ช่วงหนึ่งที่ทางช่องสามได้ทำละครที่มีเนื้อหาทางด้านประวัติศาสตร์ออกมา แต่มีเรื่องหนึ่งที่เราประทับใจมาก แต่เป็นละครที่คนนิยมน้อยนั่นคือ รากนครา เป็นละครประวัติศาสตร์ของภาคเหนือแม้ว่าภาพรวมจะคล้ายคลึงกับประวัติศาสตร์แต่ยังคงแฝงจินตนาการและข้อคิดลงไปเพิ่มเติม เพื่อให้ละครดูมีมิติน่าดูมากขึ้น ละครเป็นโศกนาฏกรรมของความรักและบ้านเมืองที่น่าเศร้า บอกเล่าความเข้มแข็งเด็ดเดี่ยวของ สตรีในสมัยนั้น เป็นความประทับใจที่เราอยากนำเสนอว่ายังมีอีกเรื่องที่ควรดู ไม่แพ้ละครดังเรื่องอื่นเลยภาพละคร รากนครา จาก Ch3Thailand ในเรื่องจะเป็นช่วงยุคสมัยที่เมืองต่าง ๆ ยังคงเป็นรัฐอิสระ มีการตั้งชื่อเมืองต่าง ๆ ขึ้นเพื่อไม่ให้กระทบกับความจริงทางประวัติศาสตร์ จึงได้ตั้งขึ้นมาสามเมือง คือ เชียงเงิน (เชียงใหม่) เชียงพระคำ (แพร่ น่าน) และเมืองมัณฑ์ (ชายแดนพม่า) จะอยู่ในเขตภาคเหนือทั้งสิ้น เรื่องเล่าเน้นหลักด้านความรักและหน้าที่ของการรักษาบ้านเมือง โดยเนื้อหาด้านการเมืองเข้มข้นพอสมควรเลย ด้านการเมืองของในเรื่อง อยู่ในช่วงการล่าอาณานิคม ในขณะที่เมืองเชียงเงิน เป็นรัฐอิสระ ยังไม่ได้เข้ากับสยาม เมืองเชียงเงินส่งส่วยให้กับเมืองมัณฑ์อย่างลับ ๆ ส่วนเมืองเชียงตุงเป็นรัฐอิสระก็จริง แต่ได้เข้ากับสยาม เรียกได้ว่าภักดีต่อสยาม ณ ตอนนั้นเชียงเงินทำตัวเป็นกลาง เพราะอยากแยกออกมาเป็นรัฐอิสระ ได้ยกลูกสาวคนเล็กให้กับเมืองมัณฑ์ (มิ่งหล้า) และลูกสาวคนโตแต่งงานกับเจ้าน้อยเมืองเชียงพระคำ (แม้นเมือง) เมื่อเกิดการล่าอาณานิคมก็จะทำให้สามารถแยกออกมาเป็นอิสระได้ แต่เมื่อเกิดการล่าอาณานิคมในเรื่อง เมืองมัณฑ์ต้องตกเป็นเชลยของอังกฤษ และเมืองเชียงพระคำได้ไปชิงตัวมิ่งหล้ามาจากเมืองมัณฑ์ ทำให้หากเรื่องนี้แพร่ออกไปถึงหูอังกฤษจะทำให้เกิดความขัดแย้ง ทำให้เชียงเงินและเชียงคำต้องปกปิดเรื่องราวของมิ่งหล้าเอาไว้ และใช้นามของแม้นเมืองแทนตัวมิ่งหล้า ทำให้เชียงเงินต้องขึ้นต่อสยามเพราะลูกสาวอยู่ที่เชียงพระคำซึ่งเชียงพระคำภักดีต่อสยามภาพเจ้าน้อยและแม้นเมือง จาก Ch3Thailand ในด้านโศกนาฏกรรมความรัก ในเรื่องจะกล่าวถึงความรักที่ยิ่งใหญ่ของแม้นเมืองที่มีต่อเชียงเงิน ต่อน้องสาว และเจ้าน้อย แม้นเมืองได้แต่งงานกับเจ้าน้อยและใช้ชีวิตอยู่ในเชียงพระคำ ส่วนมิ่งหล้าใช้ชีวิตอยู่ในเมืองมัณฑ์ในฐานะพระสนม ซึ่งชีวิตของมิ่งหล้าต้องเจอกับความโหดร้ายของพระนางปัทมสุดา ชายาของเจ้าเมืองมัณฑ์ และการแก่งแย่งชิงดีในราชวัง ส่วนชีวิตแม้นเมืองอยู่อย่างสงบสุขที่เมืองเชียงพระคำ แต่เมื่อเกิดการล่าอาณานิคมเมืองมัณฑ์ถูกรุกรานจากอังกฤษ ทำให้เชียงพระคำต้องไปชิงตัวมิ่งหล้าเพื่อช่วยเหลือน้องสาวของแม้นเมือง และเหตุการณ์โศกนาฏกรรมก็เกิดขึ้น