กราบลา [ความเคยชิน] ดินแดน [Comfort Zone]

f i l e b y N o r

27 เม.ย. 2020|2 min read

อ่านบทความอื่นจาก f i l e b y N o r

คัดลอกลิงค์

แจ้งตรวจสอบ

กราบลา [ความเคยชิน] ดินแดน [Comfort Zone]

คำว่า [เก่า] ส่วนใหญ่ดูไม่ดีเมื่อเทียบกับคำว่า [ใหม่] หรือถ้าใครมาบอกว่าเรานี่เป็น [จอมซ้ำซาก] คงได้หน้าชา แต่เพราะคนที่สามารถใช้ถ้อยคำแบบนี้ได้ก็ต้องสนิทกันพอสมควร เราจึงเจ็บใจมากกว่าโกรธ แม้ไม่อยากแก้แค้นแต่คงต้องสวนกันเล็กน้อย [เออ จอมตำหนิประจำจักรวาล]

ทั้ง [เก่า] ทั้ง [ซ้ำซาก] หรือจะเป็น [เดิม ๆ] [จำเจ] ล้วนชวนหดหู่เพราะเหมือนถูกดูหมิ่นว่า [ไม่พัฒนา] แม้จะแก้ตัวกับตัวเองว่าทั้งหมดนั่นมันก็คือ [ความเคยชิน] เท่านั้นเอง ไม่เห็นจะต้องใช้คำพวกนั้นให้คันหัวใจ แม้จะจริง!

มันก็จริงที่ความเคยชินเป็นตัวถ่วงการพัฒนา และก็ความเคยชินที่แหละที่เป็นสาเหตุของการ [ไม่ เปลี่ยนแปลง] ที่มักต่อท้ายด้วยคำว่า [ในทางที่ดีขึ้น]

แต่ความเคยชินก็คือความเคยชิน ถ้าไม่ทำซ้ำทำเดิม ๆ มันก็ต้องเปลี่ยนชื่อเรียกใหม่ และนั่นก็อาจทำให้ [พื้นที่ปลอดภัย] หรือฝรั่งเรียก [Comfort Zone] ล่มสลาย แล้วทีนี้จะไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหนได้ เพราะที่ยังอาศัยความเคยชินเป็นรังรักก็ด้วยเหตุนี้ เพราะรักที่จะอยู่ในรังอย่างปลอดภัย ก็ใครบ้างไม่อยากปลอดภัย

[โห ไอ้! จะเรียกไอ้อะไรดี นั่นไม่ได้เรียกปลอดภัย นั่นเรียกปอดแหก] เสียงจอมตำหนิประจำจักรวาลกึกก้อง เพราะดันคิดเรื่องนี้เสียงดังจนมันได้ยิน อ้าวเหรอ เรียกอย่างนั้นหรอกเหรอ แต่อยู่ใน Comfort Zone ก็ปลอดภัยจริง ๆ นี่

ต่อไปคงต้องระวังไม่คิดเสียงดังให้มันได้ยินอีกแล้ว ไม่ได้กลัวแต่รำคาญ แต่ก็นะ รู้ดีว่าจอมตำหนิประจำจักรวาลคือกัลยาณมิตร ไม่ได้คิดร้ายแค่ปากร้ายไปนิด แต่ถ้ารอบนี้ยังใช้ความเคยชินดำรงชีวิต อาจไม่เหลือกัลยาณมิตรคนสุดท้าย

[ฮึ้บ!] เปล่งเสียงแห่งการลุกขึ้นสู้พร้อมชูกำปั้น รวบรวมพลังกายและจิตใจ เปลี่ยนแปลงก็เปลี่ยนแปลง เพราะก็รู้ไม่ใช่ไม่รู้ว่าที่เป็นอยู่มันก็คือการไม่พัฒนาจริง ๆ มันเดิม ๆ จริง ๆ มันซ้ำซากด้วยตัวเองโดยไม่จำเป็นต้องเปรียบเทียบกับใครอื่น ภาษาวัยรุ่นเรียก [ห่วย] อันนี้ขอด่าตัวเองอย่างเงียบที่สุด และจะขอใช้ [ห่วย] นี่แหละเป็นจุดเริ่มต้นเพื่อปลดพันธนาการแห่งความเคยชินในส่วนที่มีความหมายว่า [ไม่พัฒนา] ให้ได้

[Comfort Zone] ก่อนเลยที่ต้องถูกรื้อถอน จากนั้นก็สำแดงตนให้มากกว่าเดิม พร้อมประจันหน้ากับความคาดหวังที่พบคำตอบได้ทั้งสองอย่าง เลิกจัดระเบียบชีวิตชนิดกระดุกกระดิกไม่ได้ เดินบนไหล่ทางบ้างเพื่อความตื่นเต้น ถ้าจะหล่นก็ขึ้นมาใหม่ หล่นอีกก็ขึ้นอีก พร้อมกับมองหาความตื่นเต้นใหม่ ๆ ไปด้วย

สุดท้ายก็ทำพิธีกราบลา [ความเคยชิน] งาม ๆ บอกมันว่า [จนกว่าจะพบกันใหม่] แต่ถ้าไม่ก็อย่าเสียใจ คิดเสียว่าเรามีวาสนาต่อกันแค่นี้ และคำว่าจนกว่าจะพบกันใหม่อย่าให้จอมตำหนิประจำจักรวาลรู้ มันน่ารักแต่ปากมันร้าย!