อื่นๆ
เลขาตัวร้ายกับเจ้านายสายเปย์ ตอน สาปส่ง
“คุณเวริศ ฉันบอกให้คุณจอดรถ คุณไม่ได้ยินหรือไง?” ปาริสาขึ้นเสียงเมื่ออารมณ์เริ่มขุ่นมัวมากขึ้น
“ผมไม่จำเป็นต้องทำตามคำสั่งของคุณ” คนเอาแต่ใจยังคงไม่รู้สึกร้อนหนาวกับการกระทำของตนเอง
“แต่ฉันมีสิทธิ์สั่ง เพราะสิ่งที่คุณทำมันกำลังละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของฉัน” คนตัวเล็กยังคงไม่ยอมลงให้กับเขาง่ายๆ
“ผมไปละเมิดสิทธิ์ของคุณตรงไหน?”
“ก็ไปถามสถาบันที่คุณเรียนจบมาดูสิว่าเค้าสอนเรื่องนี้ว่าไง?” ได้ผล ประโยคที่เลขาสาวตอบกลับมาทำเอาเจ้านายจอมเอาแต่ใจเหยียบเบรคดังเอี๊ยด
“นี่คุณอย่ามาลามปามนะ! ทำไมต้องเอาสถาบันการศึกษาว่าพูดเล่นไม่เป็นเรื่องแบบนี้ด้วย” คนโดนพาดพิงเริ่มไม่พอใจเมื่อถูกหญิงสาวพูดถึงสถาบันที่เขาทั้งรัก ทั้งภูมิใจที่จบออกมา
“ฉันไม่ได้ลามปาม ฉันแค่อยากรู้ว่ามหาลัยของคุณเค้าไม่ได้สอนเรื่องการเคารพสิทธิส่วนบุคคล หรือว่าเค้าสอนแล้วแต่คุณไม่จำกันแน่ ถึงได้ถือวิสาสะละเมิดชีวิตของคนอื่นแบบนี้” นอกจากจะไม่กลัวเจ้านายบีบคอแล้ว หญิงสาวยังคงต่อกรกับเขาไม่ยอมลดละ
Advertisement
Advertisement
“ผมไปละเมิดสิทธิ์ของคุณตรงไหน ผมอุตส่าห์หวังดีจะพาคุณไปส่งที่บ้าน ให้คุณบูชาโทษแท้ๆ”
“แล้วฉันต้องการความหวังดีจากคุณซะเมื่อไหร่ ฉันบอกคุณเป็นครั้งที่สองพันแปดแล้วว่าฉันกลับเองได้ ฉันกลับเองได้ แต่คุณก็ไม่คิดที่จะฟัง แถมยังมาลากฉันขึ้นรถคุณอีก แบบนี้ถ้าเค้าไม่เรียกว่าละเมิดสิทธิ์ แล้วแถวบ้านคุณเค้าเรียกว่าอะไรฮะ?” นอกจากจะไม่เกรงกลัวแล้ว เธอยังจะเชิดหน้าเถียงเป็นชุดจนคนที่นั่งข้างๆ กุมขมับ เพราะไม่รู้ว่าจะจัดการกับคนดื้อด้านคนนี้ยังไงดี
“คุณ”
“หยุด! ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น คุณอย่าได้ริอ่านมาวุ่นวายกับชีวิตส่วนตัวของฉันเป็นอันขาด ฉันยอมคุณได้เฉพาะเรื่องงานเท่านั้น ถ้าเป็นเรื่องอื่นฉันไม่โอเค หวังว่าคุณคงเข้าใจ” ปาริสาชี้หน้าชายหนุ่มที่กำลังจะอ้าปากพูดจนเขาหยุดกึก ก่อนที่จะเปิดประตูรถออกไปทิ้งให้สารถีผู้เป็นเจ้านายนั่งหน้าแดงด้วยความไม่พอใจที่เธอบังอาจมาขัดคำสั่งคนอย่างเขาอย่างที่ไม่เคยมีใครกล้าทำมาก่อน
Advertisement
Advertisement
ปาริสาล้มตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างคนเหนื่อยล้าแกมหงุดหงิด วันนี้นอกจากเธอจะต้องนั่งแท็กซี่กลับบ้านเองแล้ว ยังต้องมาต่อกรกับคนบ้าอำนาจไม่ยอมฟังใครอย่างผู้เป็นเจ้านายคนใหม่ของตัวเองอีก แบบนี้สงสัยชีวิตเธอคงต้องรับศึกหนักไปอีกนาน
“เฮ้อ! คนอะไร บ้าอำนาจชะมัด” ปากอิ่มบ่นกระปอดกระแปดด้วยความระอา
“เป็นอะไรไปลูก วันนี้เหนื่อยเหรอ” อิสรีย์ผู้เป็นมารดาเดินเข้ามานั่งข้างๆ พร้อมจับไหล่บางของลูกสาวเบาๆ
“เหนื่อยมากเลยล่ะค่ะคุณแม่” คนขี้อ้อนเริ่มเอาศรีษะไปซุกอกมารดาอย่างที่เคยทำบ่อยๆ
“งานหนักเหรอลูก เอ้า ! ดื่มน้ำส้มซะก่อน จะได้สดชื่น แม่คั้นมาสดๆ เลย” อิสรีย์ยื่นแก้วน้ำสมคั้นสีสดให้ลูกสาวด้วยรอยยิ้มอบอุ่น
“งานก็ตั้งท่าว่าจะหนักคะคุณแม่ แต่ที่หนักกว่าน่าจะเป็นเจ้านายคนใหม่” พูดจบหญิงสาวก็ทำสีหน้ายุกยิกคล้ายกับกำลังจะสาปส่งเจ้านายของตัวเองให้ไปลงนรกขุมที่ลึกที่สุดก่อนจะดื่มน้ำส้มคั้นรวดเดียวจนหมดแก้ว
Advertisement
Advertisement
“ทำไมละลูก เจ้านายคนใหม่เค้าเป็นยังไงเหรอ?”
“เฮ้อ! เอาไว้ริสาจะเล่าให้ฟังวันหลังนะคะคุณแม่ วันนี้ริสาเหนื่อยมากเลยค่ะ” พูดจบปาริสาในคราบเด็กน้อยก็ไถลตัวลงมานอนในตักมารดาทันทีอย่างคนเหนื่อยล้าและทำท่าว่าจะหลับเอาจริงๆ
>>..........................................................................>>
..To be continue..
ภาพทั้งหมดจาก pixabay
- ภาพปก โดย prettysleepy1 จาก Pixabay">prettysleepy1
- ภาพที่ 1 โดย S. Hermann & F. Richter จาก Pixabay">pixel2013
- ภาพที่ 2 โดย Joanjo Puertos Muñoz จาก Pixabay">JoanjoCastello
- ภาพที่ 3 โดยPexels จาก Pixabay"> Pexels
- ภาพที่ 4 โดย stine moe engelsrud จาก Pixabay">Inactive account – ID 2344799
เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !
รีวิวอาหาร เครื่องดื่ม ท่องเที่ยว นวนิยาย เรื่องสั้น คมความคิดในแง่มุมต่างๆ
ความคิดเห็น