็นครั้งที่สาม แต่สมุดมีลวดลายที่แตกต่างกันทั้งสามเล่ม ส่วนคำเขียนและรูปประกอบยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ตอนแรกที่ได้มาฉันชอบมันมาก ๆ วันแรกที่ได้ของขวัญชิ้นนี้มาฉันตั้งใจว่าจะวาดรูปสวย ๆ ตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้ายเลย แต่แม่เสนอว่า "ไว้จดเนื้อหาตอนเรียนดีกว่า เหมาะกับการใช้งานเยอะ ถ้าหนูอยากได้สมุดวาดรูปไว้พ่อกับแม่จะซื้อให้ใหม่นะ" แต่แล้วพวกท่านก็ไม่ได้ซื้อตามที่สัญญาไว้ ฉันไม่ได้ทวงหรือโวยวายอะไร เพราะฉันก็โตพอแล้วที่รู้จักแยกแยะว่าอะไรควรอะไรไม่ควรทำในวัยขนาดนี้ ฉันใกล้จะจบมัธยมปลายแล้ว ใกล้วันสอบปลายภาคเข้าไปทุกที อีกไม่กี่วันข้างหน้าฉันจะได้พ้นจากความทรมาน กดดันขั้นที่หนึ่งได้สักที และฉันต้องเผชิญกับความทรมานที่สุดจะสะเทือนใจระดับสอง ฉันไม่อยากให้ถึงวันนั้นเลย ฉันไม่อยากทำอะไรแบบนี้แล้ว น้ำตาฉันเริ่มไหลเอ่อจากที่ท่วมท้นในดวงตาพักหนึ่ง ให้มันระบายออกมาบ้างก็ดีเหมือนกัน เผื่อว่าความทุกข์จะคลายหมดลงไปบ้างติดตามต่อในตอนที่ 2 ขอบคุณรูปภาพภาพปก โดย Jaye Haych / unsplashภาพที่ 1 โดย Justin Schüler / unsplashภาพที่ 2 โดย Elia Pellegrini / unsplashภาพที่ 3 โดย ASTERISK KWON / unsplash ขอบคุณที่เข้ามาร่วมอ่านนะ ^ ^ เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !