ฉันรักแกนะ...(ในวันที่สาย)

• ประสบการณ์ความรักของฉัน เริ่มต้นตอนอยู่ปี 1 ฉันเป็นสาวใต้ ตัวดำ อวบและไม่มีความมั่นใจในตัวเองเอาซะเลย ตอนไปสอบเข้าก็เลือกคณะที่ต้องมีความมั่นใจ และเป็นตัวอย่างที่ดี ฉันจึงรู้สึกคิดผิดและกังวลมาเสมอ จนมีคน ๆ นึงทำให้ฉันรู้สึกมีพลังด้านบวกมากขึ้น เขาเข้ามาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายและอยู่ในช่วงเวลาที่ข้างกายมีแต่ความว่างเปล่า

เราเจอกันครั้งแรก ตอนงานรับน้อง

• ตอนนั้นฉันยังไม่มีเพื่อนและไม่มีความมั่นใจที่จะไปทักใครก่อน พอตอนเที่ยงก็นั่งกินข้าวเหงา ๆ อยู่คนเดียว จู่ ๆ ก็มีผ้ชายคนนึง สูง ผิวสีแทน ใส่แว่น ทำท่าทีเขิล ๆ และขอมานั่งกินข้าวกันฉัน ฉันยินดีให้เขามานั่ง เราพูดคุยกันถูกคอ เขาเป็นเพื่อนคนแรกของฉันและกลายเป็นว่าตลอดระยะเวลาในช่วงที่เรียน เวลาฉ้นไปไหนมักจะมีเขาไปด้วยเสมอ

เขาคนนั้นชื่อ เจมส์

เวลาผ่านไปความผูกพันธ์ที่มียิ่งมากขึ้นโดยที่ฉันไม่รู้ตัว ในวันวาเลนไทน์ ที่ผ่านมา เจมส์เรียกฉันไปพบที่ห้องสมุดและยืนดอกกุหลาบสีแดงให้ฉัน

เจมส์โดนรถชนเสียชีวิตตั้งแต่วันจันทร์

ฉันไม่เชื่อสิ่งที่แม่พูดนึกว่าเป็นการอำกันรึเปล่า จึงไปถึงบ้านของเจมส์ สิ่งที่เราเห็นตรงหน้าคือรูปและที่ใส่กระดูกของเจมส์ บ้านของเจมส์ไม่ร่ำรวยนัก จึงไว้ศพวันเดี๋ยวแล้วเผา ฉันเขาทรุดลงแล้วร้องไห้ ..

ฉันทำอะไรไม่ถูกมือไม้สั่นไปหมด ร้องไห้ดัง ๆ ออกมาจนแม่และน้องของเจมส์ต้องช่วยกันประคองเข้าไปนั่ง นั่งของเจมส์เล่าว่าก่อนที่เจมส์จะโดนรถชน วันนั้นตรงกับวันวาเลนไทน์พอดี เจมส์มาปรึกษาน้องว่าแอบชอบเพื่อนคนนึง ควรจะทำอย่างไร น้องเลยให้คำปรึกษาไปว่า ถ้าชอบก็บอกไปตรง ๆ ไม่ต้องปิดบังเพราะผู้หญิงชอบความจริงใจมากที่สุด และผู้หญิงคนนั้นคือฉันเอง แต่เรากลับทำผิดผลาดเพราะทำลายใจของคนที่เรารัก เรานั่งร้องไห้อยู่พักใหญ่ น้องเข้าไปในห้องเจมสืและพร้อมหยิบสมุดเล่มหนึ่งมาให้เรา ดูภายนอกเป็นสมุดธรรมดา แต่ด้านในมีดอกกุหลาบสีแดงทับอยู่ เป็นดอกไม้ที่เจมส์ให้ฉัน แต่ฉันไม่รับมัน 

พี่เอามันไปเถอนะ ... 

น้องของเจมส์พูดกับฉัน บอกว่าถือว่าเป็นสิ่งสุดท้ายที่เจมส์อยากจะให้ฉัน เจมส์จะได้หมดห่วงสักที่ เพราะก่อนหน้านี้ทุกคืน เจมส์มาเข้าฝันน้อง และย้ำเรื่องนี้อยู่เสมอ ฉันรับสมุดเล่มนี้พร้อมดอกกุหลาบ และกลับหอ ตลอดเวลาฉันคิดแต่โทษตัวเองว่าฉันเป็นต้นเหตุของเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด ในคืนนั้นผ้าม่านปลิว เสียงหมาหอนดังไปทั่วทั้งซอย..

ฉันนอนหลับไปด้วยความเพลียก่อนจะตื่นมาเห็นผู้ชายคนนึง ลักษณะผอม ใส่แว่น แต่งตัวชุดนักศึกษาสะอาดสะอ้านนั่งอยู่ตรงปลายเท้าของเรา 'เจมส์ !!' ฉันตะโกนออกไปด้วยความตกใจและขยับตัวหนี เจมส์ค่อย ๆ หันมายิ้มแล้วบอกว่า ไม่ต้องกลัวนะ แค่จะมาลาเพราะหมดห่วงกับทุกอย่างแล้ว ฉันตั้งสติแล้วขอโทษ เจมส์พยายามจะยืนมือมาแตะฉัน แต่เอื้อมมาไม่ถึง พร้อมทั้งพูดให้ฉันฟังว่าไม่ต้องโทษตัวเองอีกต่อไป ไม่ใช่ความผิดฉัน ทุกอย่างเป็นอุบัติเหตุ 

• เจมส์พูดความในใจ กับฉันว่าแอบชอบเรามานาน และอยากจะดูแลฉัน ถึงจะตายไปแล้วก็ยังอยู่ข้าง ๆ ฉันเสมอ จนถึงวันที่ต้องไปจริง ๆ จึงมาลาบอกให้ฉันดูแลตัวเองดีดี ถ้าชาติหน้ามีจริงคงจะกลับมาเจอกันอีก และขอให้เขาได้สมหวังกับฉันพอเราฟังที่เจมส์พูดเราน้ำตาไหล เราอโหสิทุกอย่าง เราหยิบทิชชู่ขึ้นมาซับน้ำตา กำลังจะพูดสิ่งที่เราคิด แต่เจมส์ก็หายไปแล้ว ..... หายไปอย่างไม่มีวันกลับคืน

เช้าวันต่อมาฉันไปเรียนปกติ

ข่าวการตายของเจมส์รู้ถึงหูเพื่อนทุกคน ทุกคนรวบรวมเงินเพื่อนช่วยเหลือครอบครัวเจมส์ เพราะตลอดเวลาที่เจมส์เรียนกับพวกเรา เจมส์เป็นคนที่มีน้ำใจ ช่วยเหลือกเพื่อน ๆ เสมอ เพื่อนคนนึงเดินมาหาฉันและทำสีหน้าไม่ค่อยดี ฉันถามไปว่ามีอะไรรึเปล่า ถ้าเป็นห่วงฉัน ตอนนี้ไม่ต้องเป็นห่วงเพราะดีขึ้นมาก เพื่อนจึงพูดขึ้นมาว่า ตลอดเวลา 1 อาทิตย์ 

เห็นเจมส์เดินข้าง ๆ เราตลอด 

เจมส์คงจะรักฉันมากและคงจะอยากดูแลเราจนวาระสุดท้ายของชีวิตจริง ๆ ฉันภาวนาให้เจมส์ไปสู่สุขติ เราไม่แปลกใจเรื่องที่เพื่อนเล่าเพราะฉันรู้สึกปลอดภัย เหมือนมีเจมส์อยู่ใกล้ ๆตลอดเวลาฉันนึกทบทวนทุกอย่าง จริง ๆ ฉันไม่ได้ไม่ชอบเจมส์ แต่คำว่าเพื่อน มันทำให้ฉันไม่กล้าที่จะทำอะไรไปมากกว่านี้ ถึงแม้ลึก ๆ เราจะรู้อยู่แก่ใจดีว่า ฉันก็รักเจมส์ เหมือนกัน 

ปล.ขอให้เจมส์ไปสู่สุคติ จากคนที่รักแกในวันที่สายไป..

ขอบคุณรูปภาพประกอบจาก https://www.mthai.com/https://sistacafe.com/