อื่นๆ
จุดหมายที่แท้จริงของการสอน

ที่มา : pixabay
ถ้าครูมีพรวิเศษหนึ่งข้อ ครูอยากขอให้ลูกศิษย์ของครูทุกคนเป็นเด็กแบบไหน
ระหว่างเด็กดี เด็กเก่ง หรือ เด็กที่มีความสุข
เก่ง ดี มีความสุข
ดี เก่ง มีความสุข
จุดมุ่งหมายของการศึกษาที่แท้จริง เราอยากสร้างศิษย์ในวันนี้เติบโตไปเป็นคนแบบไหน ขึ้นอยู่กับว่าเราหล่อหลอม พวกเขาให้เป็นอย่างไรในวันนี้ การต่อว่าต่อขานโดยโทษฟ้าโทษดินไม่เคยช่วยให้อะไรดีขึ้นแม้แต่น้อย ทุกสิ่งทุกอย่างสามารถดีขึ้นได้จากการลงมือทำ ลงมือปฏิบัติ และลงมือจัดสิ่งแวดล้อมให้ดี คงไม่มีครูคนไหนบนโลกใบนี้ที่อยากให้ลูกศิษย์ของตนเป็น 'เด็กเก่ง' เพียงอย่างเดียว หากคำว่าเก่งมีของแถมคือ การเห็นแก่ตัว กดหัวคนอื่น มุ่งแต่เงินทอง และพยายามกอบโกยทุกสิ่งทุกอย่างให้มาเป็นของตนเอง ในขนาดเดียวกัน ก็คงไม่มีครูคนไหนบนโลกใบนี้ ที่อยากให้ลูกศิษย์ของตนเองเป็น 'เด็กดี' แต่ขาดความรู้ในการทำมาหาเลี้ยงชีพหรือเป็นเด็กดีที่ไร้เดียงสา ถูกลากจูงปลุกใจไปไหนก็ไป หรือที่แย่ไปกว่านั้นคือ 'ดีจนตัวตาย'
Advertisement
Advertisement
แล้วเด็กมีความสุขละจัดอยู่ในหมวดหมู่ไหน
ที่มา : pixabay
เด็กที่มีความสุขหมายถึงเด็กที่เป็นอย่างไร? ในทัศนะของผม ผมคิดว่าเด็กที่จะมีความสุขได้น่าจะเป็นเด็กที่มี 'ความคิด' ทัศนคติหรือ Mindset ที่ดี เป็นเด็กที่มีวิชาความรู้และมีไหวพริบ ไม่ต้องถึงขั้นฉลาดเป็นกรด ขอแค่เป็นคนเฉลียวในทุก ๆ เรื่องก็พอ
เด็กที่จะมีความสุขได้น่าจะเป็นเด็กที่ 'รู้จักตัวเอง' ว่าตัวเองเป็นใคร ทำอะไรได้ดี เพื่อที่จะมุ่งมั่นพยายามก้าวไปในหนทางของตัวเอง โดยไม่ต้องรอหวังพึ่งใบบุญ โชค วาสนา ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แต่ให้พึ่งพิงความพยายามของตนเอง
แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ถ้ามีพรวิเศษให้ต้องเลือกจริง ๆ ระหว่างเด็กดี เด็กเก่ง และเด็กมีความสุข
ผมจะไม่ขอเลือกสิ่งใดทั้งนั้น แต่ผมจะขออ้อนวอนกับผู้ที่มอบพรวิเศษว่า ให้เด็กมีสิทธิ์ในการใช้พรวิเศษนั้นด้วยตนเอง
Advertisement
Advertisement
พูดง่าย ๆ ว่า ให้เด็กเป็นผู้เลือกเอง
ป้ามล ทิชา ณ นคร เคยเขียนเอาไว้ในหนังสือ 'เด็กโตเข้าหาแสง' ว่าเด็กทุกคนก็เปรียบเสมือนต้นไม้หรือดอกไม้ ที่ไม่ว่าจะอย่างไร ไม่ว่าจะเกิดในสภาพแวดล้อมแบบใด ทุกคนต่างจะเติบโตเข้าหาแสงกันทั้งนั้น เด็กทุกคนล้วนแล้วแต่มีใจที่บริสุทธิ์เป็นฐาน เป็นคนที่ใฝ่ดีเป็นทุนเดิม และมีนิสัยที่ดีติดตัวอยู่แล้ว
หรือเรียกได้ว่าเด็กมีสีผ้าเป็นของตนเอง ไม่ใช่ผ้าขาวอย่างที่ใคร ๆ บอกไว้
เพราะเด็กแต่ละคนไม่เหมือนกันและต่างมียักษ์จินนี่ในตัวเองทุกคน
ที่มา : pixabay
ถ้าพูดแบบนี้ ก็เหมือนกับครูไม่ได้ทำหน้าที่นะสิ
เปล่าเลย! เพราะแท้จริงแล้ว หน้าที่ที่แท้จริงของครูคือ เป็นเพียงผู้ชี้แนะ เป็นเพียงผู้บอกทางกางแผนที่เท่านั้น
เพราะท้ายที่สุดและสุดท้าย เด็กทุกคนก็ต้องไปมีชีวิตของตนเอง ที่ตนเองเป็นคนเลือกเอง
Advertisement
Advertisement
ปล่อยให้เวลาได้ทำงาน
ปล่อยให้ศิษย์ได้ก้าวเดิน
ปล่อยให้ต้นกล้าน้อยได้เติบโต
ปล่อยให้คนได้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์
สิ่งเหล่านี้น่าจะเป็น 'งาน' ของครูประเภทหนึ่ง งานสร้างคน ให้โอกาสคน และเฝ้ามองคน ให้ได้เติบโตงดงามไปในวิถีทางของตนเอง
เท่านี้ละมั้งที่คนเป็นครูต้องการ
หรือมีสิ่งใดมากกว่านี้?
ภาพปก : pixabay
ความคิดเห็น
