วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์ การเล่นกีฬาจนติด "จนเหมือนยาเสพติด" อาจจะมีบางคนที่คิดว่าการเล่นกีฬามีแต่ข้อดีมันจะมาเป็นเหมือนยาเสพติดได้ยังไง เดี๋ยววันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์จริงของการติดกีฬาให้อ่านกันค่ะ เครดิตรูปภาพ : Pixabay คงต้องย้อนกลับไปตอนอายุ 8 ขวบช่วงนั้นเป็นช่วงที่อยากออกกำลังกายอยากหาอะไรทำเพราะว่าอยู่แต่กับบ้านทำงานบ้านเราอยากออกกำลังกายอย่างอื่นบ้างอยากออกไปสูดอากาศข้างนอกตอนนั้นรู้สึกแบบว่าจำเจกับชีวิตมากอยากได้ชีวิตที่มัน สร้างสีสันให้มากกว่านี้อยากออกไปพบเจอผู้คน จึงได้เริ่มศึกษาเพื่อนสนิทเพื่อนคนนี้เป็นนักมวยหญิง ด้วยความที่ตอนนั้นเราอยากเป็นเพื่อนเพราะเพื่อนก็เป็นนักมวยเพื่อนเลยต้องอยู่ค่ายมวยทั้งวัน เครดิตรูปภาพ : Pixabay ตอนนั้นก็เลยบอกเพื่อนว่าอยากเรียนมวยด้วย เพื่อนก็บอกให้เราไปฝึกออกกำลังกายให้แข็งแรงหน่อยเพราะต้องยอมรับเลยว่าตัวเล็กมากตัวเล็กกว่าเพื่อนเกือบ 2 เท่าได้ตอนนั้นด้วยความอยากเรียนมวยเลิกข้อความที่มันคือค่านิยมของสมัยนั้นผู้หญิงแกร่งจะดูเท่เราก็เลยค้นหาหนักมากวิธีการทำให้ตัวสูงทำให้มีกล้ามขา สุดท้ายสิ่งที่ได้ก็มีอย่างเดียวการให้ไปวิ่งตอนนั้นก็เลยไม่ได้สนใจอะไรแล้วด้วยความที่ไม่ได้ชอบอะไรที่มันเหนื่อย เราเป็นโรคหอบด้วยก็เลยคิดแค่ว่าจะวิ่งซัก 200 เมตรพอต่อวันเพราะขี้เกียจ เครดิตรูปภาพ : Pixabay วันที่ 1 เวลา 8:00 - 9:00 น. คือช่วงเวลาที่วิ่งวันแรกไม่รู้ว่าสำหรับคนอื่นไปหรือเปล่าแต่สำหรับเรามันเป็นอะไรที่โครตนาน จำได้ว่าทำแบบนี้ไปประมาณ 2 เดือนเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงเยอะขึ้นแล้วตัวเราเองก็เริ่มรู้สึกชอบ พอเพื่อนเริ่มเห็นการเปลี่ยนแปลงของเราก็เริ่มถามอีกรอบว่าจะมาสมัครเข้าค่ายมวยวันไหนตอนนั้นยอมรับเลยค่ะว่าไม่อยากเป็นนักมวยแล้ว เรารู้สึกเราชอบการวิ่งแล้วเริ่มเปลี่ยนเวลาการวิ่งจาก 1 ชั่วโมงมาเป็น 2 ชั่วโมงตอนนั้นวิ่งได้ประมาณ 2 ปี จาก 2 ปีก็เริ่ม 3 ปีจนวันหนึ่งที่ป่วยหนักมากจนไม่สามารถไปวิ่งได้ตอนนั้นบอกเลยว่า ใจเราไม่ได้อยู่ที่อาการป่วยเลยอยากวิ่งมากรู้สึกแบบเป็นช่วงเวลาที่ได้ผ่อนคลายที่สุด ไม่รู้นะคะว่าคนอื่นเป็นหรือเปล่าแต่ตัวเราได้ประสบการณ์การวิ่งมาถึงเต็มๆถึงจะเป็นโรคหอบแต่ก็ชอบในการวิ่ง เครดิตรูปภาพปก : Pixabay