พระพุทธเจ้าทรงตรัสสอนเอาไว้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ไม่จีรังมีเกิดขึ้นแล้วดับไป ทุกอย่างไม่เที่ยงอันเป็นสามัญลักษณะของสังขารหรือความเป็นจริงของสภาวธรรมทั้งหลายเป็นธรรมดาโลก หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งมีลักษณะเป็นไตรลักษณ์ คือ อนิจจัง ทุกขัง และอนัตตาอนิจจัง หรืออนิจจตา หมายถึงความไม่คงที่ ความเป็นของไม่เที่ยง ความไม่ยั่งยืนทุกขัง หรือทุกขตา หมายถึงความเป็นทุกข์เพราะถูกบีบคั้นจากอนิจจตาหรือความไม่เที่ยงอนัตตา หรืออนัตตตา หมายถึงความเป็นของไม่ใช่ตัวตน อันเป็นลักษณะของสังขารทั้งหลายที่ไม่มีตัวตนเมื่อแยกออกแล้วจะพบแต่ความว่างเปล่าเพื่อนนักอ่านคะในเมื่อสังขารเป็นของไม่เที่ยงและทุกสิ่งทุกอย่างล้วนไม่จีรัง เพราะฉะนั้นการที่เราจะคาดหวังให้ใครหรือสิ่งใดมาอยู่กับเราตลอดไปเป็นอันหวังได้ยาก ครูปุ้ยเคยมีเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่งที่ได้ฆ่าตัวตายเพียงเพราะคนรักพยายามตีจาก น้องคนนี้มีพร้อมทุกอย่างทั้งรูปสมบัติ ความรู้ และฐานะเพราะฉะนั้นเพียงเพื่อผู้ชายคนเดียวที่ไม่เห็นคุณค่าของตัวเธอทำให้เธอคิดสั้นทำลายชีวิตตนเอง หากว่าพิจารณาให้ดีจะเห็นว่าน่าเสียดายมากเพราะในโลกนี้ยังมีผู้ชายดี ๆ อีกมากที่ยังคงมองเห็นคุณค่าของเธออยู่ เพียงแค่เธอตั้งสติและเห็นในคุณค่าของตัวเองให้มากพอก็คงไม่เกิดเหตุการณ์สูญเสียเช่นนั้น เพื่อนนักอ่านเองก็คงจะเคยประสบพบเจอเหตุการณ์เศร้าสลดทำนองนี้จากทางสื่ออยู่บ่อยครั้งและก็คงมีความคิดทำนองเดียวกันกับครูปุ้ยนะคะนับตั้งแต่พวกเราแต่ละคนเติบโตกันขึ้นมาจนถึงทุกวันนี้ทุกคนล้วนต้องประสบพบเจอกับความสูญเสียพลักพรากไม่ว่าจะเป็นการตายจากของผู้ที่เรารัก หรือแม้กระทั่งการที่่เราอาจจะต้องพลักพรากจากกันทั้ง ๆ ที่ยังไม่ตาย เช่น อาจจะเลิกร้างกับคนรัก หรือจากลาเพื่อนสนิทที่คบหากันมาเป็นเวลานานเพราะการงานทำให้ต้องย้ายถิ่นฐานที่อยู่ หรือแม้กระทั่งการที่เราเลี้ยงสัตว์เลี้ยงที่เรารักแล้วน้องอาจจะตายจากหรือหลงทางสูญหายไปจากชีวิตของเรา แน่นอนการพลัดพรากจากสิ่งที่เรารักย่อมเป็นทุกข์ค่ะ ครูปุ้ยเองคุณพ่อและคุณแม่เสียแล้วทั้งคู่ความรู้สึกแรก ๆ ที่สัมผัสกับความสูญเสียมันเป็นความเศร้าลึก ๆ จนถึงขนาดร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ แต่เมื่อมานั่งนึกถึงเรื่องของอนิจจังทุกสิ่งล้วนไม่จีรัง คุณพ่อคุณแม่ก็เป็นคนธรรมดาแน่นอนสักวันหนึ่งท่านก็จะต้องตายจากอันเป็นเรื่องปกติความรู้สึกก็เริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ แต่ก็ยังคิดถึงท่านทั้งสองอยู่เสมอค่ะโลกใบนี้เต็มไปด้วยปัญหาและความทุกข์แต่อยู่ที่เราจะจัดการกับมันอย่างไรต่างหาก การที่มองเห็นสภาวะธรรมอันเป็นธรรมดาของอนิจจัง ทุกขัง อนัตตาว่าเป็นของธรรมดา และทุกคนย่อมจะประสบพบเจอเสมอภาคกัน นั่นย่อมหมายความว่าไม่มีใครที่จะไม่ต้องประสบกับการพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก เพราะฉะนั้นเมื่อเราจำเป็นต้องประสบกับมัน เราจึงควรต้องพยายามยิ้มรับกับความพลัดพราก สิ่งสำคัญเหนือกว่าการพลัดพรากคือ การรักษาสุขภาพกายและใจของเราให้ดีให้แข็งแกร่งเพียงพอที่จะรับมือกับมัน แต่ถึงแม้ว่าเราจะรักษาสุขภาพของเราให้ดีเพียงใด ด้วยความไม่เที่ยงสักวันเราก็จะต้องประสบกับการเจ็บป่วยอยู่ดี เพราะการเกิด แก่ เจ็บ ตาย ก็คือ สังขารอันเป็นเรื่องเดียวกันกับไตรลักษณ์ของพระพุทธองค์ เพื่อนนักอ่านคะเรามาทำจิตใจของเราให้เบิกบาน หรือไม่จมอยู่กับความเศร้าเพราะการสูญเสียพลัดพรากกันดีกว่าค่ะ ครูปุ้ยขอเป็นกำลังใจให้แก่ผู้ที่กำลังอาจประสบปัญหาการสูญเสีย คนรัก คุณพ่อคุณแม่ ญาติสนิท หรือสิ่งอันเป็นที่รักทุกคนค่ะ เราจงมองดูว่าความสูญเสียของเราในครั้งนี้ หรือทุกครั้งล้วนเป็นเพราะความไม่เที่ยงอันเป็นธรรมดาของโลกกลม ๆ ใบนี้ และไม่ช้าก็เร็วเราจะต้องได้พบกับมันอย่างแน่นอน ไม่มีใครสามารถหลีกเลี่ยงได้เลย เมื่อเราประสบกับการพลัดพรากเราย่อมเสียใจและร้องไห้ การร้องไห้ออกมามีผลดีต่อสุขภาพกายและใจ นอกจากจะช่วยระบายความทุกข์ความคับแค้นใจแล้ว ยังทำให้ร่างกายได้ปลดปล่อยความเครียด ครูปุ้ยส่งเสริมให้ทุกคนร้องไห้ออกมาค่ะ ไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย ทุกคนย่อมเคยร้องไห้ และการร้องไห้ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะอ่อนแอเสมอไปค่ะ จงระลึกอยู่เสมอว่าไม่มีใครอยู่กับเราตลอดไป ทุกสิ่งล้วนไม่จีรัง เราจึงไม่ควรยึดมั่นถือมั่นกับสิ่งที่เรารักให้มากเกินไปจนกลายเป็นความทุกข์ที่ไม่มีวันสิ้นสุด จงยิ้มสู้กับความพลัดพรากสูญเสีย และให้อภัยแก่คนที่ไม่เห็นคุณค่าของเราจะดีกว่าค่ะ แล้วทุกอย่างจะกลับกลายมาเป็นปกติสุขในเวลาไม่นาน ขอเป็นกำลังใจให้แก่ทุกคน ขอให้ทุกคนหลุดพ้นจากสภาพความเศร้าเสียใจ กลับเข้าสู่โหมดของความสุขในระยะเวลาอันใกล้ด้วยกันทุกคนนะคะ ขอขอบคุณเครดิตภาพ หน้าปก โดย Daniel Frese ตกแต่งภาพด้วย canva จาก pexelsภาพที่ 1 โดย RDNE Stock project จาก pexelsภาพที่ 2 โดย ron-lach จาก pexelsภาพที่ 3 โดย Rathaphon Nanthapreecha จาก pexelsภาพที่ 4 โดย Guryan จาก pexels เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !