จักรยานของพ่อ

เจ๊10บาท

12 พ.ย. 2019|2 min read

อ่านบทความอื่นจาก เจ๊10บาท

คัดลอกลิงค์

แจ้งตรวจสอบ

ตากฝนและพักผ่อนน้อยมาหลายวัน ตอนนี้เลยเป็นไข้หวัด ปวดไปทั้งตัว โชคดีได้เงินค่ารีวิวมาทันเวลา เลยเอาไปซื้อยาพารามาหนึ่งกล่องใหญ่ 200 เม็ด กะจะกินแทนข้าว ไปหาหมอไม่ได้เพราะไม่ได้อยู่แถวโรงพยาบาลที่ใช้สิทธิบัตรทองได้... ท่องไว้เกิดเป็นคนจนต้องอดทนให้ได้ทุกสถานการณ์

เพื่อนที่จากไปเป็นห่วง เลยมาเข้าฝันเพื่อจะบอกหวย แต่เธอบอกว่าถ้าบอกเราแล้วเธอจะมีผิด เพราะวาระบุญเรายังไม่ถึงเกณฑ์ที่จะได้ลาภแบบนี้ เราจึงบอกปฏิเสธไป ชีวิตเธอน่าสงสารพอแล้ว เราไม่อยากรบกวน..

งบหมดแล้วต้องคืนห้องพักที่จังหวัดราชบุรี เพื่อเดินทางกลับกรุงเทพฯ เสียที ป่านนี้พ่อคงเป็นห่วงแย่แล้ว จ่ายค่าที่พักเสร็จก็จุดธูปเรียกเพื่อน แล้วก็เดินทางได้ ซึ่งก็เดินทางตอนเย็นเช่นเคย คราวนี้กลับโดยรถ บขส. ลุงใจดีขี่มอเตอร์ไซค์มาส่งที่ท่ารถ ระหว่างทางก็มีเหล่าฝูงสุนัขวิ่งตามมาเป็นฝูงใหญ่ พร้อมเสียงหอนเย็นยะเยือก ลุงบอกว่ารู้สึกเหมือนไม่ใช่มีเรานั่งซ้อนท้ายมาเพียงลำพัง พกถุงปลาหมึกแห้งมาด้วยหรอ กลิ่นแรงจัง... เราหัวเราะแห้งๆ เพราะเจ็บคอ แล้วบอกกับลุงว่า "อย่ามาอำให้หนูกลัวสิ" แต่ที่แท้ก็รู้อยู่เต็มอกว่าอะไรเป็นอะไร

พอถึงท่ารถ ก็ยกมือไหว้ลาลุง แล้ววิ่งขึ้นรถบขส. ในทันที เพราะเป็นเที่ยวสุดท้ายและกำลังจะออก ช่างมีเรื่องระทึกใจตลอดเวลาสิน่ะ... ในที่สุดก็มาถึงบ้านพ่อเสียที แต่ฟ้ายังมืดอยู่เพราะพึ่งตีสี่ พ่อคงหลับอยู่ เราเห็นจักรยานใครไม่รู้มาจอดทิ้งไว้ที่หน้าบ้าน ก็ไม่ได้สนใจอะไร เดินผ่านรถคันนั้นไป แต่ทันทีที่เดินผ่านรถจักรยานคันนั้น กลิ่นเหม็นคาวเลือดก็ลอยมาปะทะที่จมูกเรา กลิ่นเหม็นจนแทบอวก เราจึงรีบโกยเข้าบ้านอย่างไม่คิดชีวิต ด้วยความกลัวและเหม็น.. กลิ่นนั้นยังคงตามเรามาจนถึงในห้องนอน เราไม่กล้าไปปลุกพ่อ เพราะยังหลับอยู่และจะอารมณ์เสียถ้าใครไปปลุกก่อนเวลาตื่นปกติ

รู้สึกเหนียวตัวเพราะเหงื่อออกมากตอนวิ่งเข้าบ้าน จึงเดินเข้าไปอาบน้ำ และบอกกับเพื่อนผีให้ช่วยเจรจากับแขกที่ไม่ได้รับเชิญ ให้ออกไปจากบ้านของเราที เพราะตอนนี้เหนื่อยมาก อยากอาบน้ำและเข้านอน พอบอกเพื่อนเสร็จก็ไปอาบน้ำ ระหว่างนั้นก็เหมือนมีคนมายืนคุยกันอยู่ข้างๆ ตัวเรา โดยมีเรายืนอยู่ตรงกลาง ระหว่างผู้สนทนานั้น... ใครเลยจะเข้าใจความรู้สึกของเราในตอนนี้ โชคดีที่นี่คือห้องน้ำ คงไม่ขายหน้าที่จะฉี่ราด....

รุ่งเช้า พ่อตื่นมาเห็นเรานั่งสั่นเป็นเจ้าเข้าอยู่หน้าห้องนอนของพ่อ ก็ดุเราทันที "ทำไมไม่ไปนอนที่ห้องตัวเอง มานั่งให้ยุงกัดทำไมตรงนี้" เราไม่กล้าเล่าให้พ่อฟังเพราะกลัวถูกจับส่งเข้ารพ.บ้านสมเด็จฯ อีก แต่ก็อดถามเรื่องจักรยานที่จอดทิ้งไว้ที่หน้าบ้านไม่ได้ พ่อตอบหน้าตาเฉย "พอดีเจ้าของถูกรถเก๋งทับจนหัวขาด เขาทิ้งไว้ข้างทาง พ่อเลยเก็บมาซ่อม ยังขี่ได้ดีอยู่เลย เอาไปขี่เล่นสิ พ่อยกให้"... (หมดคำถาม)