วันเวลาผ่านมาผ่านไป ..จนฉันเข้าวัยหกสิบปี ชีวิตมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย ทั้งทุกข์และสุขมีทั้งเสียงหัวเราะและน้ำตา มาถึงช่วงนี้เป็นช่วงไม้ใกล้ฝั่งแล้วมัง แต่ฉันก็ยังเพลิดเพลินและอยากทำเรื่องท้าทายต่าง ๆ ในชีวิต ล้มบ้าง..และฉันก็ลุกขึ้นมา ไม่เป็นไรหรอกเพราะประสบการณ์ที่ผ่านมาสอนให้ฉันเข้มแข็งทั้งกายและใจ แม้วัยใกล้ชราก็พร้อมสู้ต่อไป หลายเหตุการณ์ผ่านเข้ามา ต้มยำกุ้ง สึนามิ น้ำท่วมใหญ่ แต่ไม่เหมือนโรคระบาดโควิด-19 ที่เข้ามากระทบชีวิตเราทุกคน สำหรับฉันต้องเกษียณการทำงานแบบไม่รู้ตัวเลยทีเดียว ที่จริงต้องบอกว่าโดนกันถ้วนหน้า โดนมากโดนน้อย มันสะเทือนเขย่าโลกของเราจนหวั่นไหวไปหมด สำหรับฉันโดนพิษโควิด-19 เข้าไปเต็ม ๆ มันเริ่มต้งแต่..ต้นปี 63 สินะ ตอนน้ันเราเรียกเขาว่า “ไวรัสอู่ฮั่น” ฉันทำโรงเรียนกวดวิชาโดนสั่งปิด หยุดเชื้อเพื่อชาติ ตั้งแต่ปลายมีนาคมถึงมิถุนายน 63 ก็หยุดงานกันไปรอบที่1 ฉันอยู่สวนปลูกผักปลูกหญ้า สอนออนไลน์กันไป ส่วนที่บ้านฉันทำสวนกล้วยไม้..บริษัทส่งดอกไม้ออกไปต่างประเทศไม่ได้ ตัดทิ้งไปหลายตัน สถานศึกษาได้กลับมาเปิดอีกทีเดือนกรกฎาคม ดีใจมากมายตรูได้กลับมาทำงานแล้วโว้ย ลูกน้องทีมงานได้ทำงาน รอดแล้วเรา ถึงแม้ค่าเช่าตึกยังวิ่งไม่หยุด เงินเดือนลูกน้องก็ต้องจ่าย ฉันคิดว่าน่าจะไปต่อได้ คงไม่มีซีซันต่อไป ..เรื่อย ๆ มาเรียง ๆ เจอกันอีกทีธันวาคมปี63 ให้ตายสิเดือนนี้เป็นเดือนโหดหินของโรงเรียนกวดวิชา พี่โควิด-19 แวะมาเยี่ยมที่มหาชัย สมุทรสาครอีก โรงเรียนของฉันอยู่ชายแดนสมุทรสาครกับนครปฐม โดนเต็ม ๆ..จะออกจากบ้านมาทำงานก็ต้องมีวีซ๋า เอ๊ย..ใบอนุญาติผ่านแดนจากผู้ใหญ่บ้าน เที่ยวนี้ได้พักผ่อนเดือนมกรคม รับปีหกสี่ ได้หยุดหนึ่งเดือนเต็ม ๆ เดือนกุมภาพันธ์เดือนแห่งความรักฉันได้กลับมาทำงานอีกครั้ง จิตใจสั่นหวั่นไหวยังไงไม่รู้ ผู้ปกครองนักเรียนก็บอกว่า “ไม่อยากให้ลูกเรียนกวดวิชาแล้ว เพราะยังไง..โรงเรียนต้องให้สอบผ่านเลื่อนชั้นอยู่แล้ว”…ใจหายอย่างบอกไม่ถูก ส่วนโควิด-19 เหมือนเบิกบานยังไงไม่รู้ ดูท่าจะชอบไปเที่ยวผับตามบาร์แถวทองหล่อ เข้าบ่อนไปเล่นการพนัน ชอบไปเที่ยวที่คนเยอะ ๆ แถมตามเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ไปเที่ยวสงกรานต์อีกต่างหาก ดูท่าทางไม่ค่อยดี ..เสียแล้ว ตึกที่ฉันเช่าทำโรงเรียนกวดวิชา หลายร้าน ๆ พากันย้ายออกไปตั้งแต่โควิด-19 ซีซั่นแรก ...เฮ้อ..(ถอนหายใจยาว ๆ) ไป ๆ มา ๆ ได้หยุดช่วง 19 – 30 เมษายน Work From Home กันอีกเป็นครั้งที่สาม สถาการณ์แบบนี้ เห็นทีจะต้องไปปลูกผัก ถากหญ้าอยู่ที่บ้าน ว่าแล้วก็แก็บข้าวของ บอกน้อง ๆ ทีมงานให้มารับเงินเท่าที่มีและหันหน้าเข้าหาประกันสังคมเพื่อรับเงินชดเชยการว่างงาน ทุกคนก็ดูเข้าใจสถานการณ์ ณ.เดือนพฤษภาคม 64 ทุกคนก็หันหน้ามาคุยกันว่า จะพยายามหาอะไรทำ ไม่เกียงงานเกียงเงิน รายได้อาจจะไม่ดีไม่สวย แต่ก็ดีกว่าเราจะอยู่เฉย ๆ ใช้จ่ายให้น้อยลง .... สำหรับฉัน....ใจฝ่อ ๆ เหงา ๆ ไม่มีงานทำแล้วสิเรา..หันหน้าไปหาประกันสังคมขอรับเงินชดเชยการว่างงานหกเดือนกับเขาบ้างก็หมดโอกาสเสียแล้ว เพราะถ้าผู้ประตนทึ่อายุเกิน 55 ปีขึ้นไป ไม่มีสิทธิที่จะของรับเงินชดเชยการว่างงาน...เชิญช่องต่อไปรับเงินชราภาพของประกันสังคมแทน เรื่องราวของโรคโควิด-19 ยังมองไม่เห็นจุดจบ ตั้งแต่ปิดกิจการมาก็หลายเดือนแล้ว...สถานการณ์ยังไม่ดีขึ้น..แถมเจ้าโควิด-19 ก็ยังอัพเกรดตัวเองเป็นสายพันธ์ใหม่ที่ให้โลกวุ่นวาย มีปัญหาต่าง ๆ เกิดขึ้นมากมาย เริ่มตั้งแต่โรคระบาด ระบบสาธารณสุข เศษรฐกิจ การเมือง สังคม วุ่นกันไปทั้งโลก..เรื่องจะจบอย่างไงกันนะ ในที่สุดโควิด-19 ก็ทำให้ฉันปิดธุรกิจโรงเรียนกวดวิชาไป..ฉันไม่มีงานทำและไปรับสิทธิประโยชน์การชราภาพ หรือเงินบำนาญจากประกันสังคม ทั้งหมดไม่ได้อยู่ในแผนการ เรียกว่า เกษียณการทำงานแบบไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ เราทุกคนต่างก็ได้รับผลกระทบครั้งนี้ ผู้เขียนขอเป็นกำลังใจให้ทุกคน ไม่ท้อ เราต้องไปต่อกันค่ะ 10 สิงหาคม 2564 รูปปก จาก Canva รูปถ่าย ผู้เขียนถ่ายเอง เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !