ใครว่ารักห่างไกลทำให้ต้องเลิกกัน

ราพันเซล

27 ส.ค. 2021|2 min read

อ่านบทความอื่นจาก ราพันเซล

คัดลอกลิงค์

แจ้งตรวจสอบ

ความรักเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับทุกคน ไม่ว่าคุณจะอายุเท่าไหร่ต่างก็มีความรักกันได้ทั้งนั้น ความรักนั้นไม่จำกัดอายุ เพศหรือศาสนา ไม่มีใครไม่อยากมีรักแท้ทุกคนต่างต้องการมีรักแท้กัน ต้องการคนที่คอยอยู่เคียงข้างกันไม่ว่ายามทุกข์หรือยามสุขทุกคนต่างก็ต้องการคนที่คอยอยู่เขียงข้าง คนที่เข้าใจ และคนที่พร้อมจะอยู่กับเราและรักเราด้วยใจจริงๆ แต่กว่าจะเจอคนนั้นได้เราทุกคนก็ต้องเจอกับรักที่ผิดหวังกันบ้างเป็นเรื่องธรรมดา สำหรับเราเองก็ต้องเจอกับรักที่ผิดหวังมามากเหมือนกัน ถึงตอนที่ผิดหวังตอนที่อกหักเราจะเสียใจมากแค่ไหนก็ตาม แต่ตอนที่เราคิดได้เราจะรู้สึกขอบคุณที่คนๆนั้นเข้ามาในชีวิตเราและเขาก็ออกไปจากชีวิตเรา ที่เขาเข้ามาในชีวิตเรามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่เป็นเพราะเราต้องได้เจอเขาและเขาก็ได้เข้ามาให้บทเรียนชีวิตกับเราทำให้เราได้เรียนรู้และเติบโตขึ้นด้วยตัวเองค่ะ

Love

และในวันหนึ่งวันที่เรารักตัวเองมากขึ้นเราก็ได้เจอกับคนๆหนึ่งทางแอพพลิเคชัน Facebook ตอนนั้นเราเห็นเขามาดูStory Facebook แล้วเราก็เข้าไปส่องดูประวัติเขาก็เจอว่าเขาเคยเรียนโรงเรียนเดียวกับเรา แล้วก็เป็นรุ่นพี่เรา 1 ปี จากนั้นเราก็บอกกับตัวเองว่า เอาล่ะฉันจะเข้าไปคุยกับคนนี้แล้วจะเอาเขามาเป็นแฟนให้ได้(มั่นใจอะไรขนาดนั้น) ในใจรู้สึกว่าเขาเป็นคนดีและน่าจะเข้ากับเราได้ และสุดท้ายเราก็ได้เป็นแฟนกันจริงๆค่ะ ตอนแรกก็แอบมีปัญหาเรื่องระยะทางอยู่บ้างเนื่องจากเราเรียนคนละที่เขาเรียนอยู่ภาคอีสานเราเรียนภาคเหนือ ระยะทางห่างกัน 800 กว่ากิโลเมตรการจะเจอกันนั้นค่อนข้างเป็นเรื่องยาก เพราะต่างคนต่างเรียน ต่างมีงานมีกิจกรรมมากมายระหว่างเรียน ตอนแรกแฟนเราค่อนข้างไม่สนใจเราเลยก็ว่าได้เพราะเขาคิดว่าความรักของเรายังไงก็ไม่มีทางรอด แต่เราไม่คิดแบบนั้นเราคิดว่ายังไงก็ต้องรอด เพราะเราตั้งใจไว้ว่ารักครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมเสียใจอีกแล้ว!

การ์ตงอล

พอเรามีวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เราก็รีบซื้อตั๋วนั่งรถไปหาเขาเลย(ลงทุนมากกก)ช่วงเรียนไม่ค่อยมีเงินนั่งเครื่องบิน ซื้อตั๋วไป- กลับก็หมดไป พันกว่าบาท นั่งรถอีก 10 กว่าชั่วโมง เพื่อให้ได้เจอแฟนครั้งแรก พอไปถึงเราโทรหาเขา เขาแทบไม่เชื่อว่าเรามาจริง ตอนเจอกันครั้งแรกไม่มีใครได้เตรียมตัวเลย สภาพตามจริงคือคนพึ่งตื่นนอนมาเจอกับคนพึ่งลงรถเจอกันแค่สองวันเราก็ได้กลับไปเรียนตามเคย ช่วงแรก 5 เดือนได้เจอกันครั้ง แต่ก็คุยกันตลอดเมื่อมีเวลา ก็มีปัญหากันบ้างแต่เราก็ปรับความเข้าใจกัน หลังๆแฟนเรามีเรียนน้อยเขาก็มีเวลามาหาเราได้บ่อยขึ้น ทำให้เราได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้นจนเกิดความผูกพันและเรียนรู้นิสัยกันได้มากขึ้น ตอนแรกเขาเป็นคนที่ไม่ค่อยยอมเราสักเท่าไหร่เขาจะเป็นคนมาเหตุผลส่วนเราไม่มีเลย😅 เรามีแต่อารมณ์ล้วนๆ(ไม่ดีสักเท่าไหร่)

จับมือกัน

แต่หลังๆมาเขาเข้าใจว่าเราเป็นคนยังไง เขาก็ปรับตัวให้เข้ากับเรามาเรื่อยๆ จนสุดท้ายเขาก็เป็นคนที่ดีที่สุดสำหรับเราแล้ว น้อยมากที่เขาจะใช้อารมณ์กับเรา เขาเป็นผู้ชายที่พูดจาไพเราะมาก ส่วนเราเป็นคนแข็งกระด้าง😂 เขาคอยซัพพอร์ตเราตลอดไม่ว่าเรื่องอะไร เขายอมรับในข้อเสียเราได้กว่าทุกคนที่เคยคบมา เขาไม่เคยทำร้ายร่างกายเราแม้แต่นิดเดียวต่อให้เราจะยั่วโมโหเขาแค่ไหนก็ตาม คนอื่นจะบอกให้เราเปลี่ยนไปทำในแบบที่เขาชอบ ส่วนคนนี้เขาจะยอมรับในสิ่งที่เราเป็น จนตอนนี้เราอยู่กับเขาแล้วรู้สึกมีความสุขที่สุดแล้ว เราเป็นทั้งเพื่อน พี่น้อง พ่อแม่ ให้กันและกัน

อมยิ้ม นี่เป็นเรื่องจริงและเป็นเพียงส่วนหนึ่งที่เรานำมาแบ่งปันให้ผู้อ่านได้มีความหวังกันนะคะว่า ความรักไม่ได้ขึ้นอยู่กับอะไรทั้งนั้น ขอแค่คนสองคนรักกันด้วยใจจริงๆต่อให้มีอุปสรรคมากมายแค่ไหน ต่อให้ระยะทางจะไกลสักเท่าไหร่ ก็ไม่มีทางจะทำให้รักของเราพังนอกจากใครคนใดคนหนึ่งยอมพังมันเองค่ะ 😊