การสาบานตนเข้ารับตำแหน่ง [นักเขียน]

f i l e b y N o r

24 เม.ย. 2020|2 min read

อ่านบทความอื่นจาก f i l e b y N o r

คัดลอกลิงค์

แจ้งตรวจสอบ

การสาบานตนเข้ารับตำแหน่ง [นักเขียน]

ทุกวงการมีจรรยาบรรณ จะต่างกันก็ตรงที่เป็นจรรยาบรรณลายลักษณ์อักษรกับจรรยาบรรณตามวิถีปฏิบัติที่ไม่มีลายลักษณ์อักษรให้อ่าน และไม่มีบทลงโทษที่ตายตัว

[วงการนักเขียน] คืออย่างหลัง

และสิ่งที่นักเขียนต้องยึดเป็นจรรยาบรรณสำคัญ [อันดับหนึ่ง] ไม่ใช่การสาบานตนหน้ากระจกว่า [อันตัวข้าพเจ้านี้จะสร้างผลงานเขียนให้ดีมีคุณค่าและคุณภาพที่สุด] แต่เป็นการสาบานตนต่อหน้าอุปกรณ์การทำงานเขียนว่า...

***[ตลอดชีวิตการเขียน ข้าพเจ้าจะไม่ลอกงานเขียนของใคร ไม่ว่าจะทั้งหมดหรือแค่บางส่วน รวมทั้งจะไม่นำงานเขียนของผู้อื่นมา Re-Write เป็นของตัวเองอย่างอันขาด หากแม้นข้าพเจ้าผิดคำสาบานตน ขอให้งานเขียนของข้าพเจ้าจงวินาศสันตะโรโดยพร้อมเพรียงกัน]

เพราะไม่มีอะไรสำคัญไปกว่านี้อีกแล้ว

นักเขียนต้อง [คิดและเชื่อ] ว่าการเขียนด้วยตัวเองที่แม้ยังไม่ดีพอ ย่อมดีกว่าการลอกงานคนอื่น ซึ่งเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมายและมีบทลงโทษ แต่มั่นใจได้เลยว่าโทษที่ได้รับจากกฎหมายจะเบากว่าโทษที่ได้รับจากสังคมนักเขียนนักอ่านมาก หนักสุดอาจถึงขั้นไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดในการเขียนอีกต่อไป

หรือถ้าสถานเบาหน่อยก็อาจไม่ได้รับการพิจารณางานเขียนจากทุกทิศทางในเวลาที่กำหนด ซึ่งจริง ๆ แล้วก็ไม่ได้เบา เพราะถ้างานเขียนของผู้ใดไม่มีโอกาสได้รับการพิจารณา แล้วจะเป็นนักเขียนต่อไปได้ยังไง และแม้ว่าภายหลังบรรณาธิการจะกลับมารับพิจารณาอีกครั้ง แต่หากนักอ่านยังไม่หายคับข้องใจ นี่แหละคือโทษสูงสุด

ในการประกวดงานเขียนทุกรายการ กติกาข้อหนึ่งที่เหมือนกันคือห้ามลอกงานของคนอื่น ถ้าจับได้ก็จะยึดคืนทั้งโล่ทั้งเงินและอื่น ๆ ที่เป็นรางวัล และก็เช่นกันเงินรางวัลหรือใด ๆ ก็ตามที่ถูกยึดคืน ไม่สำคัญไปกว่าภาพลักษณ์ที่เสียหายเพราะการกระทำของตัวเอง

แม้อาจแก้ตัวด้วยคำยอดฮิต [รู้เท่าไม่ถึงการณ์] ซึ่งอาจใช้ได้กับกรณีอื่นหรือวงการอื่น แต่กับวงการนักเขียนที่ถือว่าเป็นผู้ที่ต้องนำเสนอสิ่งที่มีคุณค่าผ่านกระบวนการคิดอย่างดีแล้ว คำแก้ตัวที่ฮิตไปทั้งแผ่นดินนี้ไม่อาจรับฟังได้

ความสำคัญของการสร้างงานเขียนอย่างมีจรรยาบรรณ ไม่ได้มีคุณค่าแค่ความภูมิใจ แต่ถือเป็นการแสดงความเคารพต่อบรรณาธิการ หรือคณะกรรมการการประกวดด้วย นักเขียนต้องสร้างผลงานใหม่เอี่ยมอย่างสุดความสามารถ แต่ไม่จำเป็นต้องคิดว่ามันสุดเลิศในโลกหล้า เพราะนักเขียนทุกคนในโลกหล้ารู้ดีว่าผลงานที่ดีที่สุดของตัวเองยังไม่มี และไม่มีทางมี จะมีก็แต่ผลงานที่ดีขึ้นต่อ ๆ ไป

ด้วยเหตุฉะนี้ คนที่อยากเป็นนักเขียน คิดจะเป็น กำลังจะได้เป็น เริ่มเป็น จึงควรสาบานตนก่อนเข้ารับตำแหน่ง [นักเขียน] และตอนนี้ถ้าพร้อมก็ทำใจให้สงบ

แล้วย้อนขึ้นไปอ่านที่ *** อีกครั้ง

ขอบคุณรูปจาก Pixabay