เพราะหากถ้าอังกฤษและสยามรู้ว่าเกิดการชิงตัวจะทำให้เกิดการขัดแย้งระหว่างอังกฤษกับสยาม ทำให้แม้นเมืองต้องสละชีวิตเพื่อรักษาบ้านเมือง รักษาเชียงเงินและเชียงพระคำ และหยุดความแค้นระหว่างพี่ชายกับเจ้าน้อยคนรัก แม้นเมืองจึงยอมสละชีวิตเพื่อให้มิ่งหล้าใช้ชื่อแม้นเมืองและอยู่ที่เชียงพระคำโดยใช้ตัวตนของแม้นเมือง ทำให้เห็นว่าแม้นเมืองแม้จะอ่อนหวาน นิ่ง ๆ รักเจ้าน้อยมากขนาดไหน เมื่อถึงคราวจำเป็นกลับเด็ดเดี่ยว กล้าหาญ ทำทุกอย่างได้เพื่อบ้านเมือง แม้ตายก็ยอม ฉากประทับใจในละคร ฉากการทะเลาะกันของแม้นเมืองและมิ่งหล้าในตอนแรกของเรื่อง แม้นเมืองที่รักบ้านเมืองและน้องสาวมากต้องยอมผิดคำสาบานต่อน้องเพื่อบ้านเมืองและเพื่อตัวน้องเอง จนมิ่งหล้าได้สาปแช่งพี่ตัวเองว่า " ต้องตายแบบไร้ชื่อ ไม่ได้ตายในผืนแผ่นดินเชียงเงิน " ซึ่งในตอนสุดท้ายคำสาปแช่งนี้กลายเป็นเรื่องจริง และอีกฉากคือฉากที่แม้นเมืองบอกลามิ่งหล้า เป็นฉากท้ายเรื่องที่เจ็บปวดหัวใจมาก เพราะรู้อยู่แล้วว่าแม้นเมืองต้องลาไปตาย โดยฝากฝังทุกอย่างไว้กับมิ่งหล้าแม้กระทั่งลูกที่พึ่งคลอด เป็นการร้องเพลงกล่อมและให้นมลูกครั้งสุดท้ายของแม้นเมือง ฉากนี้เราร้องไห้หนักที่สุด เพราะการต้องจากคนที่รักไปมันน่าเศร้าจริง ๆ แม้นเมือง (แต้ว) แสดงฉากนี้ได้เข้าถึงอารมณ์ที่สุด ในส่วนของเนื้อเรื่องค่อนข้างไปแบบช้า ๆ นิ่ง ๆ ทำให้ในช่วงแรกละครดูอึดอัดและน่าเบื่อ แต่ภาพสวย เพลงเพราะ สถานที่สมจริง เสื้อผ้าต่าง ๆ ที่นำมาใส่ในละครใช้เสื้อผ้าที่คล้ายกับประวัติศาสตร์ รวมไปถึงทรงผม สถานที่ งานรื่นเริง พิธีกรรม บทลงโทษต่าง ๆ และมีฉากหนึ่งที่เรากลัวจนไม่กล้าดูคือ ฉากที่พระนางปัทมสุดาทำแท้งให้กับมิ่งหล้า ดูน่ากลัวและสมจริงน่าสงสารมิ่งหล้ามาก ๆภาพพระนางปัทมสุดา เจ้าเมืองมัณฑ์ และมิ่งหล้า จาก Ch3Thailand นอกจากนี้ยังอยากชื่นชมนักแสดง เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่มิว นิษฐาต้องมารับบทที่ค่อนข้างร้าย และแสดงออกมาได้ดีคนไม่เกลียด และคนที่น่าชื่นชมอีกคนคือ น้ำฝน ที่รับบทเป็นพระนางปัทมสุดา ที่แสดงให้เห็นถึงความร้ายกาจ ความเคียดแค้น ความน่ากลัวและน่าเกรงขามของพระนางในสมัยนั้น ซึ่งค่อนข้างตรงกับคำบอกเล่าที่ว่าพระนางโหดร้ายมาก เรื่องนี้ตอนจบเป็นฉากที่สวยงาม แม้จะเป็นโศกนาฏกรรมที่แสนเศร้า แต่ละครบอกเล่าชีวิตของแม้นเมืองได้อย่างงดงาม สมดั่งสตรีที่ยอมพลีชีพโดยไม่เสียเปล่า หรือเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไป เป็นการเสียสละชีวิตที่คุ้มค่า เพราะหนึ่งชีวิตสามารถต่อชีวิตมิ่งหล้า ปัดเป่าความแค้นของพี่ชายกับคนรัก ทำทุกอย่างเพื่อให้บ้านเมืองไม่เกิดความขัดแย้ง ขอชื่นชมละครเรื่องนี้จากใจค่ะ